ภาษาจีน แต่ละตัวจะมีความหมายที่ต่างกันไป ซึ่งกว่าจะสื่อสารกันได้ ในสมัยก่อน ต้องท่องจำแต่ละตัวให้ได้ก่อนถึงจะเข้าใจ แล้วก้อต้องหัดเขียนอีกนานกว่าจะคล่องพอที่จะเขียนให้คนอื่นเข้าใจ

ภาษาเกาหลี คล้ายๆ คาราโอเกะค่ะ
ยกตัวอย่างนะคะ: ภาษาอังกฤษมี 26 ตัว เป็นสระ 5 ตัว = พยัญชนะเหลือ 21 ตัว
ถ้าเราสามารถท่องหลักของมันและผสมคำ แบบคาราโอเกะง่ายๆ
คนที่ต้องการเขียนสิ่งที่พูด เช่น wan nee kun tum ar rai คนที่อ่านได้ก้อจะเข้าใจโดยไม่ต้องเข้าใจความหมาย.

ย้อนกลับไปที่ภาษาเกาหลีค่ะ พยัญชนะมี 14 ตัว สระมี 10 ตัว ( เอาง่ายๆก่อน อย่าเพิ่งลงรายละเอียดค่ะ)
ก้อต้องท่องหลักของมันและผสมคำค่ะ
ทีนี้คนที่ต้องการเขียนสิ่งที่พูด เช่น คัม ซา นี ดา คนที่อ่านได้ก้อจะเข้าใจค่ะ
พวกชาวนาชาวบ้านที่ไม่มีเงินไปเรียน หรือมีเหตุที่ไม่สามารถเรียนได้ แค่ท่องเบสิคง่ายๆ ของการผสมคำ คา รา ธา ดา คี รี ธี ดี .... โดยในสมัยนั้น เค้าว่ากันว่า ใช้เวลาไม่เกิน 1 อาทิตย์ พวกชาวนา ชาวบ้าน ก้อสามารถอ่านออกเขียนได้ค่ะ (เพราะเค้าเป็นคนเกาหลี เค้าสามารถเข้าใจความหมายของมันค่ะ)

ทีนี้ กรณีศึกษาค่ะ เราเป็นคนไทย เป็นติ่งเกาหลี ลองเรียนภาษาเกาหลีดูว่าอ่านออกเขียนได้จริงมั้ย
คำตอบ: จริงค่ะ เราสามารถท่องหลักธรรมดามากๆ ง่ายๆ ได้ภายในไม่เกิน 3 วัน แล้วก้ออ่านออกเขียนได้จริงๆค่ะ แต่ะขาดตรงเราไม่รู้ความหมายของมันค่ะ 555 ถ้าจะเอาแบบลึกซึ้ง ก้อต้องมานั่งท่องความหมายอีกค่ะ