ผมขอใช้พื้นที่ส่วนนี้เป็นที่เขียนเรื่องราว และเป็นที่ให้กำลังใจผู้ติดเชื้อ HIV นะครับ
.....ผมรู้จักกับพี่คนหนึ่ง โดยมีพี่อีกคนแนะนำมา ตอนแรกๆก็คุยไลน์กันมาเรื่อยๆเขาไม่ยอมเจอผมสักทีโดยอ้างว่างานยุ่งตลอด จากนั้นก็ได้เจอที่บ้านพี่ที่แนะนำให้รู้จักสัก 2-3 ครั้ง ผมสัมผัสได้ว่าพี่คนนี้เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง และเขาก็รักผมเหมือนน้องคนหนึ่ง จนนานๆเข้าเขาเริ่มออกห่าง จนวันหนึ่งเขามาสารภาพกับผมทางโทรศัพท์ ว่าเขาติดเชื้อ HIV จากแฟนเก่าของเขาที่คบกันมาประมาณ 4-5 ปี ผมได้ยินถึงกับอึ้งไปสักพักใหญ่ๆ แล้วกลับมาถามว่าไปหาหมอรึยัง กินยาให้ตรงเวลาด้วยนะ เรื่องนี้เขาไม่โทษใครเพราะตัวเองไม่รักจักรักตัวเอง ไม่รู้จักป้องกัน ผมได้คุยแต่ให้กำลังใจ เพื่อนที่ทำงานสนิทๆ และพี่คนที่แนะนำให้รู้จัก ก็ได้แต่ให้กำลังใจกันทั้งสิ้น มาระยะหนึ่งผมงานยุ่งมากๆจนไม่ได้คุยกับเขา แล้วเขาก็ไม่ได้ทักไลน์อะไรผมมา พอผมนึกขึ้นได้ผมจึงทักไลน์เค้าไป เขาคิดว่าผมรังเกียจเขาจะไม่คุยกับเขาอีกเลย ผมเลยอธิบายไปว่าผมงานยุ่งมาก ผมว่างผมก็ได้อยู่กับเขา ซื้อขนมมากินกัน ผมได้กอดเขา และหอมแก้มพี่เขาไปหนึงที เขาถึงกับอึ้งแล้วถามว่า ไม่รังเกียจเขาหรอ ผมตอบว่าไม่ครับ พี่ก็เหมือนคนปกติ เพียงแต่ว่าพี่มีภูมิคุ้มกันแตกต่างจากคนปกติก็เท่านั้น เขาถึงกับน้ำตามซึม ผมรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ติดหรอก และผมก็จะทำกับพี่บ่อยๆ จากนั้นเมื่อว่างจากงานผมก็ไปเที่ยวหาเขา ไปกอดพี่เขา ผมดูแววตาพี่เขา มันสัมผัสได้ถึงความสุข ที่เขาได้รับจากผม ผมก็แอบน้ำตาซึมไม่ได้ แล้วคอยเตือนอยุ่เสมอว่าให้กินยาให้ตรงเวลา ดูแลตัวเอง ออกกำลังกาย ผมจะได้กอดพี่ได้นานๆ ผมทำตัวเหมือนพี่เขาคือคนปกติ ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจแต่อย่างใดเมื่ออยู่ด้วยกัน
นี่คือสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใครบางคนรู้สึกว่าชีวิตนี้เมื่อเขาเป็นโรคร้ายแล้ว ยังมีเพื่อนมนุษย์ยังคอยให้กำลังใจอยู่ การที่เห็นใครบางคนมีความสุขเพราะเราก็ทำไปเถอะครับ มันดีทั้งคู่ เขาก็สุขเราก็สุข และผมก็อยากจะให้กำลังใจผู้ที่ติดเชื้อ HIV ทุกท่านนะครับ อย่าไปท้อถอย อย่าคิดสั้น หมั่นดูแลตัวเอง คนเราเกิดมาทั้งที หากร่างกายไม่ดี แต่จิตใจดี เราก็ทำดีได้นะครับ .... การอยู่กับผู้ติดเชื่อสามารถอยู่ร่วมกันได้ตามปกติ เพียงแต่แยกของใช้ส่วนตัวของกันและกัน กินข้าวก็ร่วมโต๊ะกันได้นะครับ ไม่เป็นอะไร เอาใจเขามาใส่ใจเรา ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขแล้วละครับ
