วิจารณ์หนัง : Inside Llewyn Davis ฤดูหนาวของศิลปินโฟล์คซองค์



ศิลปินไส้แห้ง คือคำพูดที่ถูกนำมาใช้ถากถางอาชีพซึ่งเกี่ยวกับงานศิลปะทั้ง นักแสดง นักดนตรี นักเขียน นักปั้น ช่างแกะสลัก และนักวาดภาพ บ่อยครั้งในยุคที่สภาพเศรษฐกิจฝืดเคือง ไม่เอื้ออำนวยให้ความคิดสร้างสรรค์ต่างๆมีมูลค่า บางคนเลือกที่จะหันหลังให้ความฝัน ทว่าบางคนเลือกที่จะเดินไปให้สุดทางฝัน แม้ว่าหนทางมันอาจยากลำบาก และสุดท้ายชีวิตอาจไม่มีอะไรดีขึ้นกว่าจุดเริ่มต้นเลย

Dave Van Ronk เป็นหนึ่งในบุคคลอย่างหลัง เขาเป็นศิลปินโฟล์คในตำนานที่ประสบความล้มเหลวในอาชีพนักดนตรี ออกอัลบั๊มก็ขายไม่ดี ชื่อเสียงไม่โด่งดังเหมือน Bob Dylan เพื่อนของเขา แต่ พี่น้องโคเอน กลับสนใจนำช่วงชีวิตที่เลวร้ายที่สุดของเขามาดัดแปลงเป็นภาพยนตร์

Inside Llewyn Davis หรือในชื่อไทย คน กีตาร์ แมว เล่าเรื่องในทศวรรษที่ 60 ในมหานครนิวยอร์ค ที่กรีนวิช วิลเลจ เมกกะของดนตรีโฟล์ค ลูวิน เดวิส (ออสการ์ ไอแซ็ค) นักดนตรีจากควีนส์ที่มีพรสวรรค์ทั้งการร้องและแต่งเพลง แต่ด้วยอความเย่อหยิ่งและปากเสีย ส่งผลให้ชีวิตที่กำลังเข้าสู่วัยกลางคน เขาไม่มีที่ซุกหัวนอน เงินติดตัวร่อยหรอ แถมยังดันทำเมียของเพื่อนท้องอีก ระหว่างที่ไปอาศัยห้องเพื่อนซึ่งเป็นอาจารย์ เขาทำแมวของเพื่อนหลุดออกมา จึงต้องกระเตงแมวสีส้มตัวใหญ่พเนจรไปกับเขาในช่วงฤดูหนาวอันแสนโหดร้ายของสหรัฐฯ

อินโทรของหนังเปิดด้วยเพลงโฟล์คซองค์ไพเราะ เนื้อหาตัดพ้อในชะตาชีวิตจากปากของ ลูวิน เดวิส ก่อนที่เขาจะถูกชายแปลกหน้าทำร้าย จากนั้นหนังก็เล่าเรื่องราวชีวิตแสนยุ่งเหยิงของชายผู้นอกจากเล่นดนตรีแล้วไม่เคยทำอย่างอื่นได้ดีเลย ส่วนที่โดดเด่นคือการถ่ายภาพสวยงาม สีนวลสบายตาโทนอบอุ่น ให้ความรู้สึกถึงอดีต เก่าแก่แต่คลาสสิก บางช่วงคล้ายกับภาพความฝันอันเรือนลาง

กระนั้น สิ่งที่ยอดเยี่ยมที่สุดในหนังคือ เพลงโฟล์คเพราะๆที่ตัวละครหลายตัวผลัดกันมาเล่นให้คนดูฟัง บางเพลงเป็นเพลงเก่าของ บางเพลงถูกแต่งขึ้นใหม่ซึ่งล้วนแล้วแต่เข้ากับบรรยากาศเย็นชาในภาพยนตร์  ชอบเพลง 500 Miles ที่มากๆ นุ่มนวลฟังแล้วเหมือนตัวจะลอยได้ ส่วนเพลง Hang Me Oh Hang Me ของ Dave Van Ronk บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของเขาได้สวยงามมาก

การดำเนินเรื่องราบเรียบตามสไตล์ พี่น้องโคเอน หากคุณไม่ได้ชื่นชอบดนตรี ไม่ชอบดูหนังดราม่า มันคือยานอนหลับชั้นดี แต่หากคุณเป็นนักดนตรีและชอบดูหนังแนวดราม่าเบาๆ นี่คือผลงานสร้างแรงบันดาลใจชั้นดี ท่อนฮุกของหนังคือฉากที่ เลวิน เดวิส ดั้นด้นลำบากลำบนเดินทางไกลไปถึงชิคาโก้ เพื่อเล่นเพลงไม่ถึง5นาทีให้เจ้าของค่ายเพลงฟัง

ลูวิน เดวิส เป็นตัวละครที่มีสเน่ห์ แต่นิสัยแย่ๆหลายอย่างทำให้เขาน่าเห็นใจและน่าหมั่นใส้ในเวลาเดียวกัน ออสการ์ ไอแซ็ค ถ่ายทอดมุมมองของนักดนตรีตกอับที่ไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาได้ดี การเล่นกีตาร์ของเขาถือว่าไม่ธรรมดา ดูน่าเชื่อว่าเขาไม่ใช่แค่เล่นกีตาร์เป็น แต่มีฝีมือพอสมควร หวังว่าชื่อ ออสการ์ ของเขาจะนำพาเขาไปสู่รางวัลออสการ์สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม

อีกคนที่โดดเด่นรองมาคือ แคร์รี่ มัลลิแกน ในบท จีน ดูเหมือนเธอจะเป็นตัวละครตัวเดียวที่ เลวิน เกรงใจที่สุด ขณะเดียวกันเธอก็เป็นคนที่คอยให้ความช่วยเหลือแก่เขามากกว่าใคร จัสติน ทิมเบอร์เลค ที่เล่นเป็น จิม ท่าทางการเล่นดนตรีของเขายังดูเก้ๆกังๆไปสักหน่อย ซีนที่คณะรวมตัวกันไปทำเลพงเกี่ยวกับนักการเมืองฟังแล้วขำดี

ท่อนใกล้จบหนังย้อนเนื้อหาวนกลับมาที่ซํ้าท่อนแรกอีกครั้ง โดยมีช่วงเอื้อนเพิ่มเข้ามานิดหน่อย  หนังจบแบบไม่มีการสรุปความ ค่อนข้างค้างคา จะว่าตั้งคำถามก็ไม่เชิง เหมือนกับว่าชีวิตคนก็เท่านี้แหละ ไม่มีอะไรจะเล่าแล้ว น่าเสียดายชีวิตของ ลูวิน เดวิส  ที่มุ่งมั่นทำตามความฝันโดยไม่สนไม่สนใจเรื่องอื่นในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว คนรัก เพื่อนฝูง มองได้สองอย่างว่า หากเขาไม่ใช่คนที่มีความตั้งใจสูง ก็เป็นคนที่ดื้อรั้นดันทุรังมาก

สิ่งนี้ทำให้เขากลายเป็น แมวอิสระไร้เจ้าของเที่ยวร่อนเร่อย่างไม่มีอนาคต เมื่อไปไม่รอดก็กลับมาที่บ้านคนใจดีจำนวนหนึ่งที่เคยให้อาหารและที่พัก แต่พอหายเหนื่อยแล้ว มันก็ออกจะเดินทางต่อไป โดยไม่กล่าวคำลาแก่ใคร

คะแนน 8.5/10

โดย นกไซเบอร์

ที่มาจาก http://movie.bugaboo.tv/watch/102354
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่