เรื่องมีอยู่ว่า
ตอน จขกท อยู่ ม.ปลายมีแฟนคนหนึ่ง[ขอสมมุตคนแรกชื่อ ก นะคะ] เค้าก็เป็นแฟนที่ดีนะคะ
เป็นทั้ง พี่ เพื่อน แฟน ค่อยรับฟังให้ให้คำปรึกษา เราได้ทุกอย่าง
แต่ว่า เค้าก็โตกว่าเราผู้ชายเค้าก็ต้องการเรื่องอย่างว่า
แต่เราก็ยังเด็กยังไม่พร้อมหรอกค่ะ จนวันหนึ่งแฟน จขกท เค้าก็บังคับ ทำอย่างนั้น
ตั้งแต่นั้นมาก็กลัวเรื่องอย่างว่าไปเลย หลายครั้งมันไม่ได้มีความสุขเลยค่ะ
แต่เค้าก็เป็นแฟนที่ดีนะคะ ดูแลเอาใจใส่เราทุกอย่าง แต่เวลาเค้าทำเรื่องอย่างนั้นเราจะกลัวเจ็บและไม่กล้าพูด
ครอบครัวเรารู้ว่าคบกับเขาแต่ไม่รู้เรื่องว่าเรามีอะไรกับเขาแล้ว แต่ครอบครัวเขารู้ค่ะ

จนเราเข้ามหาลัยเราได้เจอคนมากขึ้นๆ ปี2 เราได้เจอกับผู้ชายอีกคนหนึ่งค่ะ [ขอสมมุตคนที่ 2 ว่า ข ค่ะ]
เขาเข้ามาเหมือนจะเป็นเพื่อนเราค่ะตอนแรกๆ แต่เราก็รู้เรื่องเค้าแอบชอบเรา
แต่เราก็ไม่ได้คิดจะคบอะไรกับเขาเพราะเราคิดว่าถ้าเราต้องเลิกกับแฟนไปจะไปคบทอมค่ะ กลัวผู้ชาย
แล้วเราก็ทะเลาะกับแฟนบ่อยค่ะ บ่อยมากจนตอนนั้นอยากเลิกมากๆ เราเลยบอกเลิกแฟน
แฟนก็ตื้นอยู่ แต่เราก็ทำใจแข็งไม่กลับไปคบแต่ก็สงสารเขา เราบอกเลิกแฟนแต่ก็มานั่งร้องไห้เอง
ข. เค้าก็เป็นเพื่อนเราคอยปลอบคอยอยู่เป็นเพื่อนตลอดค่ะ หาข้าว หาอะไรให้กิน
ช่วงนั้นกินอะไรไม่ลงเลย ไม่รู้ว่าเรารักเขามาก หรือเขาเป็นครั้งแรกถึงตัดใจไม่ลงขนาดนั้น
ข. เห็นเราร้องไห้หลายวันติดเห็นเราหมดสะภาพก็มาดูแลทุกวันแล้ว ข. ช่วงที่ ข. เขามาดูแลเราเขาพยายามจะมีอะไรกับเราหลายครั้ง
เราเองก็บอกว่าอย่าเลยเราเป็นเพื่อนนะ ก็หยุด ข. ไว้ได้หลายครั้ง จนถึงครั้งสุดท้าย เขาบอกว่า "แก ลืมเขาเถอะ"
แล้ว ข.พยายามจะมีอะไรกับเราตอนแรกเราก็ขัดขืน แต่เราก็ร้องไห้ไปเยอะมากจนแทบไม่มีแรง
ข. ก็มีอะไรกับเรา แต่ที่ต่างกับแฟนเราคือ เขาอ่อนโยนมากตอนมีอะไรกับเรา เราไม่เจ็บหรือกลัวเหมือนมีอะไรกับแฟนตัวเองเลย
หลังจากนั้นเรากับ ข. ก็คบกัน แต่แฟนเก่ากับเราก็ยังมีคุยกันบาง แต่ก็เป็นบทคุยที่เรียบง่ายไม่ได้หวานแว้วอะไร

