http://ppantip.com/topic/31472586
http://ppantip.com/topic/31477954
http://ppantip.com/topic/31503182
วันนี้เป็นวัน ที่ดิฉัน รู้สึกเศร้าที่สุด ตั้งแต่ได้ช่วยน้องหมา มา เหตุเกิด เพราะ เมื่อหลายวันก่อน มีคนขอร้องให้ช่วยเหลือ น้องหมาอีกตัวที่ไม่มีที่ไป หลังได้รับการรักษา ตั้งใจว่า จะหยุดแล้วในปีนี้ เพราะ ภาระ ปัจุบัน ก็มีหมาพันธุ์ ที่ช่วยมา และ ดูแล เขาทั้งหมด รวมแล้ว 19 ตัว ซึ่งภาระนี้ จะยืนยาวไปอีกกี่ปี ก็ไม่มีใครรู้ นั่นหมายถึง ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ต้องตกอยู่ที่ดิฉัน ทั้งหมด เพราะแค่ คำๆเดียว เท่านั้น '' สงสาร และเมตตา ''
จริงๆ แล้ว ดิฉันแค่คนธรรมดา คนหนึ่งเท่านั้น ที่หากินไปวันๆ ไม่ได้ ร่ำรวยอะไรเลย ทำมาหากินทุกวันนี้ก็เพื่อ ดูแล น้องหมา ทั้งหมด จริงๆ ได้เงินมา ต้องซื้อข้าว และ อาหารเม็ดเอาไว้ก่อนทุกครั้ง เพราะ ไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้ จะมีเงินเข้ามาจากรายได้หรือ ไม่
บ้านดิฉัน เป็นแค่ ทาวน์เฮ้าส์ เล็กๆ เท่านั้น บ้านกำลังโดนฟ้อง เพื่อนบ้านรังเกียจเสียงหมาเห่า แต่ถ้าเป็นเสียงคน ดื่มเหล้า เปิดคาราโอเกะ ไม่ว่า จะเที่ยงคืน ตี 1 ตี 2 กลับกลายเป็นเสียงสวรรค์ และ เสียงเหล่านั้น ก็ ทำอยู่หน้าบ้านดิฉัน บ่อยๆ จนเป็นเรื่องปกติ ไป ความผิด ตัวเอง ไม่เคยมี แต่ ความผิด ของดิฉัน กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ ลูกๆ และ ญาติ ดิฉัน ก็ไม่ต้องรั้งบ้านหลังนี้ เอาไว้ ด้วยสภาพแวดล้อม ที่ว่า แถมถูกนินทาลับหลัง อยู่บ่อยๆ
ทุกวันนี้ พยายาม หาบ้านไปล่วงหน้า ซึ่งต้องเป็นบ้าน ที่ดิฉัน ต้องพา 19 ชีวิต ไปด้วยกัน เวลาทุกวันนี้ แถมไม่ค่อยมีเวลา อาการชา มือ และเท้า ก็เริ่มกำเริบ บางเวลา แต่ก็ต้องอดทน พยายาม คิดเสมอว่า ความดี จะช่วยเราเองเมื่อถึงเวลา ปิดทองหลังพระ ไปอย่างไร ก็แค่หวังว่า ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
คืนวันนั้น ดิฉัน ต้องขับรถจากรังสิต - นครนายก คลอง 3 ไปสุขุมวิท 51 เพื่อ ช่วยน้องแต้ม ให้มีบ้าน อยู่ เพราะ ตามหาเจ้าของไม่เจอ และ ทิ้งน้องปั๊ก ให้อยู่กับ โฟกัส เอาไว้ จริงๆ ได้แยกกันอยู่ หลังจากที่อยู่ด้วยกัน 2-3 วัน แต่วันนั้นโฟกัส เห่ามาก ก็เลยคิดว่า กินข้าว อิ่มแล้ว คงจะนอนหลับ และ คิดว่า เขาคงไม่เห่าถ้าได้นอนบนโซฟา เพราะ ก่อนออกไป เขาอิ่มกันหมดแล้วทุกตัว
http://ppantip.com/topic/31503182
หทาตัวที่กัด น้องปั๊ก คือน้องหมาตัวที่ 11 ตามรูป ซึ่งช่วยเขามาหลัง น้อง ฟีฟ่า น้องปั๊ก แค่วันเดียว ค่ะ หลังจากรับน้องแต้ม หมาที่ตัวที่ไปช่วย กลับถึงบ้านประมาณ 4 ทุ่ม แล้ว เปิดประตูห้อง ก็ตกใจ เพราะ เสื้อน้องป๊ก หลุดลุ่ย แถม โดนกัด เป็นแผล มากมาย ถึงต้อง ตี น้องเพื่อให้รู้ว่า ไปรังแก น้องปั๊ก ตาบอดทำไม ความรู้สึก เวลานั้น ดิฉัน จะเสียใจ มาก หาก น้องปั๊ก ต้องตายไป เพราะ ถูกกัด ที่บ้านดิฉัน คืนนั้นก็รู้สึกสงสาร น้องเขาอย่างมาก
