เราเป็นคนที่ผ่านร้อน ผ่านหนาวมาเยอะมาก ชีวิตเจอแต่สิ่งเลวร้ายมาตลอดตั้งแต่อายุ14แม่เสีย ถึงอายุ26 ก่อนนั้นมาครึ่งๆกลางๆตลอดไม่มีความสุขเท่าไหร่ แต่พอเริ่ม27มันก็ดีขึ้นเป็นลำดับ สิ่งแรกที่เราทำใจไม่ได้มาจนถึงวันนี้คือแม่เสีย เป็นอะไรที่.....เร็วเกินไป ถึงตอนนี้ถึงแม้จะทำใจได้บ้างแต่มีบางช่วงของความคิดที่คิดถึงแม่สุดๆ อยากไปอยู่กับแม่ด้วย บางทีก็หดหู่ ทั้งๆที่พยายามไม่จำ บางช่วงคิดถึงแต่อดีต คิดแล้วมีความสุข อยากกลับไปเป็นแบบนั้นอีก บลาๆๆๆ และอีกอย่างที่ทำให้เราจิตตกอีกอย่างคือ เราไม่ชอบสังคมเลย เวลาใครมองเรามาเยอะๆ เราจะกลัวและสั่นๆ ทำไรไม่ถูก เพราะเราหน้าตาไม่สวย เราคิดแบบนี้มาตลอด เพราะตอนเด็กคนชอบล้อปมด้อยเรา จนเราคิดว่าไม่อยากเจอใครเลย เราไม่มั่นใจเลยอ่ะค่ะ ทำงานที่ทำงานก็ทำงานให้ดีที่สุดก็พอ เพื่อนก็เลือกคบเอา2-3คน ไม่ทราบว่าเราผิดปกติทางจิตหรือยังคะ อีกอย่างคือ เมื่อก่อนตอนเด็กๆอยู่กับญาติ ญาติจะดุมาก ไม่ฟังเหตุผล ดุแล้วก็ตีเรา แบบว่า โหดอ่ะคะ จนความกลัวนั้นมีผลจนมาถึงปัจจุบัน ทำให้ไม่มั่นใจอะไรเลย ไม่รู้จะแก้ยังไงค่ะ ตอนนี้ชีวิตเราก็ดีขึ้นแล้วนะคะ เราพยายามอยู่กับปัจจุบันและอนาคตให้มากๆ มองโลกในแง่บวก แต่ความคิดมันก็แว่บมาในสมองทุกทีเลย  อยากไปคุยกับจิตแพทย์แต่กลัวแฟนหาว่าบ้าค่ะ แต่แฟนก็เป็นคนที่ฟังสิ่งที่เราเป็นอยู่คะ เขาเข้าใจ แต่เราอ่ะ อยากคุยแบบเปิดใจกับหมอมากกว่า เราควรทำไงดีคะ>< (ขอโทษถ้าแท็กผิดห้องค่ะ)