แต่ ข. ไม่ใช่คนที่ดีเด่อะไร เขาทำอะไรหลายๆอย่างให้คนรอบข้างเราไม่ชอบเขา รวมถึงเพื่อน น้อง แม่ พ่อ ย่า
พอคบกันไป ข. กับเราขัดใจกันบ่อยครั้ง ทะเลาะกันแทบทุกวัน ไม่มีความมั่นคงว่าจะอยุ่ด้วยกันรอด
แม้แต่ตอนคนก็เคยทำรายเราบ่อยครั้ง ข. ไม่ได้ตบตีเราแต่ส่วนใหญ่จะเป็นทางคำพูดและจบลงที่เตียง
เราก็ความมั่นคงในชีวิตเขาไม่ได้เลย ทั้งครอบครัวข้างหน้าและอนาคต

จนวันหนึ่งเรากับเขาก็มีปัญหากันหนักมาก
จนเราตัดสินใจว่าจะกลับไปคบแฟนเก่า เพราะเค้าก็ยังรอเราอยู่
เราคิดว่าเค้าโตกว่าเรา เข้าใจเรามากกว่าด้วย

เราเลยตกลงกับ ข ว่าจะขออยู่ดูใจกัน 2 เดือน ถ้าเข้ากันไม่ได้แยกกันเถอะจะไดไม่ต้องทำร้ายกันอีก
เราเป็นคนขี้ประชดมากเลยบอกว่า 'แกก็เตรียมมองคนอื่นไว้มั้งนะ'
ไปๆมาๆ เราก็อยู่กับ ข ในช่วง 2 เดือนเขาก็ไปติดเหมือนใน มหาลัย แบบว่าน้อยใจมากค่ะ
ทำไมไม่สนใจเราเลยอะ ไม่รักษาเวลาเลยหรอ 2 เดือนเองนะไม่รู้จะได้อยุ่ด้วยกันอีกหรือเปล่า
จนวันหนึ่งเขาบอกว่าจะไปหางานกับเพื่อน มหาลัย เค้าจะให้เราไปด้วย แต่เราก็บอกว่าไม่ไปเข้าบอกว่า
"ไปเถอะแก เราไม่อยากไปกับเพื่อน 2 คนเขาเป็นผู้หญิงไม่ไว้ใจตัวเอง" เอาอึงไปเลย
เราจะบอกว่าเราเริ่มสงสัยว่าเราอาจจะตั้งท้องนะคะ ประจำเดือนไม่มานานแล้ว แต่เราก็ไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้
แต่เราบอกเขาไปว่า "ตัวแกเองยังไม่ไว้ใจตัวเองจะให้ใครไปไว้ใจแก"
เขาก็เงียบและบอกว่าเดียวจะโทรไปยกเลิกนัดเพื่อน

