บางทีก็สงสัย เรื่องการบริการของพนักงาน ทำไปด้วยใจรัก หรือ เพราะจำใจทำ ?
สวัสดีค่า เพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิปทุกท่าน วันนี้จะมาขอบ่น? เรื่องงานเกี่ยวกับการบริการ ไม่รู้ว่าเราเป็นคนเดียวหรือเปล่า
แต่โดนลักษณะ พนักงานพูดจาห้วนๆ กวนตีนๆ พูดจาใส่อารมณ์ บลาๆ มาหลายหนมากก ครั้งนี้เลยอยากจะมาขอบ่นๆนิดนึงอ่า
เราโดนสอนมาบ่อยๆว่า ถ้าจะทำงานบริการเราต้องมีใจรักเราถึงจะทำงานนั้นได้ดี และที่ผ่านๆมาเราได้มีประสบการณ์
ลองไปทำงานพาร์ทไทม์อยู่บ้าง เรารู้ดีว่างานบริการมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย บางทีก็เจอทั้งลูกค้าเรื่องมาก ขี้วีน เหวี่ยง สารพัด
แต่ที่เราทำได้ก็คือ ยิ้ม..และทำตามลูกค้าอย่างตั้งใจ ถึงในใจอยากจะโดดถีบขาคู่ก็เถอะนะ เพราะเราคิดเสมอว่าเรามีหน้าที่บริการ
และเราเลือกเองที่จะมาทำ ก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดี
เอาละคะ เข้าเรื่อง เนื่องจากวันศุกร์ที่ผ่านมา เราและเพื่อนเลิกเรียนเสร็จก็พูดกันว่าจะไปหาเดินช็อปซื้อของที่ห้างแห่งนึงกันสักหน่อย
พอไปถึงที่ห้าง ที่ชั้นล่างมันจะมีร้านขายเครื่องดื่มอยู่คะ เป็นร้านธรรมดาๆมีที่นั่งไว้สำหรับลูกค้าจะนั่งดื่มเครื่องดื่มหรือทำอะไรก็แล้วแต่ด้วย
ในตอนนั้นเราจึงชวนเพื่อนเราไปหาซื้อไรมาดื่มและนั่งเล่นกันสักพักก่อนไปเดินเล่นดีมั้ย เพื่อนเราก็โอเคคะ แล้วเรากับเพื่อนก็เดินเข้าไปในร้าน
เราไปกัน 5 คนคะ ผู้หญิงล้วน เราและเพื่อนออกจะเป็นพวก บ้าๆบอๆโวกเวกโวยวายสักหน่อย ตามประสาเด็ก ม.ปลาย เลิกเรียนจะชอบเอาเสื้อออกนอกก็กระโปรง(สบายดีอ่า) เราและเพื่อนเข้าไปในร้าน รู้สึกได้ถึงสายตาอาฆาตจากพนักงานผู้หญิงในร้าน
แต่เราก็ยังไม่คิดอะไรเดินตรงไปวางกระเป๋าให้เพื่อนนั่งเฝ้าโต้ะ เรากับเพื่อนอีกคนอาสาจะไปซื้อมาให้อะไรประมาณนี้อ่าคะ
ในช่วงที่ตกลงกัน ก็อาจจะมีเสียงดังบ้างเล็กน้อยเราเหลือบไปมองสีหน้าของพนักงานทำหน้าบึ้งๆเหมือนแค้นใครมา จ้องมาทางกลุ่มพวกเรา เราเลยบอกเพื่อนว่า เห้ย จะเอาไรก็เอาเหอะ เกรงใจพี่เขา
เพื่อนเราเลยง่ายๆคือสั่งแบบเดียวกันหมดคือ กาแฟเย็น เราเลยเดินไปที่เคาเตอร์กับเพื่อนอีกคน แล้วก้มลงมองราคา
กาแฟเย็นราคา 40 บาท (เราคิดในใจ แพงจังวะแต่ก็เอาเหอะได้เข้ามาละ) เราก้มดูรายการเครื่องดื่มไม่ถึง 30 วิเลยคะ จู่ๆพนักงานก็ถามเสียงห้วนๆ หรือเรียกว่ากระแทกเสียงก็ไม่ปาน
พนักงาน : เอาอะไร ?!
