เรื่องราวมีอยู่ว่า "มีป้าข้างบ้าน" ชอบเอาเรื่องของบ้านเราไปพูดกับบ้านญาติเราซึ่งป้าคนนี้ก็คือญาติเรานั่นแหล่ะ 
เราขอเรียกบ้านญาติเราว่า "บ้าน A"  คุณป้าชอบเอาเรื่องของบ้านเราไปพูดกับบ้าน A และชอบนำเรื่องของบ้าน A 
มาพูดกับบ้านเรา เรื่องที่พูดก็ประมาณว่า บ้านเราไปไหนมาไหนก็จะคอยถาม คอยสอดส่องตลอดและเช่นกันคุณป้าก็สอดส่องบ้าน A ด้วย
บางครั้งก็ไปถามกับคนอื่น ซึ่งจริงๆถามเราตรงๆก็ได้ ทำไมต้องไปถามบ้านคนอื่นถ้าอยากรู้จริงๆ และคุณป้าชอบบิดเบือนคำพูดในบางประโยค 
ชอบเอาบทสนทนาในบ้านเราไปพูดให้บ้าน A ฟังและก็เติมแต่งข้อความไป (ซึ่งมันไม่มีใครอยากให้คนอื่นรู้หรอกว่าเราคุยอะไรกับคนในครอบครัวบ้าง)
แม้จะเป็นบ้านญาติเราก็ตาม บ้าน A ไม่ได้อยากรับรู้ บ้านเราก็ไม่ได้อยากรับรู้เรื่องของบ้าน A 

บ้านเรากับบ้าน A คอยส่งสารกันมาตลอระยะเวลา 4-5 ปีได้ เพราะกลัวจะผิดใจกันเพราะคำพูดของคุณป้า 
และอดทนกันมาตลอด เพราะเห็นแก่ความดีที่คุณป้าก็ดีกับเราและบ้าน A เหมือนกัน
ติดตรงแค่คุณป้าชอบเอาไปพูดนี่แหล่ะค่ะ แต่ตอนนี้เรากับบ้าน A ไม่ไหวแล้ว เพราะถูกแซะด้วยคำพูดกับโดนเอาบทสทนาในบ้านคนอื่นไปพูด

แต่เรากลับดูไม่ดี เพราะคุณป้าไม่คิดว่าสิ่งที่ทำมันผิด และคุณป้าไม่มาพูดต่อหน้า แต่เอาไปพูดกับคนอื่นว่าเรากับบ้าน A ไว้ใจไม่ได้

ตอนนี้เรากับบ้าน A ก็สบายใจมากๆ ที่คุณป้าจะไม่มาตามติดอีกแล้ว แต่พวกเรายังคุยกับบุคคลในบ้านคุณป้าปกติทุกอย่างและญาติคนอื่นๆก็ยังคุยกับคุณป้า แต่แค่พวกเราไม่คุยเท่านั้นเอง 

บันทึกไว้เป็นความทรงจำครั้งนึงฉันอดทนมามาก