จนเขาติดต่อกับเพื่อนคนนั้นบ่อยมากในเฟสเราทะเลาะกับเข่เพราะเรื่องเพื่อนเขาบ่อยค่ะ จนเขาทนไม่ไหวบล็อกเพื่อนอะไรไป
และบอกจะไม่ไปคุยอีก เราบอกว่าเราไมไ่ด้หมายความอย่างนั้นแต่ช่วงรักษาระยะห่างหน่อย เขาก็บอกว่าไม่เอาล่ะ
เราก็แอบดีใจตรงที่เขาอาจให้ความสำคัญกับเราอยู่บาง
จนมีวันหนึ่งเรานอนอยู่เขาก็เล่นคอมเราตื่นขึ้นมา นั่งกำลังนั่งดูเฟสของผู้หญิงคนนั้น เราก็คิดอะไรไม่ถูกเลย
เลยบอกเค้าว่า "ถ้าอยากคุยก็ไปขอโทษเขาซะสิ" เราไมไ่ด้ประชดนะคะ แต่เราก็พยายามจะยอมรับจุดนี้อยู่
ส่วยคำตอบทีไ่ด้รับจากเขาก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่เอาอะ
แล้วเรื่องก็เกิดขึ้นอีก2-3วันต่อมาเราบังเอินเดินผ่านร้านเหล้า  เพราะเรานัดกับ ข. ไว้กำลังเดินไปหาขอ
[ข. เมื่อก่อนกินเหล้านะคะ แต่คบกับเราเราขอไว้เลยแทบไม่ค่อยเห็นกินและสัญญาว่าจะเลิกอยู่ค่ะ]
เขาก็อยู่เป็นกลุ่มเลยค่ะ กลุ่มที่มหาลัยของเขา ผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ เราเดินไปกับเพื่อนค่ะ เพราะเราบอกว่า ข. วิ่งเข้าห้องน้ำไปเมื่อกี่
เราเลยฉุนมาก พอเดินมาถึงหัวมุมก็หยุดแล้วบอกให้เพื่อนโทรหา ข. ให้หน่อย แล้วบอกว่า
'เรารอตรงนี้จะคุยก็คุยตรงนี้ ไม่คุยก็ไม่ต้องคุยแล้ว'  แต่ที่เราเห็นจากหัวมุมคือ ข. วิ่งไปอีกทางและวิ่งอ้อมออกซอยไป
เราก็ยังยืนรออีก 5-10 นาทีได้ สรุปมีแต่มือถือของเพื่อนเราดัง เพื่อน ข โทรมาหาเพื่อนเราแล้วบอกว่าอย่าบอกให้เรารู้
เราฉุนมากค่ะ เดินไปน้ำตาจะไหลไป เราไม่ชอบที่สุดคือคนโกหก เจอ ข. เขาก้ยิ้มให้เรา เราบอกให้เพื่อนกลับไปก่อน
เราอยากเดินเข้าไปตบหน้าเขามาก แต่เราก็ทำได้แต่เดินไปนิ่งๆ เดินผ่านไปเฉยๆ ข. พยายามดึง เราไว้ เราสบัดออกแล้วก็ว่าเขา
และเขาบอกว่าจะไปฆ่าตัวตาย เราโกรธมากไม่สนใจอะไรทั้งนั้น จนเราเริ่มเย็นลงบางโทรหาเพื่อนของ ข.
ว่า เพื่อนเธอจะไปฆ่าตัวตายแนะไปดูหน่อยสิ แต่คำตอบทีไ่ด้รับคือ อ่อ ข. อยุ่กับเราเนี้ยนั่งอยู่ร้านเดิมเลยร้องไห้ไม่พูดไม่จาเลย
เรายิ่งฉุดกว่าเดิมอีกค่ะ ทำไมถึงไม่กลับบ้านล่ะ ทำไมต้องไปนั่งร้านเหล้าอีกล่ะ เราเลยจะไม่สนอีกต่อไปแล้ว เรากลับไปแต่งตัว
แล้วออกไปเที่ยวกับเพื่อนค่ะ แต่ ข. เห็นเลยตามเรามาด้วย เราพยายามไม่ใจอ่อน แต่ ข. พยายามแทคแคร์เราเต็มที่
เราก็เริ่มอ่อนลงบาง จนเขาเล่นเฟสค่ะ เราเห็นว่า เราโกรธขนาดนี้ยังไม่หายสนิทด้วยซ้ำแต่เขากลับคุยกับผู้หญิงอีกแล้ว
เรารู้นะว่าคุยงาน เรารู้ว่าเพื่อน แต่ช่วยดูอารมเราด้วยได้ไหม เราเลยวิ่งขึ้นแท็กซี่เลยค่ะ เราแบบไม่เอาแล้ว
ข. ตามเรามา พยายามคุยกับเราทุกอย่าง จนอยู่ๆเขาพูดขึ้นมาว่า แก แกท้องหรือเปล่า  
เราบอกเราไม่รู้ค่ะ  เขาบอกว่าแกจะเกียจเราหรือะไรแต่ขอให้ตรวจหน่อย พรุ้งนี้ตรวจเถอะ

เราท้องค่ะ เราสับสนมาก ไม่ยังไงตอนนี้ฉันก็ไม่ยอมรับเขา ข. ทำร้ายเรามากไปแล้ว
เราเลยโทรไปหาแฟนเก่าค่ะ และบอกให้เค้ารู้ เขาช็อคมาก และเขาก็รู้ว่าเราก็ซ็อคมาก และยังทำใจไม่ได้
เขาเลยบอกให้เราไปหาเขา ก. เป็นคนต่างจังหวัดนะคะ
ด้วยความเราอยากหนี ข. เราเลยทำตามที่ ก. บอกค่ะ เรารับไม่ได้ค่ะ ข. พึ่งจะทำร้ายจิตใจเราสุดๆเมื่อวานแท้ๆ แต่อีกวันเค้าเป็นพ่อของลูกเรา
เราเลยกะวาจะหลบไปหาที่คิด ที่ทำใจค่ะ ไปหา ก. ก็มีเพื่อนเรามาด้วยคนหนึ่งค่ะ ก็เที่ยวกันให้สบายใจ
เขาบอกให้เราบอกผู้ใหญ่เรื่องเราท้อง เราไม่รู้จะบอกยังไงกลัวทำใจไม่ได้ทั้งหมด
เขาบอกว่าเขาจะช่วยเราให้ถึงที่สุด ถ้าไม่อยากให้ ข. เป็นพ่อของลูก ให้เขาเป็นได้ไหม
แต่เราก็ไม่อยากให้ใครต้องมาลำบากเพราะเราค่ะ เราเลยบอกว่าไม่เป็นไร

