..... มีเรื่องเล่ากันว่า มี ครม. แห่งหนึ่ง ประชุมกันอยู่ จนดึกจนดื่น เรื่องจะไปหาเงินที่ไหน มาจ่ายค่าจำนำข้าว ให้ชาวนา ที่ไป
เค้าไว้
ประชุมกัน จนเวลาประมาณ เจ็ดโมงเช้า รัฐมนตรีทุกคน
ก็หิว (ครม. รักษาการณ์ -มากไม่ได้ ) ก็คิดจะออกไปกินข้าว แถวหน้าวัด แต่ รมต.แรงงาน น้าเหลิมปากหมา ท้วงติงว่า ที่หน้าวัด มันมีม็อบกปปส. ตั้งอยู่ อย่าออกไปกันหมด เลย ให้ ใครปลอมตัว ออกไปซื้อ มา-ดีกว่า
ต่างคนก็ต่างเกี่ยงกัน ปึ้งกัปปะ ก็บอกให้ ปลอดเม็งราย ไปซื้อสิ
เป่านกหวีด สู้ม๊อบได้ ปลอดเม็งรายก็บอกว่า ไอ้ปึ้ง กูไม่ได้เอานกหวีดมา สัสส ไปเองสิ ไอ้หัวล้าน ... เถียงกันจนวุ่นวาย
ในที่สุด ชัชชาติ ก็ก้าวออกมาช้าๆ บอกว่า ผมไปเอง ผมต้องไปใส่บาตร และไปซื้อแกงทุกเช้าอยู่แล้ว ผมไม่ใส่รองเท้า ม็อบจำไม่ได้หรอก ทุกคนรออยู่ที่นี่แหละ ผมจะเอาอาหาร มาให้ทุกคน ... แล้วก็เดินจากไปอย่างกล้าหาญ
ผ่านไป หลายชม. ชัชชาติก็ยังไม่กลับ จน รมต.ทุกคนหิวจนแทบสลบ ..... ในความเงียบ ทันใดนั้น ก็มีเสียงแปลกๆ ดังขึ้น หน้าห้องประชุม
ชัช ..... ชัช..... ครืดดดดดดดด
ชัช...... ชัช ......... ครืดดดดดดดดด
เสียงนั้นขึ้นบันได มาช้าๆ จนถึงหน้าห้องประชุม และเสียง ชัช ..... ชัช ....ครืด ก็ค่อยๆจากไป นายกปูจึง เอาตีนถีบหลัง เป็ดเหลิม ออกไป เปิดประตูดู
ทุกคน ต่างแปลกใจ ที่ลูกบิด มีถุงแกงถุงใหญ่ เย็นชืด หูหิ้วเปื้อนน้ำลายเพียบ แขวนอยู่ ครม.ทุกคนจึงได้ทานอาหาร ที่เย็นชืดนั้น (ตอนแรกจะให้ไอ้คางคกตู่ ไปอุ่นให้ก่อน แต่ไอ้ตู่
แยก ถังแก๊ส กะ ถังดับเพลงไม่ออก เลยไม่อุ่น
) และรอดชีวิตมาเพื่อหาทาง คิดวิธีเอาแม้วกลับบ้านหล่อๆได้ต่อไป
หลายวันต่อมาทุกคนจึงได้ ทราบความจริงว่า ชัชชาติออกไปซื้อแกงแล้ว กำลังจะเอามาให้เพื่อนๆ เจอพระเลยแวะใส่บาตร แด่พอดี ดร.เสรี กะ สาธิตหมากระเป๋า เดินผ่านมาพอดี เห็นชัชชาติกำลังเผลอ จึงโจมตีทันที โดย ดร.เสรี ถอดวิกแล้วฟาดใส่ชัชชาติ ทำให้แขนหักทั้ง 2 ข้าง ส่วนสาธิตหมากระเป๋า ก็เข้ากัดขาของชัชชาติ จนเดินไม่ได้ เสียชีวิตลง บริเวณลานวัด
แต่ด้วยจิตใจที่กล้าหาญ รักและห่วงเพื่อนร่วม ครม. วิญญาณ ของชัชชาติ จึงเอาปากคาบถุงแกง กระดื๊บ กระดื๊บ กลับมาให้เพื่อน จนได้ ตามที่เค้าสัญญา
จนเป็นที่เล่าขานกันต่อมา ในหมู่ รัฐมนตรี ถึงตำนาน ชัช ...... ชัช ......... ครืดดดดดด จนต่อมา สืบจนทุกวันนี้
เครดิต สมรัก พรรคเพื่อเก้ง
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=258630254297292&set=a.127912997369019.26968.127912267369092&type=1&theater
