ปล่อยเธอไปครับ  ของผมคบมาได้ 7 ปี  ห่างกันในช่วงหนึ่ง
เพราะมีลูกค้ามาตามจีบเธอ  เราก็คุยกับเธอแล้ว แต่เธอก็ยังไม่เลิกคุย
ผู้ชายคนนั้นก็หน้าด้านมากรู้ว่าเค้ามีคู่ครองอยู่แล้ว  ก็ยังโทรมาหาเธอส่งข้อความ
มาหาเธอทุกวันบ่อย ๆ  ส่วนเธอก็ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกผม

ตั้งแต่ผมเปิดร้านมาไม่เคยมีลูกค้าคนไหนทำแบบนี้  และผมก็เตือนแฟนผมอยู่บ่อยครั้ง
ผมทำธุรกิจเกี่ยวกับบริขารพระธุดงค์  จังหวัดสุรินทร์  ซึ่งแน่นอนคนที่เข้ามาที่ร้านหรือคนที่พบเจอ
ก็จะเป็นคนเข้าทางธรรมใฝ่ธรรมมะ  และร้านเราก็มีไฟล์แคทตาล๊อค  ที่จะส่งให้ลูกค้า  ซึงในนั้นมีรูปแฟนผม
ถือกรดอยู่ด้วย  ซึ่งลูกค้าคนนี้คงจะถูกใจหน้าตา  +  การพูดจา
แต่ลูกค้าผู้ชายคนนี้อยู่กรุงเทพฯ บอกว่าตนเองจะบวชพระ มาหาซื้อของและปรึกษาเรื่องบริขารกับแฟนของผม
แต่นิสัยมันไม่ใช่   จนผมกับแฟนมีเรื่องทะเลาะ  กันเรื่อยมา  เพราะเธอไม่เคยให้เกียรติผมและยังคุยกับผู้ชายคนนั้นอยู่
จนถึงกับขนาดซื้อโทรศัพท์และซื้อซิมใหม่เพื่อติดต่อกับผู้ชายคนนี้โดยเฉพาะ  ผมไม่เคยคิดว่าเธอจะกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้
เธอคนที่ผมรู้จักกลับเปลี่ยนนิสัยไปได้เพียงเพราะรู้จักกับคนคนนี้  เรียกง่าย ๆ ว่าขาวเป็นดำ โกหกผมสารพัดสารเพ  จับได้บ้าง
จับไม่ได้บ้าง  แต่ผมก็ยังพอเชื่อใจกันอยู่  จนสุดท้ายแล้วเธอก็บอกว่าเธอจะเลิกติดต่อกับคนนี้นับครั้งไม่ถ้วน  และเราก็ให้โอกาส แต่เธอทำไม่ได้และเราก็แยกกันซักพัก  ผมกลับบ้านต่างจังหวัด  และสิ่งที่ผมไม่คาดคิด
และช่วงที่ห่างกันเธอก็ไปหาวันที่ผมกลับบ้าน เธอก็ยังมาส่งที่บ้าน  และผมมารู้ความจริงทีหลังว่า  ขากลับเธอไปหาผู้ชายคนนี้
ที่ดินแดง  แล้วผู้ชายคนนี้พาเธอไปที่บ้าน  แล้วเขากับเธอก็มีอะไรกัน
เธอพาผู้ชายคนนั้นไปที่บ้านไปหาแม่ของเธอ  และซ่อนผู้ชายคนนั้นไว้ที่โรงแรมแห่งหนึ่งเป็นอาทิตย์ ๆ
แม่เธอยังไม่ทราบเคย ส่วนผมก็โง่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอยูที่บ้าน  แต่เธอก็ยังโทรหาผมบ้างนาน ๆ ที
แต่ผมกลับรอคอยเพื่อให้เธอได้คิดอะไรได้บ้าง  และหวังว่าเธอคงจะคิดได้ว่าอะไรเป็นอะไร

แต่เหตุการณ์มันไม่เป็นอย่างที่หวัง  เธอไปหาผู้ชายคนนั้นมีอะไรกัน
แต่ผมก็ยังไม่ทราบ  จนวันหนึ่งผมกลับไปที่ร้าน  มีผู้ชายคนหนึ่งโทรศัพท์
มาที่เบอร์ร้าน ผมรับสายเขาถามว่าผมเป็นใคร  และผมก็ได้รับรู้เรื่องราวของเขากับเธอ
ผมพยายามคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง เพราะเชื่อใจเธอมาก  และนับถือครูบาอาจารย์เดียวกัน
ซึ่งมีข้อห้ามแน่นอนเรื่องศีลข้อ  3  กับข้อ  5  และตั้งแต่คบกันมาก็ชวนกันเข้าทางธรรมมาตลอด
จนสุดท้ายแล้วผมได้คุยกับผู้ชายคนนั้นหลายวัน  ซึ่งเขาก็มีรายละเอียดที่เขาไม่ควรจะทราบเยอะพอสมควร
จึงเริ่มเชื่อผู้ชายคนนั้นขึ้นเรื่อย ๆ ผมก็ปรึกษากับแม่เค้าเป็นครู  ว่าเรื่องเป็นอย่างนี้
แม่ของเธอก็ไม่เชื่อหาว่าผู้ชายคนนั้นสร้างเรื่องโกหก  ผมก็ถามเธอ  เธอก็ยืนยันปฎิเสธผมมาตลอด
จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ส่งรูปเธอนอนเปลือยท่อนบนเอาผ้าปิดไว้มาให้ผมดูวันนั้นผมจึงได้เชื่อ  
และบอกกับแม่เขาว่าเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นพูดเป็นความจริง

