มันเป็นเกมส์กระดานที่มีมนต์เสน่ห์อย่างประหลาด
ยิ่งเราเล่น ยิ่งวางหมากลงไป แต่ละตาๆ จนทั่วกระดาน พื้นที่เริ่มเหลือน้อยเข้าทุกที
มีแต่เรา และคู่ต่อสู้เราที่มองเห็นช่องทาง เราจะรู่สึกค่อยๆถูกรุกคืบ ใจสั่นระรัว จนหมดหนทางสู้

ยิ่งคู่ต่อสู้เหนือชั้นกว่าเรามากเท่าไร
เรายิ่งรู้สึกได้เลยว่า เราเป็นเพียงแค่เศษธุลีบนสนามรบแห่งนี้เท่านั้น

ถ้าใครเคยอ่าน เคยดูฮิคารุ และเล่นโกะเป็น
จะเข้าใจความรู้สึกของตัวละครได้อย่างลึกซึ้งในการแข่ง แต่ละนัด แต่ละตา
เมื่อใดที่พ่ายแพ้ มันก็รู้สึกหมดกำลังใจที่จะเล่นต่อไปเลยทีเดียว...

ราวกับว่า ตัวเรามันได้เท่านี้ ไม่มีทางที่จะมองกระดานหมากที่กว้างใหญ่นี้ออกได้....