เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานเราไม่สบายเป็นไข้น้ำมูกไหล นั่งทำงานต้องเอากระดาษทิชชูยัดรูจมูกไว้ตลอด
แถมเพิ่งทำจมูกมาได้ 4 วัน ทรมานมาก พี่ที่แผนกเลยบอกให้ไปซื้อยาลดน้ำมูกในหมู่แบ้านแถวที่ทำงานมากิน
เราก็เลยขับมอไซด์ไปซื้อ ประมาณ 2 กิโลจากออฟฟิต บอกก่อนว่าในกระเป๋าตังค์มีเงิน แบงค์พัน 1 ใบ
แบงค์ร้อย 1 ใบ เรากะว่าจะซื้อยาลดน้ำมูกกับน้ำตาเทียม (ใส่คอนแท็กเลนต์) กะไว้ว่าประมาณ 130
เพราะน้ำตาเทียม 90 บาท ยาลดน้ำมูกไม่น่าเกิน 40
ด้วยความที่ใส่กางเกงยีนเลยดึงแบงค์พันมา ใบเดียวไม่ได้ถือกระเป๋าตังค์มาเพราะไม่มีกระเป๋ากางเกง
พอไปถึงร้าน เราก็แจ้งกับคนขายยาไป
จขกท : เอาน้ำตาเทียมกับยาลดน้ำมูกค่ะ (พูดแค่นี้เพราะปรกติคนขายยาแถวบ้านจะแนะนำ)
คนขายยาเลยเดินมาหยิบ น้ำตาเทียมแบบไม่ใช้กับคอนแท็กเลนต์ แล้วก็ยาแผงสีม่วงๆลดน้ำมูก
เรามองเก็นรู้ว่ามันไม่ใช่ที่เคยใช้เลยบอกเค้าว่า
จขกท: น้ำตาเทียมขอแบบใช้กับคอนแท็กเลนต์ค่ะ
คนขาย: (หน้าบูดนิดนึง) ถ้าซื้อที่ร้านนี้ ก็มีแต่แบบนี้นะคะ เราขายแค่แบบเดียว ถ้าอยากได้แบบอื่น
คงไม่ได้ซื้อที่นี่ (แต่คนขายก็ไม่หยิบออก) เราเลยบอกไปว่า
จขกท: งั้นไม่เปนไรค่ะ ไม่เอาก็ได้ (ชำเลืองเห็นยาลดน้ำมูกไม่ใช่แบบที่ต้องการอีกแล้ว)
คนขายเลยหยิบน้ำตาเทียมออก เราก็กลัวเค้าจะด่าเพราะหน้าแกบูดๆ แต่เห็นเป็นยาที่ไม่ต้องการเลยบอกไปว่า
จขกท: ยาลดน้ำมุกขอเป็นเม็ดเหลืองเล็กๆ ยาคอเฟ ได้มั้ยคะ
คนขาย : ตัวนี้แหละค่ะ ยาลดน้ำมูก (ยืนยันจะขาย)
จขกท : ขอเป็นยาคอเฟ ละกันคะ (ก็ยืนยันจะซื้อแบบที่ต้องการ)
คนขายถอนหายใจเฮือกเสียงดัง พร้อมกับหยิบยาคอเฟ
คนขาย : ถ้ายาเป็น คอเฟ มันไม่ใช่ยาลดน้ำมูก แค่เป็นยาแพ้อากาศ (หยิบกระปุกยาเล็กขึ้นมา) 15 บาท
เราก็ไม่ได้ตอบแต่ก็พอรู้อยู่บ้างเพราะกินยาแพ้อากาศเม็ดรีๆสีขาวทุกวัน
จขกท :นี่ค่ะ (ควักแบงค์พัน ยื่นให้ )
คนขาย: 15 บาทค่ะ
จขกท : นี่ค่ะ (ยื่นแบงค์พัน)
คนขาย:ขอแบงค์ร้อยค่ะ
จขกท:ไม่มีค่ะ ไม่มีจริงๆ (ยื่นแบงค์พันอีกรอบ)
คนขาย:คราวหน้าค่อยมาซื้อค่ะ
จขกท
ยืนงง) คะ
คนขาย :คราวหน้าค่อยมาซื้อค่ะ
เราก็เลยเดินออกมาจากร้านแบบงงๆ จนเดินออกจากร้านเพิ่งนึกขึ้นได้ อ๋อ เค้าไม่ขายให้
เราก็ไม่รู้ว่าเราผิดที่จ่ายแบงค์พัน หรือ เราผิดที่ไปซื้อยาลดน้ำมูกแล้วบอกคนขายว่า เอายาคอเฟ
หรือผิดเพราะน้ำตาเทียม หรือถ้าไม่มีตังค์ทอน ก็น่าจะบอกเราไปซื้อของที่ 7-11 หรือไปแลกตัง
ก่อนก้ได้ นี่บอกคราวหน้าค่อยมาซื้อ เราก็ขับรถมาถึงออฟฟิต ก็ยัง งง สรุปก็ไม่ได้กินยา
เพราะในหมู่บ้านมีร้านขายยาร้านเดียว เลยอดทนทั้งวัน แต่ก็ได้ประสบการณ์ แปลกๆไปอีกแบบ
เพราะปรกติเข้าร้านขายยาบ่อย ซื้อยาลดน้ำมูกยาแพ้อากาศกินตลอด ตอนเย็นเลิกงาน
ไปซื้อร้านแถวบ้าน ค่อยได้กินยา คนขายก็น่ารักพูดจาดีเหมือนเดิม ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ
แค่อยากมาแชร์ให้คนอื่นฟัง สรุปว่าเราผิด หรือคนขายอินดี้
ปล.เราไม่ได้กวนตีนไม่ได้หน้าบูดนะ ปรกติมาก เมาๆยาด้วย กินทั้งยาแก้อักเสบ ยาลดบวม
ยาพารา ที่ตั้ง กท เพราะเมื่อคืนนอนหลับคิดถึงแต่เรื่องนี้ทั้งคืน ไม่รู้จะติดแท็กไหน ขอ 2 ห้องที่ จขกท ชอบไปอ่าน กท ละกันคะ
แบงค์พันซื้อของไม่ได้
แถมเพิ่งทำจมูกมาได้ 4 วัน ทรมานมาก พี่ที่แผนกเลยบอกให้ไปซื้อยาลดน้ำมูกในหมู่แบ้านแถวที่ทำงานมากิน
เราก็เลยขับมอไซด์ไปซื้อ ประมาณ 2 กิโลจากออฟฟิต บอกก่อนว่าในกระเป๋าตังค์มีเงิน แบงค์พัน 1 ใบ
แบงค์ร้อย 1 ใบ เรากะว่าจะซื้อยาลดน้ำมูกกับน้ำตาเทียม (ใส่คอนแท็กเลนต์) กะไว้ว่าประมาณ 130
เพราะน้ำตาเทียม 90 บาท ยาลดน้ำมูกไม่น่าเกิน 40
ด้วยความที่ใส่กางเกงยีนเลยดึงแบงค์พันมา ใบเดียวไม่ได้ถือกระเป๋าตังค์มาเพราะไม่มีกระเป๋ากางเกง
พอไปถึงร้าน เราก็แจ้งกับคนขายยาไป
จขกท : เอาน้ำตาเทียมกับยาลดน้ำมูกค่ะ (พูดแค่นี้เพราะปรกติคนขายยาแถวบ้านจะแนะนำ)
คนขายยาเลยเดินมาหยิบ น้ำตาเทียมแบบไม่ใช้กับคอนแท็กเลนต์ แล้วก็ยาแผงสีม่วงๆลดน้ำมูก
เรามองเก็นรู้ว่ามันไม่ใช่ที่เคยใช้เลยบอกเค้าว่า
จขกท: น้ำตาเทียมขอแบบใช้กับคอนแท็กเลนต์ค่ะ
คนขาย: (หน้าบูดนิดนึง) ถ้าซื้อที่ร้านนี้ ก็มีแต่แบบนี้นะคะ เราขายแค่แบบเดียว ถ้าอยากได้แบบอื่น