ขอบคุณที่เสียเวลาเข้ามาอ่านนะครับ ภาษาอาจไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
เมื่อรู้ว่าคนรอบข้างติดเชื้อ HIV
.....ผมรู้จักกับพี่คนหนึ่ง โดยมีพี่อีกคนแนะนำมา ตอนแรกๆก็คุยไลน์กันมาเรื่อยๆเขาไม่ยอมเจอผมสักทีโดยอ้างว่างานยุ่งตลอด จากนั้นก็ได้เจอที่บ้านพี่ที่แนะนำให้รู้จักสัก 2-3 ครั้ง ผมสัมผัสได้ว่าพี่คนนี้เขาเป็นคนดีคนหนึ่ง และเขาก็รักผมเหมือนน้องคนหนึ่ง จนนานๆเข้าเขาเริ่มออกห่าง จนวันหนึ่งเขามาสารภาพกับผมทางโทรศัพท์ ว่าเขาติดเชื้อ HIV จากแฟนเก่าของเขาที่คบกันมาประมาณ 4-5 ปี ผมได้ยินถึงกับอึ้งไปสักพักใหญ่ๆ แล้วกลับมาถามว่าไปหาหมอรึยัง กินยาให้ตรงเวลาด้วยนะ เรื่องนี้เขาไม่โทษใครเพราะตัวเองไม่รักจักรักตัวเอง ไม่รู้จักป้องกัน ผมได้คุยแต่ให้กำลังใจ เพื่อนที่ทำงานสนิทๆ และพี่คนที่แนะนำให้รู้จัก ก็ได้แต่ให้กำลังใจกันทั้งสิ้น มาระยะหนึ่งผมงานยุ่งมากๆจนไม่ได้คุยกับเขา แล้วเขาก็ไม่ได้ทักไลน์อะไรผมมา พอผมนึกขึ้นได้ผมจึงทักไลน์เค้าไป เขาคิดว่าผมรังเกียจเขาจะไม่คุยกับเขาอีกเลย ผมเลยอธิบายไปว่าผมงานยุ่งมาก ผมว่างผมก็ได้อยู่กับเขา ซื้อขนมมากินกัน ผมได้กอดเขา และหอมแก้มพี่เขาไปหนึงที เขาถึงกับอึ้งแล้วถามว่า ไม่รังเกียจเขาหรอ ผมตอบว่าไม่ครับ พี่ก็เหมือนคนปกติ เพียงแต่ว่าพี่มีภูมิคุ้มกันแตกต่างจากคนปกติก็เท่านั้น เขาถึงกับน้ำตามซึม ผมรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ติดหรอก และผมก็จะทำกับพี่บ่อยๆ จากนั้นเมื่อว่างจากงานผมก็ไปเที่ยวหาเขา ไปกอดพี่เขา ผมดูแววตาพี่เขา มันสัมผัสได้ถึงความสุข ที่เขาได้รับจากผม ผมก็แอบน้ำตาซึมไม่ได้ แล้วคอยเตือนอยุ่เสมอว่าให้กินยาให้ตรงเวลา ดูแลตัวเอง ออกกำลังกาย ผมจะได้กอดพี่ได้นานๆ ผมทำตัวเหมือนพี่เขาคือคนปกติ ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจแต่อย่างใดเมื่ออยู่ด้วยกัน
นี่คือสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใครบางคนรู้สึกว่าชีวิตนี้เมื่อเขาเป็นโรคร้ายแล้ว ยังมีเพื่อนมนุษย์ยังคอยให้กำลังใจอยู่ การที่เห็นใครบางคนมีความสุขเพราะเราก็ทำไปเถอะครับ มันดีทั้งคู่ เขาก็สุขเราก็สุข และผมก็อยากจะให้กำลังใจผู้ที่ติดเชื้อ HIV ทุกท่านนะครับ อย่าไปท้อถอย อย่าคิดสั้น หมั่นดูแลตัวเอง คนเราเกิดมาทั้งที หากร่างกายไม่ดี แต่จิตใจดี เราก็ทำดีได้นะครับ .... การอยู่กับผู้ติดเชื่อสามารถอยู่ร่วมกันได้ตามปกติ เพียงแต่แยกของใช้ส่วนตัวของกันและกัน กินข้าวก็ร่วมโต๊ะกันได้นะครับ ไม่เป็นอะไร เอาใจเขามาใส่ใจเรา ก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขแล้วละครับ
ขอบคุณที่เสียเวลาเข้ามาอ่านนะครับ ภาษาอาจไม่ค่อยสวยเท่าไหร่