เรื่องมันเกิดจาก ความปากดีของผมเองครับ ผมมีเเฟน เรียนที่เดียวกันห้องเดียวกัน เอกเดียวกัน

เข้าเรื่องเลยเเล้วกันมีคืนนึง ทะเลาะกัน ทะเลาะกันไปมา ผมก็โมโหฉุนเลย พูดไปว่า เลิกกันปะ เพื่อจะลองดูว่าเขาจะทำยังไง


เขานิ่งเขาไม่พูดอะไร พอผมบอกขอโทษ เขาบอกไม่ต้องเเล้ว เขาบอกผมพูดมาเพราะเก็บกด พูดมาจากใจ เเต่ในใจผมไม่ใช่เลย


เขาก็บอก ตอนนี้เป็นเเค่เพื่อนกันพอ เเต่สถานะใน facebook อะไรเขาก็ยังไม่เอาลง เขาบอกถ้าผมทำตัวดี เขาจะกลับมาสถานะเดิมคือเเฟน


สถานะตอนนี้ผมกับเขา คือเเค่เพื่อน คืนเเรกๆหลังทะเลาะกันไปผมยังโทรไปตามขอโทษ ไปตื้ออยู่ สักสองสามวัน

เเต่เขาก็บอกไม่อยากได้ยิน ไม่อยากฟังคำขอโทษเเล้ว สถานะตอนนี้คือเพื่อน เขาย้ำตลอดว่า คือเพื่อนนะไม่ต้อง โทรมารบกวนตอนดึกๆ

เป็นเเค่เพื่อนไม่ต้องทำขนาดนี้ เขาจะย้ำคำๆนี้ตลอด ทุกวันนี้ไปเรียนยังเจอหน้ากัน บางวันผมก็ถาม กินข้าวยัง อะไรประมาณนี้ไม่ได้ถามอะไรเยอะ

ถามคำตอบคำมากกว่า วันนั้นเดินจะไปส่งขึ้นรถกลับบ้าน เขาก็ไล่ผมกลับ พอผมไปนั่งก็ขยับออกห่าง บอกไม่อยากอยู่ใกล้

ผมต้องทำตัวยังไงดีครับ ทุกวันนี้ผมก็ไม่โทรไม่ไลน์ เพราะคิดว่าจะไปรบกวนเขา ผมยังเเคร์ยังเป็นห่วงทุกอย่างเหมือนเดิมครับ ไม่ได้เปลี่ยนไป

เเต่ในใจเขาผมไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไงกับผม ผมยอมรับผมผิดที่พูดคำนั้นไป ทุกวันนี้เขาก็จะไลน์มาตอนจะนอน ผมก็ตอบกลับเเค่ ฝันดีคำเดียวเเค่นั้น

เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกว่ารำคาญ ผมต้องทำตัวยังไงดีครับ ถึงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

ดูเหมือนเขาจะรังเกียจผมไม่อยากอยู่ใกล้ผมเลย