หลายๆครั้งค่ะ เวลาที่เล่นเกมส์ วิ่งแข่ง ปั่นจักรยาน เกมส์เศรษฐี กินข้าว พอแพ้ จะคอตก ชึมกระทือ บางทีโวยวาย ร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า ทั้งที่บางเหตุการณ์ไม่ได้แข่งกันด้วยซ้ำ

เราพยายามพาไปดูกีฬา บอกกับลูกว่า ทุกอย่างมีแพ้มีชนะ ครั้งนี้แพ้ ครั้งหน้าอาจจะชนะถ้าเราพยายามมากกว่านี้ ... ถ้าเราแพ้ก็อย่าไปโกรธคนชนะ บอกตัวเองว่า เอาใหม่นะ ถ้าชนะ ก็อย่าเยาะ้ย้ยถากถางคนแพ้ เพราะถ้าประมาท เราก็แพ้ได้เหมือนกัน ... เราบอกกับลูกอย่างนี้มาเสมอๆ ... ถ้ามีเหตุการณ์ 10ครั้ง จะมีเข้าใจ "ไม่เป็นไรเนาะแม่" แค่ครั้งเดียว...

เป็นห่วงและกลุ้มใจมากค่ะ ว่าโตมาเค้าจะเป็นคนท้อแท้ง่าย ยอมรับคสามพ่ายแพ้หรือเรื่องไม่ดีไม่ได้

นี่ก็เพิ่งเล่นเกมส์ในมือถือ แล้วแพ้ ทำไม่ได้ซักที ก็โวยวายแล้วร้องไห้ เราพูดดีดี ก็ไม่ฟังเลยจังหวะนี้ พอเราพูดว่า ทำไมลูกเป็นคนขี้แยแบบนี้ ... ก็ยิ่งร้องใหญ่เลย แม่อ่ะชอบว่าคนอื่น ... ไปนู่น ... เราเลยบอกหยุดเล่นเถอะ แล้วสงบสติอารมณ์ซะ .. แล้วเราก็หยิบมือถือเดินออกจากห้อง ... ลูกก็ร้องอยู่คนเดียวในห้อง ปากก็พูดไป ทำกี่ทีกี่ก็แพ้ โฮลั่นเลย ... พอซักพักไม่มีใครสนใจ ก็หยุดร้อง เดินลงมา ผ่านหน้าทีวีคอตก ไปขังตัวเองอยู่ในห้องของเล่น ...

แฟนเรานี่เจอแบบนี้ไรของขึ้นทุกที ลูกผู้ชายใจเสาะิขี้แย ไม่แมน พ่อหงุดหงิดค่ะ

เราควรมีวิธีคุยกับลูกยังไงเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้คะ แล้วจะมีวิธีหรือกิจกรรมอะไรที่ฝึกที่สอนเค้าเรื่องนี้ในระยะยาวได้มั่งคะ