"แก..เป็นคนที่มีบุคลิกเป็นภัยกับตัวเอง"  รุ่นพี่คนหนึ่งเคยบอกมา  แต่ก็ไม่ได้สนใจ
จนกระมั่งเข้ามหาวิทยาลัย.... ถึงได้ประจักษ์แก่ตัวเอง ...จะทำยังไงดีค่ะ เราโดนเพื่อนแกล้ง
โดนรุ่นน้องแกล้ง... โดนรุ่นพี่แกล้ง.... แม้กระทั่งคนที่เพิ่งรู้จักในงานประชุมวิชาการ... ก็ยังรุมแกล้ง..
โดนแกล้งตั้งแต่ตอนเรียนป.ตรี  จนตอนนี้เรียนป.เอก แระ มันก็ยังแกล้งกันไม่เลิก..  บางทีอาจารย์ก็ร่วมด้วย
ตอนเด็กๆ ไม่ได้คิดไรมาก ...แต่ตอนนี้โตแล้ว....  เริ่มอาย....คิดแผนจะแกล้งคืน.. ก็โดนหนักเป็น 2 เท่า อ่ะ

ตัวอย่างที่โดนแกล้ง....
-  เอางูยางใส่กระเป๋าโน๊ตบุ๊ค
-  ปล่อยลมรถมอร์ไซด์
-  แกล้งเปิดกระโปรง
- ขโมยกางเกงไปซ่อน... (เราชอบพกกางเกงใส่กระเป๋า เพราะบางวิชาห้ามใส่กางเกงเข้าเรียน ก็เลยต้องพับเก็บใ่เป๋าไว้ก่อน)
- จับตูด
-  ล็อคกุญแจขังไว้ในกรีนเฮาส์
-  โดนล้อในโรงอาหารที่มีเด็กปีหนึ่งเยอะมากกกกกกก
-  และอีก...สารพัด..ซึ่งคงจะพิมพ์ไม่หมด ฯลฯ บอกเลยว่าเซ็ง

พอถามว่ามาแกล้งทำไมว่ะ  อารมณ์เสียแล้วนะโว้ย ....ทุกคนก็หัวเราะ...คิดว่าเราโกรธไม่จริง... แต่จริงๆ แล้วโกรธมาก

แต่ได้ข้อสรุป จากปากทุกคนว่า "บุคลิกเราน่าแกล้งที่สุด"   จะทำยังไงดี!!!!!!!!!!!!!!!