จนถึงวันที่เรากลับกรุงเทพ เราก็ยังไม่บอก ข. ว่าเรากลับมาแล้วค่ะ  [ข. เลิกเรียนและทำงานตั้งแต่รุ้ว่าเราท้องค่ะ]
เรากลับมาออนคอมน้องเราก็ด่า ข. เพราะไม่มีใครชอบ ข. อยู่แล้ว แต่ว่า เราก็พยายามให้พวกเพื่อนๆน้องๆใจเย็นๆ
เพื่อนเราบอกว่าเนี้ย มันคุยกับผู้หญิงอยู่ พระเจ้า โดนด่าไปเศร้าทำใจไม่ได้คุยกับผู้หญิงออนกล้องเฟสทามกัน
เราแบบว่าทำไมเมื่อกี่เราถึงอ่อนใจปกป้องเขาอีกล่ะ แล้วดูที่เขาทำสิ ไปๆมาๆ อีกหลายวันเราก็เย็นลงอีก
พวกเพื่อนๆ น้องๆจะมาคุยกับผู้ใหญ่ฝั่งเราเป็นเพื่อนเราด้วย เราบอกว่า ให้ ข. มาคุยด้วยสิ สิทของเขาเหมือนกันนะ
ส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย แต่เราก็นัด ข. ให้มาให้วันหนึ่ง ข. บอกว่าจะเอาพี่มาคุยด้วย [เราบอกว่ายังไม่ต้องเอาแม่มาหรอกคุยกับฝั่งเราให้รู้เรื่องก่อนดีกว่า]

แต่พอใกล้วัน ข. มาบอกเราว่า พี่ของเขาไม่มาแล้ว เขาจะมาคนเดียวเพราะ พี่ของเขาไม่พอใจเราที่เราเลือกจะไปหาแฟนเก่าแทนที่จะมาคุยกับบ้านเขา
เขาผิดมากหรือ เรารู้ว่าเราผิดค่ะ ไม่ใช่ไม่รู้ ตอนนั้นเราก็ติดแล้วล่ะค่ะว่า ครอบครัวนี้ไม่ตอนรับเรา
สรุปผู้ใหญ่ฝั่งเราไม่ว่างวันนั้นเลยเลื่อนเป็นวันอื่นค่ะ เราเลยนัดวันอีกที่โดยไม่บอก ข. ก็ในเมื่อครอบครัวเขาไม่ตอนรับเรา

ผู้ใหญ่ฝั่งเราช็อคมากค่ะ รับแทบไม่ได้ ย่าจะให้ทำแท้ง แต่แม่ห้ามไว้ เรายิ่งเครียด ลูกเรานะ หลานเขาขะให้เอาออกทำไม
ยิ่งเค้ารุ้ว่าเป็นลูกของ ข. เค้ายิ่งรับไม่ได้ ข. ก็ยังเรียนไม่จบ แถมตอนนี้ออกไปทำงานอีก เราก็ยังไม่จบ จน ก. เขาบอกว่า
รับผมเป็นตัวเลือกได้นะครับ ผมพร้อมจะดูแลน้องเขาและลูก  ก. ก็ตอนนี้รออีกเทอมถึงจะจบ
ย่าเราก็ยกเราให้ ก. เลย มาอยู่กันไปก่อน เพราะเห็นว่าเขามั่นคง ทางการเรียนก็จะจบแล้ว
แม่เราก็ชอบ ก. มากกว่า ข. ก. เป็นคนที่ว่างตัวกับผู้ใหญ่ดี เลยเป็นที่ชืนชอบของผู้ใหญ่
เราอยากอยู่บ้าน มากทำไมเราถึงอยู่บ้าน คลอดลูกแล้วเลี้ยงลูกไม่ได้หรอ
ย่าเรายื่นทางให้เราเลือกสองทาง ไปอยู่กับ ก. หรือจะเอา ลูกออกแล้วใช้ชีวิตปกติ
เราเลยเลือกไปอยู่ ก. เพราะเราไม่อยากเอาลูกออก

