เหนื่อยนะคะกับการทำดีช่วยเหลือคนอื่นตลอดแต่สิ่งที่เราได้รับกลับมามันเหมือนการถูกแทงข้างหลังทะลุถึงหัวใจเลย  เรื่องค่อนข้างจะซีเรียสหน่อยคะใครไม่อยากอ่านหรือเครียดตามก็ผ่านไปได้นะคะ จขกท แค่อยากระบายเท่านั้นเอง  คือที่ทำงานของ  จขกท  เป็นหน่วยงานของรัฐ และมีพนักงานไม่กี่คน แต่มีพี่คนนึงที่ จขกท สนิทและรักเหมือนพี่สาว ตลอดระยะเวลาเจ็ดปีที่ทำงานมา จะช่วยเหลือเขาตลอดไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตามช่วยได้ก็ช่วย เขาทะเลาะกันกับสามีโทรมาให้ไปรับหน่อยก็ไปรับทั้งเขาและลูกเขา จขกท อยู่บ้านพักคะ  ส่วนพี่เขาอยู่บ้านกับสามีและลูกอีกหนึ่งคน (ซึ่งบ่อยมาก)  เพราะแฟนเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนและเวลาเมาจะคุยไม่รู้เรื่องจึงเป็นเหตุให้ทะเลาะกันบ่อย แม้กระทั่งเรื่องเงิน จขกท ก็ช่วยเหลือตลอดที่เขาเดือดร้อนทั้งๆที่  จขกท เงินเดือนน้อยกว่าเขาอีก ณ ปัจจุบันก็ยังได้คืนไม่หมด  ซึ่ง จขกท ไม่เคยทวงเลยแม้สักครั้งเดียวซึ่งเวลาก็ผ่านมา 5 - 6 ปีแล้ว เวลาเขาไม่สบายไม่มีเงินไปหาหมอไม่มีใครอยากช่วยเขาเพราะรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง แต่ จขกท ช่วยตลอดแม้ไม่มีเงินก็โทรไปหาแม่ให้แม่ช่วย แม่ก็ช่วยเพราะแม่บอกว่าลูกรักใครแม่ก็รักด้วย แม่ช่วยได้แม่ก็ช่วย  จนเมื่อวันก่อนเขาบอกกับคนอื่นว่าคืนเงินให้กับ จขกท หมดแล้ว  แล้วก็ว่าร้าย จขกท ต่างๆนาๆ  ทำให้คนในองค์กรทะเลาะกันมองหน้ากันไม่ติดหลายคน เพราะคนในองค์กรยืมเงิน จขกท หลายคน แต่ก็มีหลายคนที่เห็นใจเราที่โดนคนที่เรารักและช่วยเหลือมาตลอดมาทำแบบนี้ พอทุกคนหันหน้ามาคุยกันมาเปิดอกคุยกันถึงที่มาที่ไป เขาก็โกรธทุกคน ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาแท้ๆ  .......................... สุดท้าย เราก็ได้แต่ปลงและทำใจเขาไม่คุยไม่พูดกับเราเราก็อยู่ของเราทำงานตามหน้าที่ของเราไป แต่มันเหนื่อยตรงที่เราทำงานร่วมกันอยู่ส่วนเดียวกัน จขกท จะทำตัวยังไงดีคะ ทุกวันก็สวดมนต์  แผ่เมตตา ให้ไม่ต้องคิดมากเพราะตอนนี้ยอมรับเลยว่าเครียดจริงๆทำตัวไม่ถูกเลย