เราไม่ได้รบหลู่นะคะ ปรกติจะเชื่อในสิ่งที่พบเจอ และเชื่อด้วยตัวเอง(ความรู้สึก)ค่ะไม่ใช้จากเค้า... เล่าว่า
ปรกติเป็นคนชอบทำทาน นั่งสมาธิบ้างค่ะ .. ไม่ใช้เข้าวัด ถวายสังฆทานนะคะ แต่อาจจะโรงทานเลย(วัดที่มีนักบวช และโรงทาน ประจำคือวัดสังฆทานไปช่วยพระท่านทำขนมปัง, ก๋วยเตี๋ยว ประจำค่ะ) ไหว้พระให้จิตสงบพอค่ะ
.. เรื่องมีอยู่คือ สมัยก่อนเราเคยอยู่ห้องที่พระราม5 เป็นห้องที่พ่อซื้อ เราผ่อน
เคยอาศัยอยู่กับเพื่อนและเคยได้น้องจากวัดมาค่ะ ได้มาแบบขอสารภาพว่าจำไม่ได้เวลาผ่านมาจะ5ปีได
มีคืนนึง เรานอนคุยกับเพื่อนว่า" แกว่าน้องเค้ามีอยู่จริงไม " เราเลย ตะโกนไปว่า งันถ้ามีอยู่จริง ให้ส่งเสียงหน่อย
พอเราพูดจบ ก็มีเสียงแก้วที่เรา เอาไว้ใส่ของให้เค้าละคะ กระทบกันดัง แกร่ง!! มาทีเรามองหน้ากันละบอก เครนะ จบ
  จนร่วงเลยเราก็แยกย้ายไปทำงานและไม่ค่อยได้กลับจะมีบ้างที่แม่กลับไปห้องเปิดน้ำเปิดไฟและเอาของไปให้ พร้อมบอกเสมอว่า ดูแลห้องนะ
อยากกิน อยากได้อะไร เงินในกระปุ๊กมีเป็นร้อยล้าน ก็ลงไป ซื้อเอา แม่เค้ากินอะไรก็กินด้วย( เงินที่เรากับเพื่อนหยอดให้ เยอะค่ะเพราะขออะไรได้เพื่อนจะหยอดให้ตลอด)
เราเองเวลาทำบุญก็จะกรวดน้ำอะทิศให้ ...
     . จนมาไม่นานนี้คะ แม่กลับไปทำความสะอาดครั้งใหญ่ เพราะเราตอนนี้มีบ้านแล้ว และกะจะปล่อยห้องนั้นให้เช่า
( เดียวขอมาต่ออีกข้างล่างนะคะ)