เรา : (สะดุ้งเลยเงยหน้าขึ้นไปมองและสตั้น5วิ)....
พนักงาน : จะเอาอะไร ?!
พนักงานถามย้ำอีกรอบ..คิดในใจ โกรธใครมาแว้
เรา : เอากาแฟเย็น..เอิม 4 แก้ว.. (เราลืมนับตัวเอง)
พนักงาน : กาแฟเย็น4แก้ว! (เรายังพูดไม่จบชีก็พูดแทรกขึ้นไปบอกพนักงานอีกคนซะแล้ว)
เรา : เอ้ย พี่คะๆ 5 แก้วๆ 5แก้วคะพี่ แฮ่ๆ
พนักงาน : เปลี่ยน กาแฟเย็น5แก้ว! (พร้อมกับทำหน้าเอือมๆมองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า กุทำไรผิดแว้!)
เรายืนสักพักก่อนจะเดินไปเก็บตังจากเพื่อนคนละ 40 บาท แล้วเดินกลับมาที่เคาเตอร์
เรา : ทั้งหมดเท่าไหร่คะ
พนักงาน : 250 บาท
เรา : ห่ะ ?..
นี่กุตกเลขรึป่าวเนี่ย 40 บาท 5 แก้ว 250 เงิบแปป..
เรา : อ้าวพี่คะ ทำไม250อ่า ก็ในนี้เขียนว่า แก้วละ 40 บาท???
พนักงาน : ทางร้านเขาปรับราคา
เรา : อ้ะ แล้วทำไมไม่เปลี่ยนใบนี้ด้วยอะ
พนักงาน : ยังไม่ว่าง
เรา : - -".....
ในตอนนั้นเราเริ่มจะข้องใจแล้วคะ ว่าพนักงานคนนี้มีปัญหาอะไรกับเรารึป่าว ? ร้านนี้เขาไม่บอกเหรอว่าบริการลูกค้าทำยังไง
เพื่อนเรา : เอ่อ.. ช่างเหอะ เดี๋ยวกูออกให้อีก 50 ช่างมัน
เรา : เห้ย ไม่เป็นไรเดี๋ยวกุออกช่วย
พนักงาน : หึ..
หึ...หึไรแว้ ? เราเลยหัวเสียอีกรอบ มองหน้าพนักงาน ชีทำหน้าเหมือนพวกเด็กน้อยไม่มีปัญญามาเข้าร้านแพงไรงี้ปะ โหย แทบจะขาคู่เลยค่าตอนนนั้น สุดท้ายเราก็จ่ายไป 250
เรา : พี่เดินเอาไปให้ที่โต้ะได้มั้ย ต..
พนักงาน : ไม่ เดินมาเอาเอง (พูดตัดบทเรา)
เรา : ห่ะ..ไรวะ(เราสบถเบาๆ)
พนักงาน : น้องมีปัญหาอะไรรึเปล่า?
อ้าวววว เอาละเว้ย คำถามนี้..คำถามหาตรีนชัดๆ ไอ่ร้านนี้เขารับใครเข้ามาทำงานก็ได้เหรอ ?? พนักงานเนี่ยคัดแล้วยัง?
เรา : อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกคะ แค่บอกว่า ไรวะ! ก็แค่สบถเบาๆไม่ได้ว่าใครแล้วพี่มีปัญหาอะไรกับหนูรึเปล่า?? (เราเปนคนปากหมาหน่อยอ่านะ)
พนักงาน : น้องคะ น้องเด็กกว่าพี่นะคะ ที่โรงเรียนเขาสอนให้พูดกับผู้ใหญ่แบบนี้เหรอคะ
เรา : อ้าว แล้วที่ร้านพี่เขาสอนให้พูดกับลูกค้าแบบนี้เหรอคะ
พนักงาน : น้องไม่พอใจอะไรกับการบริการของพี่ ก็บอกผู้จัดการได้เลยคะ กล่องแสดงความคิดเห็นอยู่ทางนั้น เชิญคะ
เรา : ยังจะถาม..(อันนี้เราพูดเบาๆแล้วหันไปทางเพื่อนคะ)
พนักงาน : น้องไม่ต้องพูดเสียงเบาๆหรอกคะพี่ไม่ได้ยิน จะพูดอะไรก็พูดเลยคะ !
