ดิฉันจับได้ว่าสามีกำลังหาข้อมูลในเน็ตซื้อน้ำหอมให้ผู้หญิง ทั้งๆที่21ปีที่อยู่กันมาไม่เคยซื้อของขวัญอะไรให้ดิฉันเลย มีปีนึงบอกว่าจะให้ชิ้นใหญ่เลยแต่พอวันเกิดจริงๆชิ้นใหญ่ที่ว่าคือความว่างเปล่าไม่ให้อะไรเหมือนเดิม ดิฉันจึงงอนเขามากหึงด้วยอิจฉาด้วยที่ผู้หญิงคนนี้จะได้ของจากเขา เลยแยกห้องนอนเหมือนเคยเดี๋ยวเขาเมาก็ต้องมาง้อเพราะอยู่กันมานานลำบากมาด้วยกัน แต่ตรงข้ามตอนนี้ฐานะดีแล้วเขาเป็นผู้ช่วยจัดการแล้วไม่ได้ทำได้วันละ150อีกแล้ว เขากลับไปเป็นโสดอีกครั้งในวัย45 กินยาหน้าขาว ทาครีม  มาส์กหน้า ลดความอ้วน ซื้อเสื้อผ้ารองเท้าbrandname. ในคอมมีแต่ศึกษาการออรัลเซ็กส์ให้ผู้หญิงติดใจ กับคลิปโป๊ ซื้อยาทน ซื้อฟีโรโมน ปกติกินเหล้ากลับดึกอยู่แล้วแต่เฉพาะวันหยุดและไม่ถี่ แต่พอโสดปุ๊ปกินเหล้ากลับดึกกลับเช้าแทบทุกวัน ไม่สนใจลูกเลย ดิฉันก็ได้แต่ส่งข้อความว่าลูกเสียใจนะที่พ่อเป็นแบบนี้ จากพูดดี ไม่ดีขึ้น ก็ประชดประชันเหน็บแนมก็แย่ลงไปอีก ดิฉันเจ็บปวดแทนลูกจนลืมหึง คือเขาเป็นพ่อที่ไม่มีสัญชาตญาณความเป็นพ่อ ลูกโตมากับคำถามว่าทำไมพ่อถึงไม่รัก จนมีเหตุการณ์นึงที่ลูกตัดเขาจากความเป็นพ่อตอนลูกอยู่มอหก. ลูกบอกหนูจะไม่เสียใจเพราะคนๆนี้อีกแล้ว ดิฉันพยายามเป็นล่ามให้เขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อเป็นพ่อที่ดี แต่ไม่เคยดีขึ้น แต่เขาเคยพูดว่าจะไม่มีใครเด็ดขาดเพราะรู้ทำไปคนที่เสียใจคือลูก จนดิฉันไม่ไหวที่เห็นลูกนั่งอ่านหนังสือตีสองตีสามแต่พ่อไปอยู่ไหนก็ไม่รู้เลยบอกเลิกเขาถ้าลูกเรียนจบจะหย่าให้เขาจะได้มีความสุข บอกเลิกประชดแต่เขาไม่ตอบอะไรก็ทำตัวโสดต่างคนต่างอยู่1ปีครึ่งเขาได้เป็นผู้จัดการก็ส่งข้อความมาว่าจะไปวันที่ลูกเรียนจบ ดิฉันก็บอกลูก ลูกบอกดีแล้วตอนแรกหนูคิดว่าหนูเรียนจบหนูจะย้ายออกเองแล้วให้แม่เลือกว่าจะอยู่กับใคร ดิฉันก็เลยยิ่งเกลียดเขา นึกในใจเลิกก็เลิกในเมื่อเป็นพ่อคนไม่ได้ ไม่มีดีกว่า ผ่านไปสี่เดือนก็จับได้ว่าเข่ไปนอนกะชู้มาไม่ได้กลับบ้านต่างจังหวัดอย่างที่บอก คนที่จะทิ้งเขาก่อนอย่างดิฉันคือคนที่กราบเท้าขอโทษเขา แต่เขายืนยันรักชู้แล้วมักมากในกามแล้วขอเห็นแก่ตัว ดิฉันยื้อเขาให้เขาเหยียบให้เขาทำร้ายจิตใจได้สามเดือน ลูกบอกให้ไล่เขาออกจากบ้านไปถ้าเลือกชู้ ลูกบอกไม่ไหวแล้วร้องไห้ทุกวันแบบนี้ลูกจะบ่าแล้ว เขาเลือกชู้และออกจากบ้านไปได้ครึ่งปี ไม่เคยติดต่อลูก วันที่ออกจ่กบ้านถามคำเดียวว่า ดิฉันขนเหล้าให้หมดยัง ดิฉันบอก ขนให้หมดแล้วยาทนด้วย เขาก็ขับรถไปไม่ถามถึงลูกไม่ลาลูก