จากนั้นก็มีเรื่องมีราวกันแม่ของเธอไม่เห็นด้วยที่เธอมีพฤติกรรมแบบนี้   พ่อของเธอไม่ชอบผู้ชายคนนั้น
และพ่อของเธอตอนเป็นวัยรุ่นก็ค่อนข้างเป็นผู้ชายเที่ยวพอสมควร  จึงรู้พฤติกรรมของผู้ชายคนนี้ดี
ซึ่งผู้ชายคนนี้แก่กว่าเธอเกือบสิบปี  และแฟนผมเป็นคนเชื่อคนง่ายซะด้วยและเจอแต่คนดีในสังคม
มาตลอด  ก็ไม่น่าแปลกที่จะถูกหลอกได้ง่าย ๆ

เหตุการณ์ก็บานปลายขึ้นเรื่อย ๆ เธอบอกจะกลับตัวกลับใจ  หลายครั้งต่อหลายครั้ง  และสุดท้ายความหลงก็ทำให้เธอตาบอด
เพราะแม้แต่ตอนผมอยู่กับเธอ  เธอก็คุยโทรศัพท์กับผู้ชายคนนั้นเกือบทั้งวัน
ผมจึงแยกออกมาพร้อมทั้งทิ้งกิจการที่สร้างมาด้วยความลำบากไว้ที่จังหวัดนั้น  เหตุการณ์จากนั้นผมไปบวชอยู่ที่วัดป่าแห่งหนึ่ง


ผ่านมาได้ไม่กี่เดือน  เธอก็โทรมาหาผม  ผมไม่รับสายอยู่หลายอาทิตย์  จนสุดท้ายก็รับสายเธอ(เพราะตอนนั้นเราคิดว่าโปรดสัตย์นั่นเองและเราจะมีทิฎฐิมานะอะไรที่จะไม่รับสายเธอ)  เธอโทรมาร้องห่อร้องไห้  ปัญหาโน่นนี่นั่น
สารพัดจะพูด  อยากมาหาผม  จะตามหาผมให้เจอ  แต่ผมปฏิเสธตลอด  และเธอก็โทรหาผมบ่อยครั้ง  จนผมคิดว่ามันวุ่นวายมาก
ผมสึกออกมา  และเธอขอโอกาสผมอีกหลายครั้ง  บอกคิดได้แล้ว  กลับตัวกลับใจแล้ว  แต่สุดท้ายเธอก็ทำไม่ได้
หายไปอีกหลายเดือน  โทรมาอีกแล้วแนวเดิมอยากกลับมาผมให้โอกาส และเธอก็ทำไม่ได้อีก
และหายไปอีกนานทีเดียวโทรมาว่าเลิกกับคนนั้นแล้วอยากกลับมา  และผมก็ให้โอกาสอีก  สุดท้ายเธอทำไม่ได้อีกเลิกติดต่อกับคนนั้นไม่ได้อีก  สรุปแล้วคำพูดเธอเชื่อไม่ได้  และผมได้ยื่นข้อเสนอเดียวให้กับเธอทุกครั้ง  ซึ่งก็คือเลิกยุ่งเลิกคุยเลิกติดต่อกับผู้ชายคนนั้นได้เมื่อไรค่อยกลับมา  ซึ่งผมก็ตามทันเธอตลอดว่าเธอซ้อนสองตลอดมา

สรุปแล้วผมให้โอกาสเธอกลับตัวกลับใจ  มากกว่า  10  ครั้ง  ในรอบ  1 ปีกว่า  และสุดท้ายเธอก็ทำในเรื่องที่ผมขอร้องเพียงเรื่องเดียวไม่ได้  ซึ่งสุดท้ายเธอก็ตามตัวผู้ชายคนนั้นกลับมาอยู่กับเธอที่บ้านเหมือนเดิม

สรุปแล้วก็คือเธอไม่ใช่คนเดิมที่ผมรู้จักตั้งแต่วันที่ได้คุยกับผู้ชายคนนั้นแล้ว  และผมก็ไม่ยอมกลับไปหาเธอแน่ ๆ เพราะเห็นนิสัยเธอแล้วไม่ไหวจริง ๆ เธอเปลี่ยนไปมาก  และผมเองก็ทำใจไดตั้งแต่ครั้งแรก ๆ แล้ว  อีกหลายครั้งต่อมาเลยทำใจได้ไม่ยากเท่าไร
เพราเรารู้ตัวว่าถ้ากลับไป  มันคงจะเจ็บช้ำมากกว่าเดิม เพราะดูแล้วผู้ชายคงไม่ยอมปล่อยเธอ  และเธอก็เป็นคนโลเลมาก ๆ
และผมเองก็ยอมจากออกมาตั้งนานแล้ว  ตอนนี้ก็ปล่อยให้พวกเค้ามีความสุขบนกิจการที่เราก่อตั้งมาด้วยความเหนื่อยยาก  และผมก็เบื่อกับคำว่าคิดได้  เข้าใจ  รู้แล้ว  สำนึกแล้ว  ขอโอกาส  ขอโทษ  ที่มีเพียงแค่ลมปากเท่านั้น  สิ่งใดที่เขาทำเขาเองก็ย่อมได้รับอย่างแน่นอน  และผมก็เชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรม  ใครทำใครได้  ปล่อยตามเวรตามกรรม  เราก็เริ่มสร้างอนาคตใหม่ของเรา

รายละเอียดปลีกย่อยมันเยอะ  เอาพอสังเขปแค่นี้ละกันนะครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ สู้  ๆ