เรา : เอ้ะ...
เพื่อนเรา : ใจเย็นๆ (ดึงเราไปไว้ข้างหลัง) พี่คะ พวกหนูไม่มีอะไรกับพี่หรอกคะ แต่พี่เล่นถามแบบนั้นมา พี่นะเริ่มก่อน
พนักงาน : อ๋อคะๆ งั้นไม่เป็นไร พี่เข้าใจคะ เด็กสมัยนี้ไม่ค่อยรู้มารยาท
เพื่อนเรา : อ้าวเห้ย !
กำลังจะมีต่อ.ขณะนั้น พนักงานอีกคนที่อยู่หลังร้านที่หายไปทำกาแฟให้เราก็เดินออกมาแล้วก็ถามว่ามีอะไรรึป่าว..ได้ยินเสียงดังเอ้ะอ้ะ
เราเลยอธิบายไปหมด พี่พนักงานที่มาทีหลังเลยขอโทษแทนและเดี๋ยวจะเอากาแฟไปให้ที่โต้ะแต่พนักงานคนที่นัวกับเรายังพูดเสียงเบาๆไปขอโทษทำไม ประมาณนี้ แต่เห็นใจพี่พนักงานอีกคนที่ทั้งขอโทษทั้งก้มขออภัยคะ เพื่อนเราและเราเลยขอโทษกลับ (เพื่อนร่วมงานทำแทนถึงขนาดนี้ เจ้าตัวเธอยังยืนมองอยู่เฉยๆ ) สงสัยมีปมด้อย!
เหตุการณ์นี้มันทำให้เราคิดๆดูว่า เรื่องงานบริการเนี่ยถามจริงๆนะ จำใจ ทำรึป่าว? ที่ผ่านๆมาก็เจอมาเยอะ แต่ก็ไม่ถึงขั้นแบบนี้
สาบานได้เลย พนักงานแบบนี้ ถ้าเราเจออีกเมื่อไหร่ จะไม่ได้ตังเราสักกะบาท รู้สึกเจ็บใจ สมัยนี้ต้องเป็นลูกค้าสินะที่ต้องพูดจาเพราะๆ
เกรงใจพนักงาน อ๋ออ..เพิ่งเคยพบ 
บางทีก็สงสัย เรื่องการบริการของพนักงาน ทำไปด้วยใจรัก หรือ เพราะจำใจทำ ?
แต่โดนลักษณะ พนักงานพูดจาห้วนๆ กวนตีนๆ พูดจาใส่อารมณ์ บลาๆ มาหลายหนมากก ครั้งนี้เลยอยากจะมาขอบ่นๆนิดนึงอ่า
เราโดนสอนมาบ่อยๆว่า ถ้าจะทำงานบริการเราต้องมีใจรักเราถึงจะทำงานนั้นได้ดี และที่ผ่านๆมาเราได้มีประสบการณ์
ลองไปทำงานพาร์ทไทม์อยู่บ้าง เรารู้ดีว่างานบริการมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย บางทีก็เจอทั้งลูกค้าเรื่องมาก ขี้วีน เหวี่ยง สารพัด
แต่ที่เราทำได้ก็คือ ยิ้ม..และทำตามลูกค้าอย่างตั้งใจ ถึงในใจอยากจะโดดถีบขาคู่ก็เถอะนะ เพราะเราคิดเสมอว่าเรามีหน้าที่บริการ
และเราเลือกเองที่จะมาทำ ก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้ดี
เอาละคะ เข้าเรื่อง เนื่องจากวันศุกร์ที่ผ่านมา เราและเพื่อนเลิกเรียนเสร็จก็พูดกันว่าจะไปหาเดินช็อปซื้อของที่ห้างแห่งนึงกันสักหน่อย
พอไปถึงที่ห้าง ที่ชั้นล่างมันจะมีร้านขายเครื่องดื่มอยู่คะ เป็นร้านธรรมดาๆมีที่นั่งไว้สำหรับลูกค้าจะนั่งดื่มเครื่องดื่มหรือทำอะไรก็แล้วแต่ด้วย
