รู้สึกขัดใจกับผลการตัดสินนิดหน่อย...เพราะเมื่อคืนได้ดูรายการคนไทยขั้นเทพ รอบชิงชนะเลิศ หัวข้อ ศิลปะการแสดงกับการนำเสนอความเป็นไทยทั้งประเทศ...ผมชื่นชมทุกทีมนะครับไม่ว่าจะเป็น ทีมเอกทันต์ ทีมเพชรจรัสแสง ตัวแทนจากภาคกลาง ทีมเทพศรัทธา ตัวแทนจากภาคใต้ ทีมร่มแดนช้าง ตัวแทนจากภาคเหนือ และทีมผกาลำดวน ตัวแทนจากภาคอีสาน แค่ทุกทีมมาถึงรอบนี้ ทุกทีมก็คือคนไทยขั้นเทพแล้วครับ...เพียงแต่ผมว่าเอกทันต์นำเสนอศิลปะการแสดงได้ดีกว่าเพชรจรัสแสง และน่าจะชนะเลิศมากกว่าครับ

เพราะแนวความคิดรายการคือ การนำเสนอ “รากเหง้า” ของความเป็นไทย พัฒนาและต่อยอดออกมาผ่านศิลปะการแสดงของแต่ละภาค ผมจำได้ว่าคำวิจารณ์ของคณะกรรมการตั้งแต่รอบแรก รอบถึงแก่น รอบประชันชัย และรอบคนไทยขั้นเทพ อยู่บนพื้นฐานที่ว่า ไม่ว่าจะสร้างสรรค์หรือบันเทิงขนาดไหน ก็ต้องไม่ลืมศิลปะการแสดงหลักที่ทุกทีมมานำเสนอ มิใช่หรือครับ

เพชรจรัสแสง ตั้งแต่รอบแรก นำเสนอ “การตีกลองประกอบการรำ” แต่โชว์รอบนี้แม้ว่าเพชรจรัสแสงจะเปิดตัวด้วยการตีกลองโดยนักแสดงหญิง แล้วนำเสนอการต่อสู้บนแคร่ ซึ่งสมมติเป็นการต่อสู้บนหลังช้าง การให้ผู้หญิงใช้ผ้าขาวมาพันตัวเป็นสัญลักษณ์หมายถึงแต่ละศาสนา การมาเต้นกลองยาวเถิดเทิง การเล่นลิเกฮูลู เต้นประกอบเพลงอย่างละนิดอย่างละหน่อย ด้วยดนตรีที่ทันสมัย จบตรงเต้นรำพัดเล่นสีเหมือนธงชาติ ด้วยความสวยงามและความสร้างสรรค์ แต่ผมว่าการนำเสนอนี้มันคือ การเต้นจินตลีลา ใส่ท่ารำประกอบเพลง ส่งผลให้การตีกลองซึ่งจุดแข็งของทีมนี้ ถูกกลืนไปกับการเต้นที่มากกว่าการรำ ไม่ได้ถูกนำมาใช้เป็นอย่างโดดเด่นทั้งการแสดง

แต่กับทีมเอกทันต์ ตั้งแต่รอบแรก นำเสนอ “กลองยาว” โชว์รอบนี้ ทั้งการแต่งกาย การแสดง มันสามารถบ่งบอกเลยว่านี่คือการแสดงของการภาคกลาง ใช้กลองยาวเป็นตัวหลักในการแสดงนำเสนอความเป็นไทยทั้งสี่ภาค ทั้งการไหว้ครู มวย โขน ฟ้อน เซิ้ง ลิเกฮูลู เถิดเทิงกลองยาว คนไม่เยอะ อุปกรณ์ประกอบการแสดงไม่เยอะ ผมว่าขลังและขนลุกมากที่สามารถผสมกลมกลืนและมีความเป็นไทยอย่างสมบูรณ์ รวมถึงเป็นการโชว์ในแบบไทยแท้ๆและนำเสนอ”ศิลปะการแสดง” ได้ตรงมากกว่าทีมเพชรจรัสแสงครับ

