มีเรื่องอยากได้คำปรึกษา คำแนะนำ ทางแก้ปัญหา เเละสุดท้ายความช่วยเหลือ
หมายเหตุ : ( ความช่วยเหลือในที่นี้คือในหนทางที่ไร้หนทางและทางออกจริงค่ะ หากมีความช่วยเหลือเข้ามาไม่ว่าจากทางท่านใด ทางไหน ขอบคุณทุกความช่วยเหลือด้วยใจจริงค่ะ)
ขอเล่าเรื่องเป็นตอนๆนะคะเพื่อการอ่านที่เข้าใจง่ายค่ะ ดิฉันตัวผู้เล่าอยู่ในฐานะน้องสาวของผู้ที่ประสบการณ์ค่ะ
จุดเริ่มเรื่อง
พี่สาวดิฉันเรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเเถวรังสิต เมื่อจบมาแแกก็หางานทำก็ได้งานที่ดีเงินเดือนในระดับที่ดีคือเรียกว่าสามารถหาเลี้ยงตัวเองคนเดียวได้ในสังคมกรุงเทพเเกพักหอพักค่ะเช้าไปทำงานเย็นกลับห้องไม่เคยเที่ยวเตร่เฮฮาเเต่อยากใด เรียกว่าเป็นคนรักดีคนหนึ่ง เสาร์-อาทิตย์แกก็กลับบ้านทุกครั้ง บ้านดิฉันอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ทุกครั้งที่กลับบ้านมาเราก็เจอกันบ้างตามประสาพี่น้อง ต้องเรียนก่อนนะคะว่าดิฉันเเต่งงานออกมามีครอบครัวเเละไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่ค่ะ จุดเข้าเรื่องจะอยู่ตรงนี้ค่ะ แกเริ่มทำงานได้ประมาณ 5 เดือนก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งขอใช้นามสมมติว่า (เอ) นะคะ พี่สาวดิฉันเจอกับเอตอนประมาณเดือนพฤษศจิกายน 2556 ก็คบศึกษาดูใจกันมาในระหว่างที่คบศึกษาดูใจกันนั้น เป็นช่วงที่เอกำลังตกงานไม่มีเงินพี่สาวจึงต้องช่วยเหลือทุกอย่าง ก็ช่วยด้วยความเต็มใจเพราะคุณเอแกก็สมัครงานทิ้งไว้หลายที่เพื่อรอเรียกตัว ระหว่างนั้นคุณเอแกก็มาพักอยู่กับพี่สาวไปไหนมาไหนด้วยกันคุณเอมีรถยนต์ 1 คันนค่ะ ตัวดิฉันเองก็ได้รู้จักกับคุณเอ ได้มีการพูดคุยเจอกันในส่วนลึกๆก็โอเคคิดว่าคุณเอเป็นผู้ชายที่ใช้ได้คนหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นพี่สาวก็ปรึกษาตลอดว่าคุณเอโอเคไหมพอได้ไหม ดิฉันก็ตอบว่าโอเค อยู่มาวันนึงพี่สาวก็พาคุณเอมาเเนะนำกับทางพ่อเเม่ของดิฉัน ซึ่งทางพ่อเเม่ก็ดูแฮ้ปปี้ดี ไม่มีท่าทางเเอนตี้ต่อต้านใดๆ บางครั้งแม่ยังบอกฉันว่าผู้ชายคนนี้ก็โอเคนะถ้าพี่สาวจะเป็นฝั่งเป็นฝาก็จะได้หมดห่วง