เพื่อนกำลังเจอวิกฤติ บางท่านอาจจะดูเล็กน้อย แต่ความหนาบางของความอดทนต่างกัน ดิฉีนขอข้ามในส่วนเรื่องราว เกรงจะไม่เหมาะสม เพราะดิฉันเป็นเพียงคนไกลๆคนหนึ่งเท่านั้นเอง แต่รับรู้ถึงความหนักของปัญหา และความมืดที่ทำให้เธออาจจะยังมองหาทางออกไม่เจอ

ตอนนี้ลูกของเพื่อนดิฉันกำลังป่วย อาจจะไม่ได้มากมายแต่ก็พอสมควร เธอต้องเข้มแข็งถึงสองเท่า รบกวนทุกท่านด้วยนะคะ

สุดท้ายที่อยากบอกเพื่อนคือ เรารู้ว่า เธอเสียใจ และเราขอโทษที่สร้างกำลังใจของเธอด้วยการขอแรงทุกๆท่านในบอร์ดสาธารณะ แต่เราอยากให้เธอรู้ว่า โลกนี้ยังมีหลายๆคนที่มีปัญหา หลายคนยืนได้แล้ว หลายคนกำลังจะยืน หลายคนยังนอนจมกองทุกข์อยู่ และมีอีกหลายๆคนที่เค้าเดินผ่านจุดนั้นมาแล้วและผ่านมาได้อย่างสวยงาม เราอยากเห็นเธอเดินได้นะ อย่างที่เราจะบอกเธอเสมอ และจะบอกตลอดไป ก้าวผ่านไปให้ได้นะ เราจะยิ้มและเอาใจช่วยเธอเสมอ

เรื่องราวของเพื่อนขออนุญาติที่จะไม่ลงรายละเอียดนะคะ ความจำสั้นค่ะ เป็นคนที่ไม่สนใจอะไรของคนอื่น เรื่องราวตัวเองเยอะแยะ สนใจไม่ไหว 555 (หมั่นไส้) แต่จะเขียนตามที่ตัวเองถนัด เขียนแบบเขียนจดหมาย (ห้ามเดาอายุเจ้าของกระทู้นะ) เขียนแบบเพื่อนถึงเพื่อน ทุกท่านอาจจะงงๆที่มาที่ไป ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ

ขอขอบพระคุณในทุกๆกำลังใจที่ให้มาด้วยค่ะ