ในตอนนั้นเราจึงชวนเพื่อนเราไปหาซื้อไรมาดื่มและนั่งเล่นกันสักพักก่อนไปเดินเล่นดีมั้ย เพื่อนเราก็โอเคคะ แล้วเรากับเพื่อนก็เดินเข้าไปในร้าน
เราไปกัน 5 คนคะ ผู้หญิงล้วน เราและเพื่อนออกจะเป็นพวก บ้าๆบอๆโวกเวกโวยวายสักหน่อย ตามประสาเด็ก ม.ปลาย เลิกเรียนจะชอบเอาเสื้อออกนอกก็กระโปรง(สบายดีอ่า) เราและเพื่อนเข้าไปในร้าน รู้สึกได้ถึงสายตาอาฆาตจากพนักงานผู้หญิงในร้าน
แต่เราก็ยังไม่คิดอะไรเดินตรงไปวางกระเป๋าให้เพื่อนนั่งเฝ้าโต้ะ เรากับเพื่อนอีกคนอาสาจะไปซื้อมาให้อะไรประมาณนี้อ่าคะ
ในช่วงที่ตกลงกัน ก็อาจจะมีเสียงดังบ้างเล็กน้อยเราเหลือบไปมองสีหน้าของพนักงานทำหน้าบึ้งๆเหมือนแค้นใครมา จ้องมาทางกลุ่มพวกเรา เราเลยบอกเพื่อนว่า เห้ย จะเอาไรก็เอาเหอะ เกรงใจพี่เขา
เพื่อนเราเลยง่ายๆคือสั่งแบบเดียวกันหมดคือ กาแฟเย็น เราเลยเดินไปที่เคาเตอร์กับเพื่อนอีกคน แล้วก้มลงมองราคา
กาแฟเย็นราคา 40 บาท (เราคิดในใจ แพงจังวะแต่ก็เอาเหอะได้เข้ามาละ) เราก้มดูรายการเครื่องดื่มไม่ถึง 30 วิเลยคะ จู่ๆพนักงานก็ถามเสียงห้วนๆ หรือเรียกว่ากระแทกเสียงก็ไม่ปาน
พนักงาน : เอาอะไร ?!
เรา : (สะดุ้งเลยเงยหน้าขึ้นไปมองและสตั้น5วิ)....
พนักงาน : จะเอาอะไร ?!
พนักงานถามย้ำอีกรอบ..คิดในใจ โกรธใครมาแว้
เรา : เอากาแฟเย็น..เอิม 4 แก้ว.. (เราลืมนับตัวเอง)
พนักงาน : กาแฟเย็น4แก้ว! (เรายังพูดไม่จบชีก็พูดแทรกขึ้นไปบอกพนักงานอีกคนซะแล้ว)
เรา : เอ้ย พี่คะๆ 5 แก้วๆ 5แก้วคะพี่ แฮ่ๆ
พนักงาน : เปลี่ยน กาแฟเย็น5แก้ว! (พร้อมกับทำหน้าเอือมๆมองเราตั้งแต่หัวจรดเท้า กุทำไรผิดแว้!)
เรายืนสักพักก่อนจะเดินไปเก็บตังจากเพื่อนคนละ 40 บาท แล้วเดินกลับมาที่เคาเตอร์
เรา : ทั้งหมดเท่าไหร่คะ
พนักงาน : 250 บาท
เรา : ห่ะ ?..
นี่กุตกเลขรึป่าวเนี่ย 40 บาท 5 แก้ว 250 เงิบแปป..
เรา : อ้าวพี่คะ ทำไม250อ่า ก็ในนี้เขียนว่า แก้วละ 40 บาท???
พนักงาน : ทางร้านเขาปรับราคา
เรา : อ้ะ แล้วทำไมไม่เปลี่ยนใบนี้ด้วยอะ
พนักงาน : ยังไม่ว่าง
เรา : - -".....
ในตอนนั้นเราเริ่มจะข้องใจแล้วคะ ว่าพนักงานคนนี้มีปัญหาอะไรกับเรารึป่าว ? ร้านนี้เขาไม่บอกเหรอว่าบริการลูกค้าทำยังไง
เพื่อนเรา : เอ่อ.. ช่างเหอะ เดี๋ยวกูออกให้อีก 50 ช่างมัน
เรา : เห้ย ไม่เป็นไรเดี๋ยวกุออกช่วย
พนักงาน : หึ..