ฉันก็เเอบดีใจเล็กๆที่เห็นพ่อเเม่ปลงได้ (ต้องเรียนให้ท่านผู้อ่านเข้าใจกันตรงนี้ก่อนค่ะว่าพ่อแม่ดิฉันท่านเป็นคนฐิทิเเรง ดิฉันออกจากบ้านมาก็ไม่ได้จบสวยกับพ่อเเม่เเต่ทุกวันนี้ดิฉันก็มีธุรกิจส่วนตัวหาเลี้ยงครอบครัวไม่เคยกลับไปขอเงินพ่อแม่หรือใครๆสักบาทสลึง สตางค์แดงเดียว เพราะวันที่ออกมาดิฉันถือว่าเลือกมาเเล้วต้องอยู่ให้ได้ พ่อเเม่ของดิฉันค่อนข้างมีฐานะคือเรียกว่ารวยอันดับที่สองของอำเภอ มีหน้ามีตามีคนรู้จัก เเล้วเเกก็รวยเเบบไม่เอาใครเลย)
จุดกลางเรื่อง
อยู่มาวันหนึ่งประมาณเดือนมกราคม 2557 คุณเอก็โทรมาหาดิฉันขอคำปรึกษาว่าอยากจะมาขอพี่สาวดิฉันจะให้พ่อเเม่มาขอ ในใจลึกๆโดยส่วนตัวดิฉันก็คิดว่ามันเร็วไปหรือเปล่าคบกันได้เเค่ประมาน 2 เดือนเองดิฉันก็พูดไปตามความรู้สึกและก็เลยเเนะนำแกว่าพี่ลองศึกษาคบหาดูใจกันไปอีกสักปีสองปีไหม ให้ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันก่อนว่าเรารับเขาได้ เขารับเราได้ ซึ่ง ณ จุดจุดนั้นคุณเอก็รับฟังตกลงเเละโอเค เรื่องก็ผ่านไปประมานได้ 1 อาทิตย์. เเจ็กพอตมาเเตกค่ะว่าสาเหตุที่จะมาขอคือพี่สาวดิฉันท้องได้ 2 เดือน ตัวดิฉันเองก็ตกใจก็ถามว่าไม่ได้คุมหรอแกก็บอกคุมแต่มันพลาด ฉันก็ถามพี่สาวกับคุณเอว่าเเล้วพร้อมนะที่จะมีลูก ถ้าพร้อมโอเคไม่เป็นไร ก็เลยบอกพ่อกับเเม่ซึ่งเเกสองคนก็ตกใจไม่ต่างกับฉัน แกก็บอกว่างั้นไม่เป็นไรในเมื่อท้องเเล้วก็ให้ทางผู้ชายมาขอ พ่อเเม่ดิฉันก็เรียกเงินค่าสินสอดไปประมาณหนึ่งตามมาตรฐานที่เขาสู่ขอกันทั่วไป (200,000) เรียกเเต่เงินทองอะไรไม่ได้เรียกนะคะ เเล้วก็จะให้มาผูกข้อมือกัน เพราะโดยปกติแล้วทางพ่อเเม่ดิฉันเองเเกก็ไม่ชอบที่จะต้องจัดงานใหญ่โตกินเลี้ยงอะไร ทางฝ่ายคุณเอแกก็กลับไปบอกพ่อเเม่ของแกว่าทางฝั่งผู้หญิงเรียกค่าสินสอดมาเท่านี้ แต่เหตุมันมาเกิดคือพ่อเเม่คุณเอโทรมาหาเเม่ดิฉันต่อค่าสินสอดเหลือ 20,000 ??? (สองหมื่นบาทค่ะ) ทางเเม่ดิฉันก็โกรธมากหาว่าต่อกันเหมิอนผักปลา ไก่ ในตลาด เเม่กับพ่อดิฉันก็เลยปรึกษาทางญาติๆทุกคนก็บอกว่ามันทุเรศการต่อ 2 หมื่นคือการประกาศตัวว่าไม่ให้เกียตริ เเละไมรับสะใภ้