ก. ตั้งแต่ที่เรามาอยู่แรกๆ เขาก็ขอเรามีอะไรด้วยตลอดค่ะ แต่เราแบบว่า เห็นไหมว่าเราท้องน่ะ
ทำไมถึงคิดแต่เรื่องพวกนี้หรือยังไง เวลาเราจะกอดเรา กอดแบบธรรมดาไมไ่ด้หรือไง
ทำไมต้องค่อยจำหน้าอก หรือข้างล้างเราตลอด แต่นอกจากเวลาพวกนั้นแล้วเขาค่อยดูแลเราทุกอย่าง
เราจะไปไหนขับรถให้ตามใจทุกอย่าง เราปวดหลังค่อยนวดให้ เขาห้องน้ำก็ประคอง
ที่บ้านของ ก. มีแค่แม่เขานะคะที่รู้ว่าลูกไม่ใช่ ลูกเขา และแม่เขาให้ปิดเรื่องว่าไม่ใช่ลูกไว้ค่ะ

ส่วน ข. ตั้งแต่เรามาอยู่กับ ก. ก็บ้างานมาก บอกตั้งใจเก็บเงินให้ลูก
เขาบอกว่า อยากให้เรากลับมาอยู่ด้วย แต่ถ้าไม่ได้กลับ ก็อยากให้เอาเงินของเขาไปเลี้ยงลูก
เขาตั้งใจทำงานหาเงินมากค่ะ ตอนเราไปบ้านบางครั้งเราก็ไปเจอกับ ข. เขาพาไปเลี้ยงข้าว
เขาเจอเราเขาจะกอดเราแล้วก็ค่อยลูบท้องเรา จับท้องเวลาลูกดิ้นก็จะยิ้ม

จนท้องเราถึง 5-6 เดือน
ก. เขาก็ยังขอเรามีอะไรด้วยอยู่ค่ะ เราเครียดมากๆ ทำไมเขาไม่นึกถึงเด็กบางหรอ หรือเขาแต่ต้องการตัวเราเฉยๆ
เราเคยไม่รู้จะปรึกษาใครไปพูดกับย่าว่า ก. เขาขอมีอะไรด้วยตลอดเลย เราไม่พร้อมจะมีอะไรกับเขา
แต่ย่าเรากลับบอกว่า เขาเป็น ผู้ชาย มันเป้นเรื่องธรรมดาต้องคุยกับเขา อดทนหน่อยนะลูก

ข.ก็ทำงาน ทำการอย่างเดียวเลยค่ะ แต่ก็เฟสมาหาเราทุกวัน

จนตอนนี้ 7 เดือนกว่าแล้ว
พูดตรงๆว่าเราเริ่มมีความรู้สึกว่าจะอยุ่ ก. ไม่ได้ค่ะ เพราะทุกครั้งที่เขาจับล่วงเกินเรา เรามันไม่ชอบ หงุดงิด หลายๆอย่าง
เราคงอยุ่กับเขาแบบ สาทีภรรยาไม่ได้แน่ ถ้าลูกคลอดเขาต้องขอทีอะไรด้วยอีกแน่ ขนาดตอนนี้ 7 เดือนกว่าแล้ว เขาบอกว่า
ท้องแก่ล่ะ อดอึบเลย ขอตั้งแต่แรกๆไม่ให้    บางทีเค้าก็บอกว่างั้น อมให้หน่อยสิ  เราเครียดมากค่ะ เราไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้เลย

เราควรจะทำยังไงดีค่ะ ??
เราเครียดมาก กลัวมีผลกับลูกแต่เราก็พยายามไม่สนใจ
แล้วทะเบียนก็ยังไม่ได้จด เราอยากออกไปใช้ชีวิต 2 คนแม่ลูก แต่เรายังไม่พร้อมซักอย่าง
ข. เปลื่ยนตัวเองแล้วก็จริงแต่ก็กลัวจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม