ผมแปลวรรณกรรมญี่ปุ่นเรื่องซึเระซึเระงุสะ  แล้วต้องการเทียบกันสำนวนไทย เหลืออยู่3บทที่หาสำนวนไทยไม่ได้ ช่วยแนะนำหน่อยครับ

บทแรก  คนเราต้องรู้จักรอตามจังหวะเวลาของสถานการณ์ต่างๆ ธรรมชาติก็ยังหมุนวียนเปลี่ยนฤดูกาลไปเรื่อยๆตามลำดับ แต่ว่าชีวิตมนุษย์เราไม่ได้หมุนเวียนตามลำดับขั้นตอนแบบนั้น  เกิด แก่เจ็บ ตาย เป็นสิ่งที่มาถึงเร็วมากกว่าการเปลี่ยนผันของฤดูกาล โดยเฉพาะการตายที่มาถึงเร็วเหมือนกระแสน้ำขึ้นเต็มตลิ่ง

บทที่สอง คนเรามักจะประมาทและพลาดพลั้งต่อสิ่งที่ง่ายๆ  เปรียบเทียบกับการที่ปีนต้นไม้ตรงที่สูงๆ คนจะระวังอยู่แล้ว แต่พอถึงที่เตี้ยๆคนมักจะประมาทและพลาดพลั้งตกลงมา (อันใช้เทียบกับสำนวนสีเท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง)

บทที่สาม การที่คนไม่เก่งเรื่องตัวอักษรเขียนจดหมายอย่างลวกๆโดยไม่มีความเกรงใจเป็นสิ่งที่ดี    พูดอ้างว่าลายมือไม่สวย  แล้วให้ผู้อื่นเขียนแทน  เป็นสิ่งน่ารังเกียจ

ขอบคุณมากครับ