ทางพ่อเเม่คุณเอยืนยันคำเดียวว่าไม่มี ไม่กู้ ไม่ยืม. เเละไม่หาใดๆทั้งสิ้น เเต่จุดแตกหักมันมาอยู่ตรงที่ว่าพ่อกับเเม่ดิฉันเสนอพี่สาวดิฉันให้ไปทำแท้ง!!!! ตัวพี่สาวดิฉันก็ยืนยันว่าไม่ทำกลัวบาป เพราะถ้าให้ลงลึกจริงๆพี่สาวดิฉันเคยทำมาเเล้วถึงสองครั้งง ถ้าหากทำอีกครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สาม เเกก็ยืนยันว่าไม่เอาออก ทางพ่อเเม่โกดเเละประกาศตัดขาดถ้าหากเก็บเด็กไว้ เเถมพ่อกับเเม่ยังมาบอกฉันว่าให้พูดกับพี่สาวให้ทำแท้งออกจะเก็บไว้ทำไม บอกกับดิฉันว่าให้ช่วยๆกันพูดบาปกรรมไม่มีหรอก ดิฉันเองนิ่งรับฟังอย่างเดียวไม่ตอบโต้ใดๆทั้งสิ้นเเละไม่คิดที่จะเชียร์หรือยุยงส่งเสริมให้ทำเป็นเเน่ การทำแท้งคือการฆ่าคนหนึ่งคนที่บริสุทธิ์ เหมือนการฆ่าพระสงฆ์ที่กำลังจะบวชใหม่เพราะเด็กที่จะเกิดมาแกบริสุทธิ์ ดิฉันติดตามเเม่ชีธนพรมาตลอดเเละก็เชื่อในบาปเวร กรรมดีกรรมชั่ว
มาถึงตอนนี้พี่สาวก็คือยืนยันไม่เอาออก พ่อเเม่ดิฉันขนาดประกาศตัดขาดแต่ก็พยายามกดดันบีบคั้นพี่สาวดิฉันตลอดเวลาว่าให้เอาออก (คำพูดมันรุนเเรงเเละโหดร้ายกว่านี้เยอะดิฉันไม่สามารที่จะเขียนลงในที่นี้ได้ค่ะ) เเล้วแกก็ยังมาพยายามเกลี้ยกล่อมดิฉันให้ช่วยพูด ขู่ต่างๆนานาว่าคลอดออกมาใครจะเลี้ยงใครจะดูคลอดใหม่ๆเดินเหินไม่ได้ทำงานไม่ได้ลูกหิวนมใครจะดู สามีก็ต้องออกไปทำงาน ภาระต่างๆนานาอีกสารพัน 108 ดิฉันเคยฟังเเม่ชีธนพรฟังทุกวันทุกคืนเเละก็ลองมาปฏิบัติกับพ่อเเม่ เพราะตอนนี้จิตใจพ่อเเม่ของดิฉันกำลังมืดบอด คนเป็นเเม่ลูกผู้หญิงเหมือนกันเเต่มาบังคับให้ลูกสาวไปเอาลูกออกมันน่าเสียใจมากนะคะ เเม่ชีเคยบอกไว้ว่าเมื่อใดที่เห็นจิตของพ่อหรือเเม่กำลังคิดไปในทางอบายทางชั่ว ทางนรก เราเป็นลูกต้องฉุดดึงท่านขึ้นมา เเต่ดิฉันทำแล้วพยายามพูดเเล้วว่ามันบาปเวรกรรมมีจริง เเกไม่สนใจเเละไม่ฟังเเกพูดอย่างเดียวเอาออกเเป๊บเดียวไม่กี่นาทีเเต่ถ้าปล่อยให้เกิดขึ้นมาสิบาป ดิฉันก็เลยหยุดเพราะคิดเเล้วท่านไม่ได้มืดบอดเเต่ใจ ตาท่านก็กำลังมืดบอดฉุดยังไงก็ฉุดไม่ขึ้นค่ะ
ที่นี้บทสรุปสุดท้ายของเรื่องตอนนี้ก็คือ พี่สาวดิฉันเครียดเพราะถ้าหากลูกออกมาใครจะเลี้ยง เพราะตัวเเกก็จะต้องทำงานสามีก็ต้องทำงาน ดิฉันเองสามารถไปดูเเลได้ในวันคลอดตรงนั้นดิฉันไม่ติดขัดใดๆเลย เเต่การเลี้ยงเพราะทางพ่อเเม่ทั้งฝ่ายดิฉันเเละฝ่ายผู้ชายก็คือประกาศชัดเจนว่าไม่เลี้ยงให้เเน่ๆ เเล้วปัญหาอีกคือคลอดใหม่ลูกอ่อน ตัวเเม่เองก็แผลผ่าคลอดไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ จะทำอย่างไร เพราะสามีก็ต้องทำงาน คือพ่อเเม่ไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้นค่ะ
สุดท้ายเเละท้ายสุดขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณถ้าหากท่านใดมีความเห็นเสนอเเนะ หรือคำแนะนำใดๆทุกอย่างยินดีรับฟังค่ะ (ขอเรียนตรงนี้คือตอนนี้พี่สาวก็อยู่อย่างลำบาก ดิฉันก็ให้ความช่วยเหลือในฐานะที่ช่วยได้อย่างสุดความสามารถ ต้องบอกตรงนี้ดิฉันเองกับสามีก็ทำงานส่วนตัวต้องทำทุกวันมีหนี้สิน ก็ต้องหาใช้ ทุกวันนี้ก็พยายามเก็บเงินช่วยพี่สาววันละ 100 บาทเท่าที่ดิฉันทำได้เพราะกว่าแกจะคลอดก็คงมีเงินจำนวนหนึ่งจากดิฉัน วิตตามินบำรุงดิฉันก็ซื้อให้เเก เพราะรู้ว่าเงินที่เเกเหลืออยู่สองคนก็ต้องกินใช้กับสามมีไหนจะค่าห้อง ค่าหาหมอ ก็อยากให้เเกเก็บไว้ใช้อะไรที่ช่วยได้ตอนนี้ดิฉันก็ช่วยค่ะ)
และสุดท้ายจริงๆค่ะ หากท่านไหนมีความประสงค์ที่จะช่วยเหลือ ขอให้การที่ท่านช่วยเหลือนั้นไม่สร้างความลำบากกายลำบากใจของท่านนะคะ ดิฉันไม่ขอเป็นเงินนะคะเพราะมันจะดูน่าละอายใจไป แต่อยากจะขอว่าถ้าหากท่านใดมีข้าวของเครื่องใช่สำหรับเเม่เเละเด็กอ่อนที่หากคลอดมาต้องใช้ เเละคุณพ่อคุณเเม่ท่านไหนที่น้องอายุเลยวัยที่ต้องใช้สิ่งของเหล่านั้นแล้ว หากไม่ได้ใช้เเล้วเเละไม่รู้จะเอาไปไหนดิฉันอย่กจะขอมาเก็บไว้ให้พี่สาวเเละหลานตอนคลอดค่ะ ไม่รังเกียจนะคะไม่ว่าจะเป็นมือ 1 มือ 2 หรือ สาม อย่างเช่นเปล อ่างอาบน้ำ ที่นอน หรืออื่นๆ ดิฉันก็ยังไม่รู้ว่าต้องใช้อะไรบ้าง เเต่พอคร่าวๆได้ว่าน่าจะเป็นเเบบนี้ค่ะ
ถ้าหากคุณเเม่คุณพ่อท่านใดที่ลูกของท่านไม่ได้ใช้สิ่งของเหล่านั้นเเละเต็มใจที่จะมอบให้ ยินดีรับค่ะ ติดต่อได้ทางอีเมล์ค่ะ nattadech@hotmail.co.th
