เอาความเห็นเราก่อนนะ โจโฉใช้คนแบบที่ไม่สนใจภูมิหลังชาติกำเนิด ขอแค่เป็นผู้มีความสามรถเขาก็พร้อมจะสนับสนุนหรือแม้นแต่คนที่เคยวางแผนฆ่าลูกชายเขามาก่อนถ้ามีความสามารถก็ยินดีใช้งาน แต่ก็มีข้อเสียคือได้ สุมาอื้เป็นภัยร้ายกาจในภายหลัง แต่กับซุนกวนดูเหมือนการทำให้คนภักดีเป็นความสามารถพิเศษสำหรับเขา ลักษณะการทำงานของซุนกวนเหมือนกับวิชา MBA ปัจจุบันคือการประชุมวางแผนที่เขาให้น้ำหนักตลอดมา ต้องอย่าลืมว่าซุนกวนโดยนิสัยเป็นคนใจร้อน ทั้งพี่น้องแซ่ซุนเองก็ขึ้นชื่อเรื่อง บุ่มบ่าม มุทะลุ แต่ซุนกวนมีคุณสมบัติอย่างหนึ่งคือเขาเคารพความคิดเห็นของคนอื่นๆ ฟังคนที่เตือน ผิดกับขงเบ้งที่ชอบเก่งคนเดียว และที่ซุนกวนล้ำหน้ามากคือการ ส่งเสริมให้พัฒนาทักษะความรู้แก่ผู้ใต้บัญชา อย่างลิบองที่เป็นคนไม่รู้หนังสือ โดยไม่กลัวว่าภายหลังจะเป็นภัยแก่ตน ซึ่งภาพนี้ไม่ค่อยปรากฏอย่างในก๊กอื่นๆ ซึ่งผิดกับก๊กขงเบ้ง ที่มักเลือกใช้คนแบบต้องให้คนๆนั้นยอมศิโรราบ ทั้งกายใจทำให้คนๆนั้นคิดเองไม่เป็น เห็นได้จากกรณีทายาทของขงเบ้งที่เอาแต่สืบทอดปณิทานขงเบ้งทำสงครามไม่หยุด สิ้นเปลืองทรัพยากรมหาศาล ซุนกวนเองก็ยังมีความสามรถรักษาสภาพภายในตระกูลของตนได้เป็นอย่างดี ต้องอย่าลืมว่าซุนเซ็กเองมีบุตรชาย แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร ผู้นำยังคงมีความเสถียรมั่นคงซึ่งเป็นปัญหาขอจีนตลอด
                       อีกอย่างที่ซุนกวนทันสมัยไปหลายร้อยปี คือการมอบอำนาจการตัดสินใจให้แก่ผู้ใต้บัญชา เมื่อเขามอบอำนาจให้จิวยี้ก็ให้อำนาจตัดสินใจเด็ดขาด กับโลซก หรือลิบองก็เช่นกัน ขณะที่ก๊กโจโฉ มีการมอบอำนาจสูงสุดให้สุมาอี้ จนสุมาอี้โค่นล้มราววงศ์ได้ซึ่งผิดกับซุนกวนที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้อนี้เราให้ความสำคัญมาก