เพื่อนสนิทเราคนนึงตอนนี้มีแฟนไปแล้วเราก็รู้สึกว่าเขาลืมเราไปเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนตัวติดกันมาก  ไปเรียนก็นั่งข้างกัน คุยกันได้ทุกนาทีทั้งๆที่ตอนนทั้งๆที่ตอนนี้พอนึกกลับไปก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราคุยอะไรดันได้มากขนาดนี้ บางเวลาไม่ต้องเอ่ยปากพูดออกมาแค่เรามองตากันก็เข้าใจแล้ว ช่วงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ส่งข้อความหากันตลอด มีเรื่องให้คุยกันตลอด ถามความคิดเห็นของอีกคนนึงตลอด มีแม้กระทั่งกุญแจห้องของอีกคน ใช้ประเป๋าตังเหมือนกระเป๋าตังเดียวกัน แต่พอเขามีแฟนไป เราก็รู้สึกว่าความสำคัญเรากลับน้อยลงไปทุกๆวัน ไม่ได้อยากจะน้อยใจหรอกนะก็เข้าใจว่าช่วงนี้กำลังอินเลิฟ เราก็พยายามปล่อยเขาไม่รบกวนเขาในเวลาที่เขาอยู่ดับแฟน แต่ตอนนี้มันก็กลับกลายเป็นว่าเราเหมือนห่างกันโดยสิ้นเชิง จากที่คุยกันทั้งวันกลับกลายเป็นว่าไม่รู้จะพูดคุยอะไรกัน จากที่ส่งข้อความหากันตอนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมันก็ลดจากสามสิบนาทีเป็นหนึ่งชม และ สองแล้วก็สามสี่ชม. จะนึกคุยกับเราก็ต่อเมื่อไม่ได้คุยกับแฟน ตอนอยู่ด้วยกันก็ส่งข้อความกาแฟนตลอดเวลา ไม่ค่อยสนใจเพื่อนเลย เราก็พยายามปลงแล้วนะ ดีใจด้วยที่เพือนมีความสุขและไม่คิดจะอิจฉาเลย แต่มันแค่น้อยใจมากๆเหมือนเพื่อนมีความสุขแล้วก็ทิ้งเราเลย เหมือนเราแค่สำคัญตอนที่เขาไม่มีใครแค่นั้นเอง ก็รู้นะว่าสักวันต่างคนก็ต่างต้องมีครอบครัวกันไป แต่แค่อยากให้กลับมาสนใจเพื่อนบ้างแค่นั้นเอง เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทั้งน้อยใจ ทั้งแคร์ พยายามทำตัวปกตินะ บางครั้งก็ทำตัวออกห่าง พวกคุณคิดว่าเราควรทำอย่างไรดี