เรื่องมีอยู่ว่า เราแอบชอบรุ่นพี่ที่คณะคนนึง เราอยู่ปี 2 เค้าอยู่ปี 3 แต่จริงๆ เราแอบชอบพี่เค้าตั้งแต่ปี 1 แล้วค่ะ (เล็งไว้นานแล้ว) แต่ไม่มีโอกาสที่จะคุยหรือ มีเฟส เพราะตอนนั้นเป็นน้องใหม่ ยังไม่ค่อยรู้จักรุ่นพี่ในคณะมากเท่าไหร่ แต่ตอนนี้มีแล้วนะค่ะ อิอิ
เราเริ่มคุยในเฟสกับพี่เค้าได้ประมาณ 1 เดือนๆกว่าๆ ก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง ตอนที่คุยกันแรกๆ พี่แกก็คุยปกตินะค่ะ หาเรื่องคุยไปเรื่อยๆ แต่พอหลัง เริ่มไม่รู้จะคุยอะไรกัน บางทีทักไป พี่เค้าก็อ่าน แต่ไม่ตอบ คือถ้าตอบก็ "555 ครับ" หรือ "ครับ" แค่นี้อ่าค่ะ จนเราเป็นคนที่ทักไป ก็เกิดอาการจุกอก หรือไม่ก็ แอบนอย กันไปข้างนึง เพราะไม่รู้จะตอบหรือจะคุยอะไรตอบกลับไปดี จนเมื่อประมาณวันพฤหัสบดีที่แล้ว อาจารย์มีโครงการออกค่ายอบรมวิชาการ ให้กับน้องๆ โรงเรียนมัธยมที่ต่างอำเภอ ที่มีพี่ปี 3 ไปทั้งหมด และมีเด็กปี 2 ไปด้วย ประมาณ 10 คน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีเรา
เรากระโดด ไปลงชื่อด้วยอย่างไม่ลังเล 555 (ไปออกค่ายตามผู้ชายค๊าาาาา) จนวันศุกร์อาจารย์นัดประชุมเกี่ยวกับการออกค่าย ซึ่งแน่นอนค่ะ รุ่นพี่คนที่เราแอบชอบเค้าก็มาประชุมด้วย ซึ่งเราก็นั่งไปก้มหน้ากดไอโฟนไป ด้วยความเขินอาย (เราอายจริงๆนะค่ะ) บอกตรงๆว่าเราไม่กล้ามองไปทางเค้าด้วยซ้ำกลัวสบตาน่ะ อิอิ จนการประชุมจบลง เราก็เดินออกมาจากห้องก่อนพี่เค้า เดินนำหน้าพี่เค้าเดินตามหลังเรา พอจนถึงหน้าห้องเราก็ก้มใส่ร้องเท้า โดยที่ไม่ได้สังเกตุเลยอีกแล้ว ว่าอยู่ไหน เพราะไม่กล้ามอง แต่เพื่อนเราที่มาด้วยกันบอกว่า พี่แกแอบมองเราแล้วยิ้มนิดๆ เราก็ทั้งดีใจ ทั้งคิดไปว่า พี่แกอาจจะมองเพราะรู้ว่าเราชอบ น่าจะประมาณนั้น แต่อาจจะไม่ได้คิดอะไร เราก็คิดไว้แบบนั้นแหละ เพราะไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง กลัวจะเจ็บแบบไม่รู้ตัว
ปล.1 แต่ถึงอย่างไร การแอบรักใช่ว่าจุดจบ จะ เจ็บ เสมอไป บางทีอาจจะสมหวังก็ได้ ถ้าคนที่เราแอบชอบเค้ายังโสด และเค้าก็พร้อมที่จะเปิดใจรับเรา ซึ่งความรักของเราก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป แต่อาจจะมีอายุขึ้นมานิดนึง เพราะเราคิดว่าโตๆกันแล้ว ถ้าเราคิดที่จะคบกันจริงๆ การศึกษานิสัยใจคอ ของทั้งสองคนเป็นเรื่องสำคัญ เพราะถ้าจะคบกันก็อยากคบกันไปนานๆ
