เรื่องมันมีอยู่ว่า...

ขณะที่เรากำลังรอจ่ายตังค์ที่เคาน์เตอร์แรกอยู่ (คิวที่สอง)
ทันทีที่เคาน์เตอร์ที่สองมาให้บริการปุ๊บ (ยกป้ายเหล็กนั่นออก) ไอ้เราก็สะดุ้ง แล้วหันไปดูด้านข้าง
  ทันใดนั้นก็มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง วิ่งปรู๊ดจากคิวท้ายๆ ของเคาน์เตอร์แรก รีบมาวางของลงบนเคาน์เตอร์ที่สองทันที
พร้อมกับทำท่ากร่าง ประหนึ่งผู้ชนะ แล้วพูดว่า " ฮิฮิ กูไวกว่า " ด้วยน้ำเสียงเจื้อแจ้ว ชัดถ้อยชัดคำ



ตอนนั้นเรารู้สึกชาค่ะ จะโกรธรึเปล่าก็ไม่ใช่ หน้าเสียมั๊ย..ก็หน่อยๆ แต่มันจุกๆ พูดไม่ถูก จะว่าแซงคิวก็ไม่ใช่นะ
จะด่าก็ไม่ได้ เพราะถ้าเป็นเราก็คงไปเข้าคิวกับเคาน์เตอร์ที่ว่างเหมือนกัน
( แต่โกรธมากๆ เป็นแค่เด็กประถมตัวนิดเดียว มาพูดจาแบบนี้ได้ยังไง มันน่าจับตีปากนัก! )

แต่จากนั้นไม่นานเราก็ได้เข้าคิวจ่ายตังค์ค่ะ เด็กคนนั้นเลยสะใจได้ไม่นาน (เห็นจ๋อยๆ เงียบไปนะ)
เราก็จ่ายตังค์แล้วรีบออกมาก่อนเลย ระงับอารมณ์ไว้ก่อนๆ มันเดือดปุดๆ


แต่... ลองมาคิดดูดีๆ แล้ว ก็เพราะพวกเราๆ ทำแบบนี้มาเสมอๆ ไม่ใช่หรอ?
(แย่งกันเข้าคิวที่ว่าง) เด็กเลยทำตาม และกลายเป็นสิ่งที่ปลูกฝังกันต่อๆไป
  ทีนี้..เวลาเด็กทำตามสิ่งที่ผิดๆ เราก็จะสอนเค้าไม่ได้ เพราะเราก็ทำเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกที่จุกนะ
ถ้าแซงคิว เราคงไม่รีร้อนที่จะตะโกนออกไปดังๆ ว่า "แซงคิวค่า กรุณาต่อแถวด้วย" ก็ทำไม่ได้อีก
เหมือนเค้าเรียกว่ากฏหมู่อะไรรึเปล่า ที่ทำตามกันมาแบบผิดๆ คล้ายๆ การขึ้นบันไดเลื่อนแล้วไม่ชิดขวาน่ะค่ะ



Credit : https://www.facebook.com/photo.php?fbid=639220312803226&set=a.420020941389832.92848.420017908056802&type=1&theater

เราเคยเข้าเซเว่นที่ญี่ปุ่นค่ะ และทำเหมือนกับเด็กคนนี้เลย ปรากฏว่าพนักงานไม่ยอมคิดเงินให้ค่ะ
บอกให้เราต้องไปต่อแถวรอคิวก่อน
  อารมณ์ตอนนั้นหน้าแตกมากๆ อายก็อาย ยังรู้สึกผิดมาถึงทุกวันนี้
ก็เออ..เคยเข้าคิวแบบนี้ที่ไทยนี่นา ก็เลยไม่รู้ว่าที่ถูกจริงๆ ต้องเป็นยังไง เราก็ทำตามๆ เค้ามาเหมือนกัน - -"


ก็..ไม่อยากให้เป็นเรื่องที่มองแล้วเลยผ่านไปนะคะ
ถ้าพนักงานเซเว่นหรือผู้ที่เกี่ยวข้องผ่านมา อยากรบกวนให้ท่านๆ ช่วยสร้างระเบียบวินัยพวกนี้ให้หน่อย
จะประกาศ ทำสื่อประชาสัมพันธ์อะไรก็ได้ แล้วอบรมพนักงานให้มีการจัดระเบียบการเข้าคิวลูกค้าให้ด้วย
ลูกค้าเห็นก็จะได้ทำตาม เราเชื่อว่ามีหลายๆ คนที่อยากจะปฎิบัติตามกฎค่ะ แต่การเป็นคนดีอยู่คนเดียว..มันเหนื่อยนะคะ