วันนี้มีอีกฉากหนึ่งที่ชอบมากๆ คือฉากที่คุณหญิงสะบันงาตบหน้าและสั่งสอนแพรวพรรณราย(ที่ยังค่อนข้างแข็งอยู่) แบบว่าเป็นอีกขั้นของจั่นแล้วจากที่เห็นเขาแสดงถึงหัวอกของแม่ที่สูญเสียลูก (คุณพฤกษ์) ไปเมื่อวาน วันนี้เป็นแม่ที่จำเป็นต้องร้ายกับลูก เพื่อให้ลูกได้ดี
เมขลาก็แสดงตัวว่าร้ายออกมาแล้ว เหลือแต่พริ้มกับคุณศีลที่ยังไม่ตาสว่างสักที (ตอนเมขลาปากแดง นึกถึงรัมภา คล้ายกันมากๆแต่รัมภาหน้ากลมกว่า)
แพรวไปเมืองนอก แสดงว่าจะได้เจอพอลแล้ว เย่ๆๆๆๆ
ปล.เพลงเสน่หาที่เปิดในผับ น่าจะเอาทำนองแบบคลาสสิคนุ่มๆมาเปิดนะ ไม่ใช่เอาจากเรื่องชะชะช่า ท้ารักมา
(พราวพิลาศร้องเพราะมากๆตอนเล่นเปียโน)