รุ่งเช้าต้องพาไปหาหมออีกคน เพราะ คุณหมอที่รักษาอยู่ ไม่อยู่ จึงได้แต่ ฉีดยา และ ได้ยารักษา จากคืนนั้นผ่านมา ดิฉัน ก้ล้างแผล เองทุกวัน จนเมื่อคืนนี้ เห็นแผลเขาแล้ว คงทนไม่ไหวแล้ว กลัวอักเสบมากขึ้น รายได้เดือนนี้ ก็น้อยเหลือเกิน สำหรับเดือนนี้ วันนี้ ข้าวสารหมด อาหารเม็อหมดพอดี ทุกอย่างเหมือน ทำให้ดิฉันเศร้าใจจริงๆ ทุกคนขอฝาก ดูแล น้องหมา ทั้งๆ ที่ดิฉันไม่ใช่ มูลนิธิ ไม่มีเงิน บิจาค เข้า กองทุน หรืออะไรทั้งสิ้น นั่นหมายถึง ภาระ ทั้งหมด 19 ตัว จะมีคนช่วยค่าอาหาร จริงๆ แค่ 2 ตัวเท่านั้น ซึ่งไม่ใช่ เงินมากมาย
ครั้งใดที่หมาป่วย นั่นหมายถึง ดิฉัน ต้องเจียดเงิน หรือ หาใคร ช่วยค่ารักษา แต่สำหรับ น้องฟีฟ่า แล้ว เมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้ดิฉันทุกข์ใจ และ เศร้าใจ บอกตัวเองว่าไม่ได้แล้ว ต้องไป ทั้งๆที่ น้อง ฟีฟ่า อาจไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเกิดอะไรขึ้น ยังกินข้าวได้ปกติ เหมือนไม่รู้อะไรเลย
ทำให้ดิฉัน สงสัยว่า เจ้าของที่ดูแล เขามาหลายปี ไม่ตามหา เขาเลยหรือ ความรักและ ความห่วงใย มีบ้างมั๊ย
ทำไมเจ้าของปั๊กตัวนี้ถึงไม่มีความผูกพัน แต่เราคนที่ดูแลเขาในช่วงสั้นๆ กลับเศร้าใจและเสียใจกับโชคชะตาเขาด้วยน้ำตา
http://ppantip.com/topic/31477954
http://ppantip.com/topic/31503182
วันนี้เป็นวัน ที่ดิฉัน รู้สึกเศร้าที่สุด ตั้งแต่ได้ช่วยน้องหมา มา เหตุเกิด เพราะ เมื่อหลายวันก่อน มีคนขอร้องให้ช่วยเหลือ น้องหมาอีกตัวที่ไม่มีที่ไป หลังได้รับการรักษา ตั้งใจว่า จะหยุดแล้วในปีนี้ เพราะ ภาระ ปัจุบัน ก็มีหมาพันธุ์ ที่ช่วยมา และ ดูแล เขาทั้งหมด รวมแล้ว 19 ตัว ซึ่งภาระนี้ จะยืนยาวไปอีกกี่ปี ก็ไม่มีใครรู้ นั่นหมายถึง ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ต้องตกอยู่ที่ดิฉัน ทั้งหมด เพราะแค่ คำๆเดียว เท่านั้น '' สงสาร และเมตตา ''
จริงๆ แล้ว ดิฉันแค่คนธรรมดา คนหนึ่งเท่านั้น ที่หากินไปวันๆ ไม่ได้ ร่ำรวยอะไรเลย ทำมาหากินทุกวันนี้ก็เพื่อ ดูแล น้องหมา ทั้งหมด จริงๆ ได้เงินมา ต้องซื้อข้าว และ อาหารเม็ดเอาไว้ก่อนทุกครั้ง เพราะ ไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้ จะมีเงินเข้ามาจากรายได้หรือ ไม่
บ้านดิฉัน เป็นแค่ ทาวน์เฮ้าส์ เล็กๆ เท่านั้น บ้านกำลังโดนฟ้อง เพื่อนบ้านรังเกียจเสียงหมาเห่า แต่ถ้าเป็นเสียงคน ดื่มเหล้า เปิดคาราโอเกะ ไม่ว่า จะเที่ยงคืน ตี 1 ตี 2 กลับกลายเป็นเสียงสวรรค์ และ เสียงเหล่านั้น ก็ ทำอยู่หน้าบ้านดิฉัน บ่อยๆ จนเป็นเรื่องปกติ ไป ความผิด ตัวเอง ไม่เคยมี แต่ ความผิด ของดิฉัน กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ ลูกๆ และ ญาติ ดิฉัน ก็ไม่ต้องรั้งบ้านหลังนี้ เอาไว้ ด้วยสภาพแวดล้อม ที่ว่า แถมถูกนินทาลับหลัง อยู่บ่อยๆ