คงไม่ได้ซื้อที่นี่ (แต่คนขายก็ไม่หยิบออก) เราเลยบอกไปว่า
จขกท: งั้นไม่เปนไรค่ะ ไม่เอาก็ได้ (ชำเลืองเห็นยาลดน้ำมูกไม่ใช่แบบที่ต้องการอีกแล้ว)
คนขายเลยหยิบน้ำตาเทียมออก เราก็กลัวเค้าจะด่าเพราะหน้าแกบูดๆ แต่เห็นเป็นยาที่ไม่ต้องการเลยบอกไปว่า
จขกท: ยาลดน้ำมุกขอเป็นเม็ดเหลืองเล็กๆ ยาคอเฟ ได้มั้ยคะ
คนขาย : ตัวนี้แหละค่ะ ยาลดน้ำมูก (ยืนยันจะขาย)
จขกท : ขอเป็นยาคอเฟ ละกันคะ (ก็ยืนยันจะซื้อแบบที่ต้องการ)
คนขายถอนหายใจเฮือกเสียงดัง พร้อมกับหยิบยาคอเฟ
คนขาย : ถ้ายาเป็น คอเฟ มันไม่ใช่ยาลดน้ำมูก แค่เป็นยาแพ้อากาศ (หยิบกระปุกยาเล็กขึ้นมา) 15 บาท
เราก็ไม่ได้ตอบแต่ก็พอรู้อยู่บ้างเพราะกินยาแพ้อากาศเม็ดรีๆสีขาวทุกวัน
จขกท :นี่ค่ะ (ควักแบงค์พัน ยื่นให้ )
คนขาย: 15 บาทค่ะ
จขกท : นี่ค่ะ (ยื่นแบงค์พัน)
คนขาย:ขอแบงค์ร้อยค่ะ
จขกท:ไม่มีค่ะ ไม่มีจริงๆ (ยื่นแบงค์พันอีกรอบ)
คนขาย:คราวหน้าค่อยมาซื้อค่ะ
จขกท
คนขาย :คราวหน้าค่อยมาซื้อค่ะ
เราก็เลยเดินออกมาจากร้านแบบงงๆ จนเดินออกจากร้านเพิ่งนึกขึ้นได้ อ๋อ เค้าไม่ขายให้
เราก็ไม่รู้ว่าเราผิดที่จ่ายแบงค์พัน หรือ เราผิดที่ไปซื้อยาลดน้ำมูกแล้วบอกคนขายว่า เอายาคอเฟ
หรือผิดเพราะน้ำตาเทียม หรือถ้าไม่มีตังค์ทอน ก็น่าจะบอกเราไปซื้อของที่ 7-11 หรือไปแลกตัง
ก่อนก้ได้ นี่บอกคราวหน้าค่อยมาซื้อ เราก็ขับรถมาถึงออฟฟิต ก็ยัง งง สรุปก็ไม่ได้กินยา
เพราะในหมู่บ้านมีร้านขายยาร้านเดียว เลยอดทนทั้งวัน แต่ก็ได้ประสบการณ์ แปลกๆไปอีกแบบ
เพราะปรกติเข้าร้านขายยาบ่อย ซื้อยาลดน้ำมูกยาแพ้อากาศกินตลอด ตอนเย็นเลิกงาน
ไปซื้อร้านแถวบ้าน ค่อยได้กินยา คนขายก็น่ารักพูดจาดีเหมือนเดิม ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ
แค่อยากมาแชร์ให้คนอื่นฟัง สรุปว่าเราผิด หรือคนขายอินดี้
ปล.เราไม่ได้กวนตีนไม่ได้หน้าบูดนะ ปรกติมาก เมาๆยาด้วย กินทั้งยาแก้อักเสบ ยาลดบวม
ยาพารา ที่ตั้ง กท เพราะเมื่อคืนนอนหลับคิดถึงแต่เรื่องนี้ทั้งคืน ไม่รู้จะติดแท็กไหน ขอ 2 ห้องที่ จขกท ชอบไปอ่าน กท ละกันคะ