ไม่อยากเห็นพ่อเเม่ต้องทำศพลูก มันน่าเจ็บปวด ใครมีคำเเนะนำ ขอเสนอ ขอบคุณมากๆค่า
หมายเหตุ : ( ความช่วยเหลือในที่นี้คือในหนทางที่ไร้หนทางและทางออกจริงค่ะ หากมีความช่วยเหลือเข้ามาไม่ว่าจากทางท่านใด ทางไหน ขอบคุณทุกความช่วยเหลือด้วยใจจริงค่ะ)
ขอเล่าเรื่องเป็นตอนๆนะคะเพื่อการอ่านที่เข้าใจง่ายค่ะ ดิฉันตัวผู้เล่าอยู่ในฐานะน้องสาวของผู้ที่ประสบการณ์ค่ะ
จุดเริ่มเรื่อง
พี่สาวดิฉันเรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเเถวรังสิต เมื่อจบมาแแกก็หางานทำก็ได้งานที่ดีเงินเดือนในระดับที่ดีคือเรียกว่าสามารถหาเลี้ยงตัวเองคนเดียวได้ในสังคมกรุงเทพเเกพักหอพักค่ะเช้าไปทำงานเย็นกลับห้องไม่เคยเที่ยวเตร่เฮฮาเเต่อยากใด เรียกว่าเป็นคนรักดีคนหนึ่ง เสาร์-อาทิตย์แกก็กลับบ้านทุกครั้ง บ้านดิฉันอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ทุกครั้งที่กลับบ้านมาเราก็เจอกันบ้างตามประสาพี่น้อง ต้องเรียนก่อนนะคะว่าดิฉันเเต่งงานออกมามีครอบครัวเเละไม่ได้อยู่กับพ่อเเม่ค่ะ จุดเข้าเรื่องจะอยู่ตรงนี้ค่ะ แกเริ่มทำงานได้ประมาณ 5 เดือนก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งขอใช้นามสมมติว่า (เอ) นะคะ พี่สาวดิฉันเจอกับเอตอนประมาณเดือนพฤษศจิกายน 2556 ก็คบศึกษาดูใจกันมาในระหว่างที่คบศึกษาดูใจกันนั้น เป็นช่วงที่เอกำลังตกงานไม่มีเงินพี่สาวจึงต้องช่วยเหลือทุกอย่าง ก็ช่วยด้วยความเต็มใจเพราะคุณเอแกก็สมัครงานทิ้งไว้หลายที่เพื่อรอเรียกตัว ระหว่างนั้นคุณเอแกก็มาพักอยู่กับพี่สาวไปไหนมาไหนด้วยกันคุณเอมีรถยนต์ 1 คันนค่ะ ตัวดิฉันเองก็ได้รู้จักกับคุณเอ ได้มีการพูดคุยเจอกันในส่วนลึกๆก็โอเคคิดว่าคุณเอเป็นผู้ชายที่ใช้ได้คนหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นพี่สาวก็ปรึกษาตลอดว่าคุณเอโอเคไหมพอได้ไหม ดิฉันก็ตอบว่าโอเค อยู่มาวันนึงพี่สาวก็พาคุณเอมาเเนะนำกับทางพ่อเเม่ของดิฉัน ซึ่งทางพ่อเเม่ก็ดูแฮ้ปปี้ดี ไม่มีท่าทางเเอนตี้ต่อต้านใดๆ บางครั้งแม่ยังบอกฉันว่าผู้ชายคนนี้ก็โอเคนะถ้าพี่สาวจะเป็นฝั่งเป็นฝาก็จะได้หมดห่วง