        คนที่โทีหาเขาคือดิฉันทุกครั้ง ทุกครั้งที่คุยดีหรือทะเลาะกันเขาจะพูดทุกครั้งว่าดิฉันผิดที่ทำให้เขามีชู้ ถึงเขาจะผิดกว่าก็เถอะ ถือเป็นความผิดร่วมกัน ให้ยอมรับความจริง เขาพูดว่าเข่ผิดกว่าแต่ทำไมเขาพูดเหมือนเขาไม่สำนึกผิดเลย กลายเป็นดิฉันที่ผิดน้อยกว่าในคำพูดเขาคือคนที่จมปรักกับความผิดโทษตัวเองที่ทำให้ลูกต้องมีพ่อที่มีชู้และโดนพ่อทิ้งอย่างไม่ใยดีทั้งๆที่ลูกควรจะอยู่อย่างสบายแต่ต้องมาลำบากเพราะดิฉัน และดิฉันก็พลาดอีกเรื่องค่าเลี้ยงดู เขารับปากให้เท่านี้อีกวันก็เปลี่ยน แต่ดิฉันโกรธจนขาดสติคือรับปากจะจ่ายประกันสุขภาพให้ลูกอีกวันยกเลิกบอกผู้รับผลประโยชน์คือดิฉันดิฉันสมควรหาจ่ายเอง. ทั้งๆที่ประกันนี้ทำเพราะลูกขี้โรคทำเพื่อรักษาลูกโดยเฉพาะ เขานอนกะชู้โรงแรมแพงๆ กินร้านหรูๆ ซื้อของให้ชู้วันเดียวเกือบหมื่น แต่กับลูกคิดเล็กคิดน้อยทุกบาท ดิฉันเลยขู่เขาว่าจะไปหาฝ่ายบุคคลเพราะเขาเคยขอร้องอย่าบอกที่ทำงานกลัวเสียภาพพจน์ แต่ดิฉันพลาดตรงที่มันผ่านมาคึ่งปีแล้ว เขาโมโหกลับเขาบอกกดดันมานานแล้ว ให้ไปฟ้องศาลเอา ตอนนั้นเพิ่งเป็นผจก กลัวลูกน้องไม่นับถือ แต่ตอนนี้เขาบอกใครๆแล้วว่าเลิกกับเมียแล้วคบคนใหม่อยู่ไม่มีผลแล้ว ดิฉันบอกขอโทษเขา บอกไม่มีเงินจ้างทนาย ให้เท่าไหร่ก็ยอมเห็นแก่ลูกนะ เขาบอกให้ยอมรับการกระทำของตนเอง ไปฟ้องเอา ดิฉันบอกงั้นขอใช้บัตรเครดิตอีกเดือนเพราะหาค่าหอลูกอยู่หมุนไม่ทัน เขาบอกให้หักบัตรทิ้ง อีกสองวันดิฉันให้ลูกพูดกับเขา ลูกบอกส่งให้หนูเรียนจบก่อน หนูเรียนจบหาเองได้หนูไม่เคยคิดขอพ่อ ถ้าหนูหาเองได้หนูเลี้ยงครอบครัวหนูเองได้ เขาบอกให้ฟ้องเอาจะได้จบๆ ลูกบอก จบ จบจริงๆระหว่างหนูกับพ่อ เขาตอบลูกว่าโอเคลูก วันนี้จบก่อน วันหลังพ่อจะมาดูแลนะ สองวันต่อมาเขาส่งข้อความมาให้รีบฟ้องจะได้รีบหย่าเพราะเขาจะโอนคอนโดกะได้โบนัสเกือบล้านยิ่งหย่าช้าสินสมรสยิ่งเยอะเพร่ะเขามีแต่เพิ่ม ส่วนดิฉันมีแต่ตัว ดิฉันบอกไม่ว่างหาค่าหอลูกอยู่ถ้ารีบ ส่งรูปกะรูปชู้มาจะได้ไม่ต้องสืบประหยัดเวลา เขาบอกว่า อ้าวทำไงดีไม่มีหรอกชู้ มีแต่คบกันคุยกัน ดิฉันก็ตอบว่า งั้นเป็นชู้กันก่อนแล้วค่อยฟ้อง เพราะเขาบอกไม่ใช่พ่อลูกแล้ว ไม่รู้จะเรียกร้องกับคนแปลกหน้าทำไม เขาบอก งั้นให้เดือนละสามหมื่นจนลูกเรียนจบ แต่ให้ดิฉันหย่าให้ก่อน ดิฉันก็ตกลงเขานัดให้ไปหย่าเดือนพฤษภานี้. ที่เล่ามาทั้งหมดคือโดยรวมเขาเป็นพ่อที่ไม่ดีที่ลูกไม่ต้องการและดิฉันก็ไม่ควรเสียดายหรือเสียใจแต่ทำไมดิฉันถึงไปยอม่ับคำพูดเขาว่าดิฉันเป็นคนผิดเป็นคนทำให้เขามีชู้. ถึงดิฉันจะผิดจริงดิฉันกราบขอโทษเขาแล้ว ทำดีกับเขาสามเดือนเต็มๆให้เขากินเที่ยวกับชู้ตามสบาย แต่ถ้าเขาอยู่บ้านเอาใจสุดๆแล้วเขาก็ด่าก็ว่าทุกความดีที่เราทำให้เขา ยิ่งกว่าหมาข้างถนน ร้องไห้กับลูกเสร็จก็ไปยิ้มกับเขาไปทำดีกับเขาแล้วก็โดนเขาบอกว่าช่วยไสหัวไปไกลๆหน่อย ดิฉันรู้สึกยอมสุดๆเท่าที่ผู้หญิงคนนึงจะยอมเพื่อให้ครอบครัวกลับมา แต่ทำไมผ่านมาหกเดือนแล้ว ดิฉันก็ยังสำนึกผิดว่าเรื่องั้งหมดเกิดขึ้นเพราะดิฉัน ดิฉันอยากให้อภัยตัวเองแต่ก็ยังหาเหตุผลไม่เจอ ถึงลูกสาวจะบอกว่า ทุกวันนี้มีความสุขี่เขาออกจ่กชีวิตลูกไป เพราะลูกบอกว่า เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวรักความสุขตัวเอง เอาตัณหานำทางชีวิต แต่ที่ผ่านมาจนคำเดียวเลยไม่ออกนอกกรอบ รอวันนี้ วันที่พร้อมจริงๆวันที่คิดว่าไแล้วไปรอดจะไม่ตกอับกลับมาตายรัง เรื่องตัณหาเขามากเกินปกติ เขาเคยจับเด็กอนุบาลมาทำอนาจารตั้งแต่เขาอยู่มัธยมต้น เจอใครก็อยากเอาไปทั่ว แต่เพราะจนขนาดไม่มีข้าวจะกินกัน ลูกบอกเขาเลยต้องเก็บกดมา24ปีเพราะถ้าเอาแต่ตัณหา ชีวิตก็ลำบาก เขารักตัวเองชีวิตตัวเองต้องสบายก่อน ตัณหาค่อยนำทางชีวิตเขา ลูกบอกเขารอวันนี้มาตั้ง24ปี ปล่อยเขาไปเถอะ ต่อให้ดิฉันไม่งอนเขา ลูกมั่นใจว่าเขาพร้อมเขาก็ไปอยู่ดี เพราะเขาไม่ได้รักดิฉัน เขากะได้แล้วทิ้งเขาบอกดิฉันหน้าโคตร แต่เพราะดิฉันซื่อและทนเขาได้ทุกอย่าง ที่ลูกสาวพูดก็ถูกนั่นคือตัวตนที่แท้จริงของเขา รักตัวเองเห็นแก่ตัว แต่ทำไมลึกๆคำพูดเขาก็ยังทำให้ดิฉันจิตตกและสำนึกผิดอยากให้อภัยตัวเองแต่ก็ทำไม่ได้สักที