แฟนของ จขกท.ญาติๆลงมัตติกันว่าจะให้บวช1พรรษาหรื่อ3เดือนใจของ จขกท อยากค้านใจแทบขาดแต่กลัวบาป และผิดใจกับญาติจขกท.กลัวอยู่คนเดียวไม่ได้เพราะบ้าน จขกท.อยู่ในสวนมีแต่ต้นไม้และความมืดมิดยามค่ำคืนและห่างไกลจากบ้านผู้คน กลางคืน จขกท ก็ต้องไปกรีดยางคนเดียว ซึ้งต้องเข้าป่าลึกไปอีก ถ้าแฟนบวชแล้ว จขกท.ไม่ทำหรื่อไม่กล้าอยู่คนเดียวก็จะตกอยู่ในสถานะที่ว่า สามีไม่อยู่ก็ทำอะไรไม่เป็น เรื่องนี้ จขกท ลำบากใจมาก เพราะ จขกท เป็นคนขวัญอ่อน กลัวความมืดและกลัวการอยู่คนเดียวเป็นที่สุด

พอนึกถึงว่าอีกไม่นานเวลาที่ จขกท.ต้องอยู่คนเดียว จขกท. ก็รู้สึกใจหายและคิดไปต่างๆนานาทันที


จขกท.พูดอะไรไม่ได้ น้ำท่วมปากไปแล้ว จะคิดอะไรจะเสนออะไรก็ไม่กล้า จขกท.ต้องยอมรับในการตัดสินใจของทุกคน จขกท.ก็ได้แต่หวัง
ว่า ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ถ้าวันนั้นมาถึงก็ยิ้มสู้กับมัน

ถ้าแฟนบวชสัก7วันรึ14วัน จขกท. จะสบายใจกว่านี้มากเพราะต้องอยู่คนเดียวไม่นาน ไปไหนก็ไปไม่ได้เพราะมีหน้าที่รออยู่

ขอโทดด้วยนะค่ะถ้าสิ่งที่โพตไปไม่เหมาะสม จขกทแค่อยากระบายเพราะพูดกับใครก็ไม่ได้เพราะกลัวผิดใจกับคนอื่น

ถ้าแท๊คผิดห้องขอโทดด้วยค่ะ