ฉันก็เเอบดีใจเล็กๆที่เห็นพ่อเเม่ปลงได้ (ต้องเรียนให้ท่านผู้อ่านเข้าใจกันตรงนี้ก่อนค่ะว่าพ่อแม่ดิฉันท่านเป็นคนฐิทิเเรง ดิฉันออกจากบ้านมาก็ไม่ได้จบสวยกับพ่อเเม่เเต่ทุกวันนี้ดิฉันก็มีธุรกิจส่วนตัวหาเลี้ยงครอบครัวไม่เคยกลับไปขอเงินพ่อแม่หรือใครๆสักบาทสลึง สตางค์แดงเดียว เพราะวันที่ออกมาดิฉันถือว่าเลือกมาเเล้วต้องอยู่ให้ได้ พ่อเเม่ของดิฉันค่อนข้างมีฐานะคือเรียกว่ารวยอันดับที่สองของอำเภอ มีหน้ามีตามีคนรู้จัก เเล้วเเกก็รวยเเบบไม่เอาใครเลย)
จุดกลางเรื่อง
อยู่มาวันหนึ่งประมาณเดือนมกราคม 2557 คุณเอก็โทรมาหาดิฉันขอคำปรึกษาว่าอยากจะมาขอพี่สาวดิฉันจะให้พ่อเเม่มาขอ ในใจลึกๆโดยส่วนตัวดิฉันก็คิดว่ามันเร็วไปหรือเปล่าคบกันได้เเค่ประมาน 2 เดือนเองดิฉันก็พูดไปตามความรู้สึกและก็เลยเเนะนำแกว่าพี่ลองศึกษาคบหาดูใจกันไปอีกสักปีสองปีไหม ให้ได้เรียนรู้นิสัยใจคอกันก่อนว่าเรารับเขาได้ เขารับเราได้ ซึ่ง ณ จุดจุดนั้นคุณเอก็รับฟังตกลงเเละโอเค เรื่องก็ผ่านไปประมานได้ 1 อาทิตย์. เเจ็กพอตมาเเตกค่ะว่าสาเหตุที่จะมาขอคือพี่สาวดิฉันท้องได้ 2 เดือน ตัวดิฉันเองก็ตกใจก็ถามว่าไม่ได้คุมหรอแกก็บอกคุมแต่มันพลาด ฉันก็ถามพี่สาวกับคุณเอว่าเเล้วพร้อมนะที่จะมีลูก ถ้าพร้อมโอเคไม่เป็นไร ก็เลยบอกพ่อกับเเม่ซึ่งเเกสองคนก็ตกใจไม่ต่างกับฉัน แกก็บอกว่างั้นไม่เป็นไรในเมื่อท้องเเล้วก็ให้ทางผู้ชายมาขอ พ่อเเม่ดิฉันก็เรียกเงินค่าสินสอดไปประมาณหนึ่งตามมาตรฐานที่เขาสู่ขอกันทั่วไป (200,000) เรียกเเต่เงินทองอะไรไม่ได้เรียกนะคะ เเล้วก็จะให้มาผูกข้อมือกัน เพราะโดยปกติแล้วทางพ่อเเม่ดิฉันเองเเกก็ไม่ชอบที่จะต้องจัดงานใหญ่โตกินเลี้ยงอะไร ทางฝ่ายคุณเอแกก็กลับไปบอกพ่อเเม่ของแกว่าทางฝั่งผู้หญิงเรียกค่าสินสอดมาเท่านี้ แต่เหตุมันมาเกิดคือพ่อเเม่คุณเอโทรมาหาเเม่ดิฉันต่อค่าสินสอดเหลือ 20,000 ??? (สองหมื่นบาทค่ะ) ทางเเม่ดิฉันก็โกรธมากหาว่าต่อกันเหมิอนผักปลา ไก่ ในตลาด เเม่กับพ่อดิฉันก็เลยปรึกษาทางญาติๆทุกคนก็บอกว่ามันทุเรศการต่อ 2 หมื่นคือการประกาศตัวว่าไม่ให้เกียตริ เเละไมรับสะใภ้