อีกทีมที่ผมอยากชื่นชมที่สุดและแอบเชียร์อยู่ลึกๆ คือ ทีมเทพศรัทธา ที่ตั้งแต่รอบแรกนำเสนอ “โนราห์แบบโบราณ” ซึ่งที่ผ่านมาทีมนี้ไม่ว่าจะเป็นโจทย์ใด ก็จะใช้การรำโนราห์แบบโบราณ เป็นตัวหลักในการนำเสนอทุกครั้ง ซึ่งผมก็ขนลุกทุกครั้ง ไม่นึกว่าการรำโนราห์ เวลาทรงเครื่องจะสวยขนาดนี้ ยิ่งเวลารำพร้อม หลายๆคน มันสุดยอดมากครับ ซึ่งผมมองว่าคณะเทพศรัทธาค่อนข้างจะเสียเปรียบทีมอื่นนะครับ เพราะเป็นคณะที่ใช้ “ศิลปะการแสดงแท้ๆ” และเป็นการแสดงแบบโบราณ จากที่ต้องใช้คนแสดงและบทร้อง ต้องมานำเสนอโดยใช้คนใช้อุปกรณ์อื่นๆ เล่าเรื่องทั้งประเทศสู้กับคณะประยุกต์อื่นๆ ภายในเวลาอันจำกัดซึ่งเป็นเรื่องยากมาก แต่ผมว่าการแสดงโดยยึดเอาโนราห์เป็นแกนหลักในการนำเสนอ ไม่ว่าจะเป็นการฟ้อน การเซิ้ง การเล่นโขน โดยไม่ทิ้งความเป็นโนราห์แบบโบราณ ผมว่ามันคือที่สุดแล้วครับ

ส่วนทีมร่มแดนช้างกับทีมผกาลำดวนทำได้ดีครับ เพียงแต่ร่มแดนช้างยังไม่ถึงแก่นเท่าไหร่ เหมือนมารำประกอบเพลงสี่ภาคทีละภาคและมารวมตอนท้าย ทีมผกาลำดวนก็ดูนำเสนอมากเกินไปหลายหลายแต่ไม่เชื่อมโยงกัน แถมจบได้แบบกำปั้นทุบดินและไม่เข้ากับเนื้อเรื่องทั้งหมดครับ

ที่ผมแสดงความคิดเห็นทั้งหมด เพียงแต่จะบอกว่า ถ้าแนวความคิดรายการ คือ การนำเสนอ “รากเหง้า” ของความเป็นไทย พัฒนาและต่อยอดออกมาผ่านศิลปะการแสดงของแต่ละภาค แต่ไม่ว่าจะสร้างสรรค์หรือบันเทิงขนาดไหน ก็ต้องไม่ลืมศิลปะการแสดงหลักที่ทุกทีมมานำเสนอ

ถ้าผลการตัดสิน ดู “การนำเสนอ” โดยไม่ลืม”แก่น” หรือการแสดงหลักของทีมตนเอง ผมว่าทีมเอกทันต์น่าจะชนะเลิศมากกว่าทีมเพชรจรัสแสงครับ...ถ้าผลการตัดสิน ดู “ศิลปะการแสดง” โดยไม่ลืม “แก่น” หรือการแสดงหลักของทีมตนเอง ผมว่า ทีมเทพศรัทธาเฉือนชนะทีมเอกทันต์ไปนิดเดียวครับ

เข้าใจนะครับว่าผลการตัดสินก็ประกาศไปแล้ว และผมก็เคารพในการตัดสินของคณะกรรมการทุกท่านนะครับ แต่ถ้าความคิดของผมและดูแนวคิดหลักของรายการ ผลการตัดสินมันควรจะเป็นว่า...ทีมที่นำเสนอ“ศิลปะการแสดง” ความเป็นไทย ควรได้มากกว่า ทีมที่มีการนำเสนอ“การแสดงที่ใส่ความศิลปะไทย” ก็เท่านั้นแหละครับ