ยามหลับ  ก็หลับไปด้วยความอ่อนล้า
เมื่อตื่น   ก็ขอบพระคุณสำหรับวันใหม่
ชีวิตได้เริ่มต้น  ในแต่ละเช้า

มันคือ การเดินทาง ของการสร้างความหมาย

ทำไมเราไม่เริ่มจากการฝึกฝนตนในทางที่ชอบธรรม
ด้วยการปูพื้นฐานจากรูปธรรมที่ควบคุมได้  อันหมายถึง ร่างกายที่พร้อม
เราจะเห็นโลกอย่างชัดเจน ผ่าน ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง การใช้ร่างกายเป็นเครื่องมือ
แล้วดูผลย้อนกลับที่มันไปกระทำต่อสิ่งแวดล้อม  ที่จิตไปสถาปนาเป็นตัวตนที่ขยายตัวให้ความหมาย

ทำร่างกายให้สะอาดถ้วนทั่ว   ทั้งภายนอกภายใน  คือ การทำให้ว่าง  อันยังความสดใส สดชื่น  กระจ่างแจ้ง
เพราะ  ถ้ายังไม่สะอาด  ก็คือ ยังไม่พร้อม  ย่อมมีความมัวหมอง  หาความเบิกบานไม่พบ
นอกจากนั้น  การยืดเส้นยืดสาย หรือ ออกกำลังกายในยามเช้าแต่พอดี  
จักช่วยปลุกพลังชีวิตให้ทำงานทั่วพร้อมในสรรพางค์กายและใจ

ทำการบ้านเช่นนี้  ย่อมทำให้ชีวิตในทางกว้างนั้นง่ายขึ้น  โดยไม่สับสน
อย่างนี้เอง  จึงได้ขจัดตัวกูของกู  และทำให้สันติสุขเป็นพลังสรรสร้างโลก  เป็นจริง

ทุกอย่างที่ว่ามา   คือ  การทำให้การยอมรับในตนเองเกิดขึ้นก่อน
ก่อนที่จะไปเห็นโลกอย่างที่มันเป็นตามความเป็นจริง   อย่างไม่ยากเย็น หรือฝืนทำ
เพราะ  ถ้าไม่มีการยอมรับในแต่ละก้าวเดิน   ก็ยากจะจดจำหรือเรียนรู้สิ่งต่างๆได้อย่างมีความต่อเนื่อง  หรือสิ้นเปลืองเวลา