ทางพ่อเเม่คุณเอยืนยันคำเดียวว่าไม่มี ไม่กู้ ไม่ยืม. เเละไม่หาใดๆทั้งสิ้น เเต่จุดแตกหักมันมาอยู่ตรงที่ว่าพ่อกับเเม่ดิฉันเสนอพี่สาวดิฉันให้ไปทำแท้ง!!!! ตัวพี่สาวดิฉันก็ยืนยันว่าไม่ทำกลัวบาป เพราะถ้าให้ลงลึกจริงๆพี่สาวดิฉันเคยทำมาเเล้วถึงสองครั้งง ถ้าหากทำอีกครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สาม เเกก็ยืนยันว่าไม่เอาออก ทางพ่อเเม่โกดเเละประกาศตัดขาดถ้าหากเก็บเด็กไว้ เเถมพ่อกับเเม่ยังมาบอกฉันว่าให้พูดกับพี่สาวให้ทำแท้งออกจะเก็บไว้ทำไม บอกกับดิฉันว่าให้ช่วยๆกันพูดบาปกรรมไม่มีหรอก ดิฉันเองนิ่งรับฟังอย่างเดียวไม่ตอบโต้ใดๆทั้งสิ้นเเละไม่คิดที่จะเชียร์หรือยุยงส่งเสริมให้ทำเป็นเเน่ การทำแท้งคือการฆ่าคนหนึ่งคนที่บริสุทธิ์ เหมือนการฆ่าพระสงฆ์ที่กำลังจะบวชใหม่เพราะเด็กที่จะเกิดมาแกบริสุทธิ์ ดิฉันติดตามเเม่ชีธนพรมาตลอดเเละก็เชื่อในบาปเวร กรรมดีกรรมชั่ว
มาถึงตอนนี้พี่สาวก็คือยืนยันไม่เอาออก พ่อเเม่ดิฉันขนาดประกาศตัดขาดแต่ก็พยายามกดดันบีบคั้นพี่สาวดิฉันตลอดเวลาว่าให้เอาออก (คำพูดมันรุนเเรงเเละโหดร้ายกว่านี้เยอะดิฉันไม่สามารที่จะเขียนลงในที่นี้ได้ค่ะ) เเล้วแกก็ยังมาพยายามเกลี้ยกล่อมดิฉันให้ช่วยพูด ขู่ต่างๆนานาว่าคลอดออกมาใครจะเลี้ยงใครจะดูคลอดใหม่ๆเดินเหินไม่ได้ทำงานไม่ได้ลูกหิวนมใครจะดู สามีก็ต้องออกไปทำงาน ภาระต่างๆนานาอีกสารพัน 108 ดิฉันเคยฟังเเม่ชีธนพรฟังทุกวันทุกคืนเเละก็ลองมาปฏิบัติกับพ่อเเม่ เพราะตอนนี้จิตใจพ่อเเม่ของดิฉันกำลังมืดบอด คนเป็นเเม่ลูกผู้หญิงเหมือนกันเเต่มาบังคับให้ลูกสาวไปเอาลูกออกมันน่าเสียใจมากนะคะ เเม่ชีเคยบอกไว้ว่าเมื่อใดที่เห็นจิตของพ่อหรือเเม่กำลังคิดไปในทางอบายทางชั่ว ทางนรก เราเป็นลูกต้องฉุดดึงท่านขึ้นมา เเต่ดิฉันทำแล้วพยายามพูดเเล้วว่ามันบาปเวรกรรมมีจริง เเกไม่สนใจเเละไม่ฟังเเกพูดอย่างเดียวเอาออกเเป๊บเดียวไม่กี่นาทีเเต่ถ้าปล่อยให้เกิดขึ้นมาสิบาป ดิฉันก็เลยหยุดเพราะคิดเเล้วท่านไม่ได้มืดบอดเเต่ใจ ตาท่านก็กำลังมืดบอดฉุดยังไงก็ฉุดไม่ขึ้นค่ะ