หึ...หึไรแว้ ? เราเลยหัวเสียอีกรอบ มองหน้าพนักงาน ชีทำหน้าเหมือนพวกเด็กน้อยไม่มีปัญญามาเข้าร้านแพงไรงี้ปะ โหย แทบจะขาคู่เลยค่าตอนนนั้น สุดท้ายเราก็จ่ายไป 250
เรา : พี่เดินเอาไปให้ที่โต้ะได้มั้ย ต..
พนักงาน : ไม่ เดินมาเอาเอง (พูดตัดบทเรา)
เรา : ห่ะ..ไรวะ(เราสบถเบาๆ)
พนักงาน : น้องมีปัญหาอะไรรึเปล่า?
อ้าวววว เอาละเว้ย คำถามนี้..คำถามหาตรีนชัดๆ ไอ่ร้านนี้เขารับใครเข้ามาทำงานก็ได้เหรอ ?? พนักงานเนี่ยคัดแล้วยัง?
เรา : อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกคะ แค่บอกว่า ไรวะ! ก็แค่สบถเบาๆไม่ได้ว่าใครแล้วพี่มีปัญหาอะไรกับหนูรึเปล่า?? (เราเปนคนปากหมาหน่อยอ่านะ)
พนักงาน : น้องคะ น้องเด็กกว่าพี่นะคะ ที่โรงเรียนเขาสอนให้พูดกับผู้ใหญ่แบบนี้เหรอคะ
เรา : อ้าว แล้วที่ร้านพี่เขาสอนให้พูดกับลูกค้าแบบนี้เหรอคะ
พนักงาน : น้องไม่พอใจอะไรกับการบริการของพี่ ก็บอกผู้จัดการได้เลยคะ กล่องแสดงความคิดเห็นอยู่ทางนั้น เชิญคะ
เรา : ยังจะถาม..(อันนี้เราพูดเบาๆแล้วหันไปทางเพื่อนคะ)
พนักงาน : น้องไม่ต้องพูดเสียงเบาๆหรอกคะพี่ไม่ได้ยิน จะพูดอะไรก็พูดเลยคะ !
เรา : เอ้ะ...
เพื่อนเรา : ใจเย็นๆ (ดึงเราไปไว้ข้างหลัง) พี่คะ พวกหนูไม่มีอะไรกับพี่หรอกคะ แต่พี่เล่นถามแบบนั้นมา พี่นะเริ่มก่อน
พนักงาน : อ๋อคะๆ งั้นไม่เป็นไร พี่เข้าใจคะ เด็กสมัยนี้ไม่ค่อยรู้มารยาท
เพื่อนเรา : อ้าวเห้ย !
กำลังจะมีต่อ.ขณะนั้น พนักงานอีกคนที่อยู่หลังร้านที่หายไปทำกาแฟให้เราก็เดินออกมาแล้วก็ถามว่ามีอะไรรึป่าว..ได้ยินเสียงดังเอ้ะอ้ะ
เราเลยอธิบายไปหมด พี่พนักงานที่มาทีหลังเลยขอโทษแทนและเดี๋ยวจะเอากาแฟไปให้ที่โต้ะแต่พนักงานคนที่นัวกับเรายังพูดเสียงเบาๆไปขอโทษทำไม ประมาณนี้ แต่เห็นใจพี่พนักงานอีกคนที่ทั้งขอโทษทั้งก้มขออภัยคะ เพื่อนเราและเราเลยขอโทษกลับ (เพื่อนร่วมงานทำแทนถึงขนาดนี้ เจ้าตัวเธอยังยืนมองอยู่เฉยๆ ) สงสัยมีปมด้อย!
เหตุการณ์นี้มันทำให้เราคิดๆดูว่า เรื่องงานบริการเนี่ยถามจริงๆนะ จำใจ ทำรึป่าว? ที่ผ่านๆมาก็เจอมาเยอะ แต่ก็ไม่ถึงขั้นแบบนี้
สาบานได้เลย พนักงานแบบนี้ ถ้าเราเจออีกเมื่อไหร่ จะไม่ได้ตังเราสักกะบาท รู้สึกเจ็บใจ สมัยนี้ต้องเป็นลูกค้าสินะที่ต้องพูดจาเพราะๆ
เกรงใจพนักงาน อ๋ออ..เพิ่งเคยพบ