ปล.2 พรุ่งนี้เราจะไปเข้าค่ายวิชาการแล้วนะค่ะ ไป 3 วันค่ะ ส่วนในช่วง 3 วันนี้จะเป็นอย่างไร เดี๋ยวกลับมาแล้วจะมาอัพเดทความคืบหน้านะจ่ะ
แอบชอบรุ่นพี่^_^
เราเริ่มคุยในเฟสกับพี่เค้าได้ประมาณ 1 เดือนๆกว่าๆ ก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง ตอนที่คุยกันแรกๆ พี่แกก็คุยปกตินะค่ะ หาเรื่องคุยไปเรื่อยๆ แต่พอหลัง เริ่มไม่รู้จะคุยอะไรกัน บางทีทักไป พี่เค้าก็อ่าน แต่ไม่ตอบ คือถ้าตอบก็ "555 ครับ" หรือ "ครับ" แค่นี้อ่าค่ะ จนเราเป็นคนที่ทักไป ก็เกิดอาการจุกอก หรือไม่ก็ แอบนอย กันไปข้างนึง เพราะไม่รู้จะตอบหรือจะคุยอะไรตอบกลับไปดี จนเมื่อประมาณวันพฤหัสบดีที่แล้ว อาจารย์มีโครงการออกค่ายอบรมวิชาการ ให้กับน้องๆ โรงเรียนมัธยมที่ต่างอำเภอ ที่มีพี่ปี 3 ไปทั้งหมด และมีเด็กปี 2 ไปด้วย ประมาณ 10 คน ซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีเรา
เรากระโดด ไปลงชื่อด้วยอย่างไม่ลังเล 555 (ไปออกค่ายตามผู้ชายค๊าาาาา) จนวันศุกร์อาจารย์นัดประชุมเกี่ยวกับการออกค่าย ซึ่งแน่นอนค่ะ รุ่นพี่คนที่เราแอบชอบเค้าก็มาประชุมด้วย ซึ่งเราก็นั่งไปก้มหน้ากดไอโฟนไป ด้วยความเขินอาย (เราอายจริงๆนะค่ะ) บอกตรงๆว่าเราไม่กล้ามองไปทางเค้าด้วยซ้ำกลัวสบตาน่ะ อิอิ จนการประชุมจบลง เราก็เดินออกมาจากห้องก่อนพี่เค้า เดินนำหน้าพี่เค้าเดินตามหลังเรา พอจนถึงหน้าห้องเราก็ก้มใส่ร้องเท้า โดยที่ไม่ได้สังเกตุเลยอีกแล้ว ว่าอยู่ไหน เพราะไม่กล้ามอง แต่เพื่อนเราที่มาด้วยกันบอกว่า พี่แกแอบมองเราแล้วยิ้มนิดๆ เราก็ทั้งดีใจ ทั้งคิดไปว่า พี่แกอาจจะมองเพราะรู้ว่าเราชอบ น่าจะประมาณนั้น แต่อาจจะไม่ได้คิดอะไร เราก็คิดไว้แบบนั้นแหละ เพราะไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง กลัวจะเจ็บแบบไม่รู้ตัว
ปล.1 แต่ถึงอย่างไร การแอบรักใช่ว่าจุดจบ จะ เจ็บ เสมอไป บางทีอาจจะสมหวังก็ได้ ถ้าคนที่เราแอบชอบเค้ายังโสด และเค้าก็พร้อมที่จะเปิดใจรับเรา ซึ่งความรักของเราก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป แต่อาจจะมีอายุขึ้นมานิดนึง เพราะเราคิดว่าโตๆกันแล้ว ถ้าเราคิดที่จะคบกันจริงๆ การศึกษานิสัยใจคอ ของทั้งสองคนเป็นเรื่องสำคัญ เพราะถ้าจะคบกันก็อยากคบกันไปนานๆ
ปล.2 พรุ่งนี้เราจะไปเข้าค่ายวิชาการแล้วนะค่ะ ไป 3 วันค่ะ ส่วนในช่วง 3 วันนี้จะเป็นอย่างไร เดี๋ยวกลับมาแล้วจะมาอัพเดทความคืบหน้านะจ่ะ