เข้ามายอมรับอย่างแมนๆ ว่าเคยวูบไปครั้งนึงชั่วเสี้ยววินาที ทำไมผมถึงยอมให้เกิดแบบนั้นได้
เพราะคิดว่า ใกล้ถึงบ้านเต็มทีใกล้จะตี 4 แล้วเหลืออีก 10 กิโล เอง จากที่ดั้นด้นขับมา 600 กว่าโล เลยอดทนขับต่อ

บอกตรงๆ ครับว่านั่นเป็นความคิดที่ผิดพลาดของผม ครั้งนึงในชีวิต ถึงแม้มันจะไม่ได้ เกิดอุบัติเหตุอะไร
รถไม่ได้ออกจากเส้นทางยังอยู่ในเลนส์ของมัน และผมวูบไปแค่เสี้ยววินาที
และจังหวะช่วงก่อนนั้นผมใช้ความเร็วแค่ 60-70 เพราะรู้ตัวเองว่าเริ่มเหนื่อยจึงค่อยๆ มา
แต่ก็ฝืนจะไปต่อให้ได้เพราะใกล้จะถึงบ้านเต็มทีแล้ว และหลังจากวูบไปก็เลยมีสมาธิมากขึ้น
และบอกกับตัวเองตลอดมาว่าถ้าเริ่มไม่ไหวก็หยุดพักนอนสักนึดดีกว่า
แต่โดยปกติก็ไม่ค่อยได้ขับรถระยะไกลๆ ขนาดนั้นมาก่อน

ผมว่าเหตุผลหนึ่งคือ คิดว่าใกล้ถึงแล้วเลยจะฝืนไปให้ถึงนี่หล่ะครับ
ยังงัยใครที่เป็นแบบนี้บ่อยๆ ควรเปลี่ยนวิธีที่ทำอยู่ดีกว่านะครับ