อากาศช่วงนี้ มันน่าบิดขี้เกียจซักสามเฮือก แล้วคว่ำหน้าลงกะที่นอน หลับต่ออีกซักระยะจริง ๆ นะครับ  ใครมีคู่ชู้ชื่นอยู่ด้วยกันละก็กระดานลั่นสั่นสะเทือนด้วยอากาศมันพาไปกันแน่แท้   ไอ้เรามันเปลี่ยวเปล่าเอกาวิเวก ก็ต้องหาอะไรเหงื่อออกทำในอย่างอื่นไป   
   
   สมัยก่อนนั้น   ถ้าอากาศแบบนี้ที่บ้านริมน้ำ จะมีหมอกลอยระเรี่ยะพื้นน้ำ  เวลาเรือหางยาวแล่นมาใกล้ ๆ ก็จะลุ้นกันว่า มันจะมาทางซ้ายหรือทางขวา  แต่ถ้าพุ่งมาตรง ๆ จะได้โดดหนีก่อน เพราะสมัยก่อน หัวสะพานท่าน้ำจะยื่นออกไปมากพอควร  เพื่อการลงเรือได้สะดวก

               สมัยนี้ เด็ก ๆ จะไม่เข้าใจ ถึงคำว่า “ ขึ้นรถ ลงเรือ “ กันแล้ว  คำว่าขึ้นรถ คือต้องก้าวขึ้น ดึง / ดันตัวขึ้นไปบนรถ เพราะรถนั้นสูงกว่าเราที่ยืนบนพื้นราบ   แต่พอ  ลงเรือ ก็จะหมายความถึง  เรายืนที่ท่าน้ำ ที่สูงกว่าพื้นน้ำในแม่น้ำหรือลำคลอง พอเรือมาเทียบ เราต้องก้าวลงไปในเรือ  นั่งให้ตรงกับกระทงเรือ กันเอียง   แต่มาสมัยนี้ กราบเรือทั้งหลายจะสูงเทียมท่า ก้าวขึ้นก้าวลงกันสนุกไป  ศัพท์สมัยก่อน จึงอาจจะไม่เข้ากับยุคไปซะแล้ว

   ชายกางเริ่มพาออกทะเลตามวิสัยอีกแล้วครับท่าน      




      อย่ากระนั้นเลย มานั่งริมตลิ่งหัวสะพาน รอเรียกเรือก๋วยเตี๋ยวกันดีกว่าครับ  แต่ถ้าใครไม่มีเรือก๋วยเตี๋ยวของจริง ลอยน้ำจริง ๆ กินแล้วละก็  วันนี้ ชายกางจะพาท่านไปนั่งแนบชิดติดตลิ่ง ซดก๋วยเตี๋ยวเรือแท้ ๆ ที่ยังลอยลำขายอยู่จริงกันครับ  

   ลุงเล็ก เป็นคนอำเภอบางกรวย นนทบุรีมาตั้งแต่เกิด และยึดอาชีพขายก๋วยเตี๋ยวเรือมาหลายสิบปี  จนอายุมากขึ้น ก็สู้แรงคลื่นจากเรือใหญ่ไม่ไหว ก็มาอาศัยลอยลำจอดขายอยู่ที่ท่าน้ำข้างวัดจำปา บางกรวยนี่เองครับ    แต่ฉายาที่ได้มาคือ ก๋วยเตี๋ยวรูนั้น  ลุงเล็กได้มาจากเมื่อก่อน ถนนรนแคมแถบนี้นั้นมาลำบาก ก่อนจะมีถนนนครอินทร์ ก็จะต้องดั้นด้นมากันหน่อย  เรียกว่า  เข้าซอกซอยน้อย ( กลางคืนจะซอยมากนะ ) จนมาถึงก็จะเป็นทางแคบ ๆ เหมือนเข้ามาในรู  เลยได้ฉายาว่า ก๋วยเตี๋ยวรู

    หลังจากที่แวะเวียน  วนเวียนมาชิมกันหลายรอบ เจอกันทั้งงานเหมาตามงานบวชละแวกนี้  ก็เก็บภาพลุงเล็กเรื่อยมา

          วันนี้  ชายกางจะพามารู้จักก๋วยเตี๋ยวเรืออร่อย ๆ ในเขตปริมณฑลของเมืองหลวงกันนะครับ   ตามชายกางมาครับ