เมื่อวันจันทร์ช่วงสาย ๆ ดิฉันขับรถโดยใช้เส้นทางรัชดาภิเษก (สะพานพระราม 7 มุ่งหน้ารัชดา-ลาดพร้าว) ซึ่งถ้าใครใช้รัชดาวันนั้นคงทราบดีว่ารถติดแบบนรกแตก
ระหว่างขึ้นสะพานข้ามแยกประชานุกูลได้ยินเสียงเพลงปลุกใจจากรถผู้ชุมนุมที่กำลังเคลื่อนตัวมาทางเส้นประชาชื่น (เลียบคลองประปา) ก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ รถดิฉันยังคงคลานเป็นเต่าอยู่ช่องขวาสุด ระหว่างที่ลงทางราบแล้ว มีมอเตอร์ไซส์พร้อมชายชุดดำ ใบหน้าอำพรางด้วยไอ้โม่งและแว่นตาดำ 3-4 คัน ทยอยขับมาขวางเส้นทางการจราจร ขวางจนถึงเลนขวาสุด (หน้ารถดิฉันเอง) ทำให้กระแสรถที่เคลื่อนตัวช้ามากอยู่แล้วหยุดนิ่งเป็นอัมพาตลงทันที
ดิฉันและเชื่อว่าวันนั้น ทุกคนที่ใช้เส้นทางต่างเร่งรีบไม่แพ้กัน ก็พยายามทำใจเย็น ๆ รอคอยให้ขบวนผู้ชุมนุมผ่านไป ซึ่งปรากฏว่ามีรถอยู่ในขบวนไม่กี่คัน
ในใจดิฉันเกิดคำถามขึ้นว่า
- ทำไมกลุ่มผู้ชุมนุมไม่มาร่วมขบวนรถติดไปด้วยกัน ?
- ทำไมกลุ่มการ์ดที่ขับรถมอเตอร์ไซค์มาขวางกักรถไว้ ต้องอำพรางใบหน้า ?
ทำไมการ์ดต้องใส่ไอ้โม่งปิดหน้าและใส่แว่นตาดำ
ระหว่างขึ้นสะพานข้ามแยกประชานุกูลได้ยินเสียงเพลงปลุกใจจากรถผู้ชุมนุมที่กำลังเคลื่อนตัวมาทางเส้นประชาชื่น (เลียบคลองประปา) ก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ รถดิฉันยังคงคลานเป็นเต่าอยู่ช่องขวาสุด ระหว่างที่ลงทางราบแล้ว มีมอเตอร์ไซส์พร้อมชายชุดดำ ใบหน้าอำพรางด้วยไอ้โม่งและแว่นตาดำ 3-4 คัน ทยอยขับมาขวางเส้นทางการจราจร ขวางจนถึงเลนขวาสุด (หน้ารถดิฉันเอง) ทำให้กระแสรถที่เคลื่อนตัวช้ามากอยู่แล้วหยุดนิ่งเป็นอัมพาตลงทันที
ดิฉันและเชื่อว่าวันนั้น ทุกคนที่ใช้เส้นทางต่างเร่งรีบไม่แพ้กัน ก็พยายามทำใจเย็น ๆ รอคอยให้ขบวนผู้ชุมนุมผ่านไป ซึ่งปรากฏว่ามีรถอยู่ในขบวนไม่กี่คัน
ในใจดิฉันเกิดคำถามขึ้นว่า
- ทำไมกลุ่มผู้ชุมนุมไม่มาร่วมขบวนรถติดไปด้วยกัน ?
- ทำไมกลุ่มการ์ดที่ขับรถมอเตอร์ไซค์มาขวางกักรถไว้ ต้องอำพรางใบหน้า ?