ทุกวันนี้ พยายาม หาบ้านไปล่วงหน้า ซึ่งต้องเป็นบ้าน ที่ดิฉัน ต้องพา 19 ชีวิต ไปด้วยกัน เวลาทุกวันนี้ แถมไม่ค่อยมีเวลา อาการชา มือ และเท้า ก็เริ่มกำเริบ บางเวลา แต่ก็ต้องอดทน พยายาม คิดเสมอว่า ความดี จะช่วยเราเองเมื่อถึงเวลา ปิดทองหลังพระ ไปอย่างไร ก็แค่หวังว่า ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
คืนวันนั้น ดิฉัน ต้องขับรถจากรังสิต - นครนายก คลอง 3 ไปสุขุมวิท 51 เพื่อ ช่วยน้องแต้ม ให้มีบ้าน อยู่ เพราะ ตามหาเจ้าของไม่เจอ และ ทิ้งน้องปั๊ก ให้อยู่กับ โฟกัส เอาไว้ จริงๆ ได้แยกกันอยู่ หลังจากที่อยู่ด้วยกัน 2-3 วัน แต่วันนั้นโฟกัส เห่ามาก ก็เลยคิดว่า กินข้าว อิ่มแล้ว คงจะนอนหลับ และ คิดว่า เขาคงไม่เห่าถ้าได้นอนบนโซฟา เพราะ ก่อนออกไป เขาอิ่มกันหมดแล้วทุกตัว
http://ppantip.com/topic/31503182
หทาตัวที่กัด น้องปั๊ก คือน้องหมาตัวที่ 11 ตามรูป ซึ่งช่วยเขามาหลัง น้อง ฟีฟ่า น้องปั๊ก แค่วันเดียว ค่ะ หลังจากรับน้องแต้ม หมาที่ตัวที่ไปช่วย กลับถึงบ้านประมาณ 4 ทุ่ม แล้ว เปิดประตูห้อง ก็ตกใจ เพราะ เสื้อน้องป๊ก หลุดลุ่ย แถม โดนกัด เป็นแผล มากมาย ถึงต้อง ตี น้องเพื่อให้รู้ว่า ไปรังแก น้องปั๊ก ตาบอดทำไม ความรู้สึก เวลานั้น ดิฉัน จะเสียใจ มาก หาก น้องปั๊ก ต้องตายไป เพราะ ถูกกัด ที่บ้านดิฉัน คืนนั้นก็รู้สึกสงสาร น้องเขาอย่างมาก
รุ่งเช้าต้องพาไปหาหมออีกคน เพราะ คุณหมอที่รักษาอยู่ ไม่อยู่ จึงได้แต่ ฉีดยา และ ได้ยารักษา จากคืนนั้นผ่านมา ดิฉัน ก้ล้างแผล เองทุกวัน จนเมื่อคืนนี้ เห็นแผลเขาแล้ว คงทนไม่ไหวแล้ว กลัวอักเสบมากขึ้น รายได้เดือนนี้ ก็น้อยเหลือเกิน สำหรับเดือนนี้ วันนี้ ข้าวสารหมด อาหารเม็อหมดพอดี ทุกอย่างเหมือน ทำให้ดิฉันเศร้าใจจริงๆ ทุกคนขอฝาก ดูแล น้องหมา ทั้งๆ ที่ดิฉันไม่ใช่ มูลนิธิ ไม่มีเงิน บิจาค เข้า กองทุน หรืออะไรทั้งสิ้น นั่นหมายถึง ภาระ ทั้งหมด 19 ตัว จะมีคนช่วยค่าอาหาร จริงๆ แค่ 2 ตัวเท่านั้น ซึ่งไม่ใช่ เงินมากมาย
ครั้งใดที่หมาป่วย นั่นหมายถึง ดิฉัน ต้องเจียดเงิน หรือ หาใคร ช่วยค่ารักษา แต่สำหรับ น้องฟีฟ่า แล้ว เมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้ดิฉันทุกข์ใจ และ เศร้าใจ บอกตัวเองว่าไม่ได้แล้ว ต้องไป ทั้งๆที่ น้อง ฟีฟ่า อาจไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเกิดอะไรขึ้น ยังกินข้าวได้ปกติ เหมือนไม่รู้อะไรเลย
ทำให้ดิฉัน สงสัยว่า เจ้าของที่ดูแล เขามาหลายปี ไม่ตามหา เขาเลยหรือ ความรักและ ความห่วงใย มีบ้างมั๊ย