ค่ำมืดอย่างนี้ มาเล่าเรื่องผีกันดีกว่า
ประชุมกัน จนเวลาประมาณ เจ็ดโมงเช้า รัฐมนตรีทุกคนก็หิว (ครม. รักษาการณ์ -มากไม่ได้ ) ก็คิดจะออกไปกินข้าว แถวหน้าวัด แต่ รมต.แรงงาน น้าเหลิมปากหมา ท้วงติงว่า ที่หน้าวัด มันมีม็อบกปปส. ตั้งอยู่ อย่าออกไปกันหมด เลย ให้ ใครปลอมตัว ออกไปซื้อ มา-ดีกว่า
ต่างคนก็ต่างเกี่ยงกัน ปึ้งกัปปะ ก็บอกให้ ปลอดเม็งราย ไปซื้อสิ เป่านกหวีด สู้ม๊อบได้ ปลอดเม็งรายก็บอกว่า ไอ้ปึ้ง กูไม่ได้เอานกหวีดมา สัสส ไปเองสิ ไอ้หัวล้าน ... เถียงกันจนวุ่นวาย
ในที่สุด ชัชชาติ ก็ก้าวออกมาช้าๆ บอกว่า ผมไปเอง ผมต้องไปใส่บาตร และไปซื้อแกงทุกเช้าอยู่แล้ว ผมไม่ใส่รองเท้า ม็อบจำไม่ได้หรอก ทุกคนรออยู่ที่นี่แหละ ผมจะเอาอาหาร มาให้ทุกคน ... แล้วก็เดินจากไปอย่างกล้าหาญ
ผ่านไป หลายชม. ชัชชาติก็ยังไม่กลับ จน รมต.ทุกคนหิวจนแทบสลบ ..... ในความเงียบ ทันใดนั้น ก็มีเสียงแปลกๆ ดังขึ้น หน้าห้องประชุม
ชัช ..... ชัช..... ครืดดดดดดดด
ชัช...... ชัช ......... ครืดดดดดดดดด
เสียงนั้นขึ้นบันได มาช้าๆ จนถึงหน้าห้องประชุม และเสียง ชัช ..... ชัช ....ครืด ก็ค่อยๆจากไป นายกปูจึง เอาตีนถีบหลัง เป็ดเหลิม ออกไป เปิดประตูดู
ทุกคน ต่างแปลกใจ ที่ลูกบิด มีถุงแกงถุงใหญ่ เย็นชืด หูหิ้วเปื้อนน้ำลายเพียบ แขวนอยู่ ครม.ทุกคนจึงได้ทานอาหาร ที่เย็นชืดนั้น (ตอนแรกจะให้ไอ้คางคกตู่ ไปอุ่นให้ก่อน แต่ไอ้ตู่แยก ถังแก๊ส กะ ถังดับเพลงไม่ออก เลยไม่อุ่น ) และรอดชีวิตมาเพื่อหาทาง คิดวิธีเอาแม้วกลับบ้านหล่อๆได้ต่อไป
หลายวันต่อมาทุกคนจึงได้ ทราบความจริงว่า ชัชชาติออกไปซื้อแกงแล้ว กำลังจะเอามาให้เพื่อนๆ เจอพระเลยแวะใส่บาตร แด่พอดี ดร.เสรี กะ สาธิตหมากระเป๋า เดินผ่านมาพอดี เห็นชัชชาติกำลังเผลอ จึงโจมตีทันที โดย ดร.เสรี ถอดวิกแล้วฟาดใส่ชัชชาติ ทำให้แขนหักทั้ง 2 ข้าง ส่วนสาธิตหมากระเป๋า ก็เข้ากัดขาของชัชชาติ จนเดินไม่ได้ เสียชีวิตลง บริเวณลานวัด
แต่ด้วยจิตใจที่กล้าหาญ รักและห่วงเพื่อนร่วม ครม. วิญญาณ ของชัชชาติ จึงเอาปากคาบถุงแกง กระดื๊บ กระดื๊บ กลับมาให้เพื่อน จนได้ ตามที่เค้าสัญญา
จนเป็นที่เล่าขานกันต่อมา ในหมู่ รัฐมนตรี ถึงตำนาน ชัช ...... ชัช ......... ครืดดดดดด จนต่อมา สืบจนทุกวันนี้
เครดิต สมรัก พรรคเพื่อเก้ง
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=258630254297292&set=a.127912997369019.26968.127912267369092&type=1&theater