ที่นี้บทสรุปสุดท้ายของเรื่องตอนนี้ก็คือ พี่สาวดิฉันเครียดเพราะถ้าหากลูกออกมาใครจะเลี้ยง เพราะตัวเเกก็จะต้องทำงานสามีก็ต้องทำงาน ดิฉันเองสามารถไปดูเเลได้ในวันคลอดตรงนั้นดิฉันไม่ติดขัดใดๆเลย เเต่การเลี้ยงเพราะทางพ่อเเม่ทั้งฝ่ายดิฉันเเละฝ่ายผู้ชายก็คือประกาศชัดเจนว่าไม่เลี้ยงให้เเน่ๆ เเล้วปัญหาอีกคือคลอดใหม่ลูกอ่อน ตัวเเม่เองก็แผลผ่าคลอดไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ จะทำอย่างไร เพราะสามีก็ต้องทำงาน คือพ่อเเม่ไม่ให้ความช่วยเหลือใดๆทั้งสิ้นค่ะ
สุดท้ายเเละท้ายสุดขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณถ้าหากท่านใดมีความเห็นเสนอเเนะ หรือคำแนะนำใดๆทุกอย่างยินดีรับฟังค่ะ (ขอเรียนตรงนี้คือตอนนี้พี่สาวก็อยู่อย่างลำบาก ดิฉันก็ให้ความช่วยเหลือในฐานะที่ช่วยได้อย่างสุดความสามารถ ต้องบอกตรงนี้ดิฉันเองกับสามีก็ทำงานส่วนตัวต้องทำทุกวันมีหนี้สิน ก็ต้องหาใช้ ทุกวันนี้ก็พยายามเก็บเงินช่วยพี่สาววันละ 100 บาทเท่าที่ดิฉันทำได้เพราะกว่าแกจะคลอดก็คงมีเงินจำนวนหนึ่งจากดิฉัน วิตตามินบำรุงดิฉันก็ซื้อให้เเก เพราะรู้ว่าเงินที่เเกเหลืออยู่สองคนก็ต้องกินใช้กับสามมีไหนจะค่าห้อง ค่าหาหมอ ก็อยากให้เเกเก็บไว้ใช้อะไรที่ช่วยได้ตอนนี้ดิฉันก็ช่วยค่ะ)
และสุดท้ายจริงๆค่ะ หากท่านไหนมีความประสงค์ที่จะช่วยเหลือ ขอให้การที่ท่านช่วยเหลือนั้นไม่สร้างความลำบากกายลำบากใจของท่านนะคะ ดิฉันไม่ขอเป็นเงินนะคะเพราะมันจะดูน่าละอายใจไป แต่อยากจะขอว่าถ้าหากท่านใดมีข้าวของเครื่องใช่สำหรับเเม่เเละเด็กอ่อนที่หากคลอดมาต้องใช้ เเละคุณพ่อคุณเเม่ท่านไหนที่น้องอายุเลยวัยที่ต้องใช้สิ่งของเหล่านั้นแล้ว หากไม่ได้ใช้เเล้วเเละไม่รู้จะเอาไปไหนดิฉันอย่กจะขอมาเก็บไว้ให้พี่สาวเเละหลานตอนคลอดค่ะ ไม่รังเกียจนะคะไม่ว่าจะเป็นมือ 1 มือ 2 หรือ สาม อย่างเช่นเปล อ่างอาบน้ำ ที่นอน หรืออื่นๆ ดิฉันก็ยังไม่รู้ว่าต้องใช้อะไรบ้าง เเต่พอคร่าวๆได้ว่าน่าจะเป็นเเบบนี้ค่ะ
ถ้าหากคุณเเม่คุณพ่อท่านใดที่ลูกของท่านไม่ได้ใช้สิ่งของเหล่านั้นเเละเต็มใจที่จะมอบให้ ยินดีรับค่ะ ติดต่อได้ทางอีเมล์ค่ะ nattadech@hotmail.co.th