วันนี้ต้องเจอกับเรื่องที่ทำให้เราสุดทน... จึงอยากขอใช้เว็บบอร์ดนี้ในการระบาย รวมถึงอยากบอกต่อให้คนในสังคมอย่าเอาไปทำแบบนี้กับใครที่ไหน...


สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พันทิพย์ วันนี้ วันเสาร์ที่ 11 มกราคม 2557

เราและพี่สาวของเราอีก 2 คนได้ไปดูละครเวทีเรื่อง "เลือดขัตติยา เดอะมิวสิเคิล" รอบบ่าย 2 โมง

ที่โรงละครรัชดาลัยเธียร์เตอร์ที่เอสพลานาดรัชดา

พวกเราทั้ง 3 คนตื่นเต้นมาก อยากดูละครเรื่องนี้มานาน จึงจองบัตรแพงสุด กะจะเก็บให้ครบทุกเม็ด

พอเข้าไปในโรงละครก็เริ่มมีลางไม่ดี เพราะน้องผู้ชายตัวเล็กๆ คาดว่าน่าจะอยู่ประถมค่ะ ไม่ได้เด็กมากมายขนาดพูดไม่รู้เรื่อง ที่นั่งอยู่ข้างหน้าลุกลี้ลุกลนตลอดเวลา

แต่เราก็เห็นเขามากับครอบครัว มีพ่อ แม่ อากง อาม่า และพี่สาว คิดว่าพอละครเริ่ม คุณพ่อคุณแม่เค้าก็คงเตือนๆ เอง

แต่ปรากฎไม่เลยค่ะ ตั้งแต่ละครเริ่มมา ตั้งแต่เปิด น้องเขาผุดลุกผุดนั่งไม่หยุด ชูไม้ชูมือ ย้ำว่าตลอดเวลาตั้งแต่หนังเริ่มได้ 10 นาทีจนพักเรื่อง

คุณพ่อคุณแม่ของเขาก็ไม่เตือนสักนิด

มิหนำซ้ำคุณแม่ยังเอาหัวไปซบกับลูก เอียงไปเอียงมา บังคนข้างหลัง คนแถวหลังเราไปอีกยังโดนบัง แล้วเราที่อยู่ติดๆ ไม่ต้องพูดถึงว่าจะโดนบังขนาดไหน

อากงของเขาที่นั่งข้างๆ พี่สาวเราก็มองหลานที่นั่งข้างหน้า ยิ้มๆ คงมองว่าพฤติกรรมหลานน่ารัก ครอบครัวสุขสันต์กันมาก

หลังๆ ทั้งลูกสาวคนพี่ และลูกชายคนน้อง (ทั้งคู่ใส่เสื้อแจ็กเก็ตมีฮู้ด) ใส่ๆ ถอดๆ หมวกฮู้ดของแจ็กเก็ตตลอดเวลา

ฉากที่หนังกำลังเล่น ก็ลุกขึ้น หันหน้าหันหลัง เรื่องที่ตลกก็คือ คนในครอบครัวไม่มีใครบอกสักนิดให้เกรงใจคนอื่นๆ!!! ทั้งๆ ที่คนที่นั่งข้างๆ เราเขาแทบจะลุกไปด่าทั้งๆ ที่ไม่ได้โดนบังเท่าพวกเรา!

คุณแม่ของน้องเขาก็คอยเหมือนหันไปหาลูก เล่นกับลูกตลอดเวลา ไม่มีการบอกให้ลูกเคารพสิทธิของคนอื่น ทั้งๆ ที่เขาเสียเงินราคาแพงเพื่อมาดูมิวสิเคิล ไม่ใช่มาดูหรือฟังเสียงลูกของคุณ!!!!

นอกจากนั้นยังมีใครสักคนในแถวนั้น "ผายลม" ตลอดเวลาครึ่งหลังของการแสดงเดอะมิวสิเคิล จนพี่สาวและคนที่นั่งข้างๆ เราต้องควักยาดมขึ้นมาเพื่อบรรเทา (พวกเพื่อนๆ ลองคิดภาพคนประมาณ 5-6 คน ชมละครเวทีไป ผลัดกันดมยาดมไป ต้องหลบเด็กที่ลุกลี้ลุกลนอีก เป็นไงค่ะ สภาพคงดูไม่จืดเลยใช่มั้ย)
จนมีใครสักคนทนไม่ไหวพูดออกมาว่า "ใครตดตลอดเวลาว่ะ" กลิ่นหายไปชั่วครู่ แต่หลังจากนั้นตอนที่อโณทัยอยู่ในคุกใกล้ๆ จบ คุณก็ผายลมต่อ... ซึ่งมันรบกวนคนอื่นๆ มาก พี่สาวฉันกำลังจะร้องไห้ เขาชะงักเพราะกลิ่น ก่อนจะต้องหยิบยาดมขึ้นมาเหมือนเดิม ถึงเรื่องกลิ่นเราจะไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่กลิ่นที่คน 5-6 คนแถวนั้นได้กลิ่น มาจากทางครอบครัวสุขสันต์นั่นแหละค่ะ!

ตัวเราเองนั่งแถว F นับว่าค่อนข้างหน้ามาก ซึ่งถ้าคนข้างหน้าผุดลุกผุดนั่ง หรือตัวสูงหน่อย มันจะบังไปเลยประมาณครึ่งเวที

ทั้งๆ ที่ละครสนุกมาก แต่เรากลับมานั่งปวดหัวกับเรื่องพวกนี้ จนแทบไม่อยากไปดูมิวสิเคิลอีก

นอกเหนือจากนั้น โรงละครห้ามนำอาหารและเครื่องดื่มทุกชนิด แต่น้องชายคนนั้นนำขนมปังขึ้นมากินได้อย่างไร?

เด็กเป็นผ้าขาวย่อมไม่รู้ แต่ผู้ใหญ่ที่เห็นดีเห็นงามคืออะไรค่ะ คุณไม่เคารพกฎของสถานที่ คุณไม่สนใจมารยาททางสังคม ไม่แคร์ส่วนรวม โรงละครนี้เป็นห้องนั่งเล่นที่บ้านคุณ เป็นห้องนอนของพวกคุณหรืออย่างไร นึกจะกินอะไร จะเล่นอะไร ทำได้เต็มที่รึ

บอกตามตรงว่าด้วยความที่โมโหมากตอนนั้น ช่วงพักเบรก 15 นาทีพวกเราสามคนจึงแอบถ่ายรูปครอบครัวพวกคุณลงไว้ในมือถือ มีรูปที่กินขนมปังแน่ๆ ค่ะ แต่ผุดลุกผุดนั่งไม่ได้ถ่ายเพราะละครเล่นอยู่ เปิดเครื่องไม่ได้ แต่ใครที่นั่งอยู่ตั้งแถว F ประมาณกลางๆ ไปจนถึง 3-4 แถวหลังน่าจะทราบดีว่าบรรยากาศเสียไปมากแค่ไหน แต่คิดไปคิดมาเราคงไม่เอารูปพวกคุณลงหรอก เพราะเป็นการประจานมากเกินไป และขอบอกว่าสิ่งที่ฉันเล่ามาทั้งหมดเป็นความจริง

เราจะไม่โกรธหากมันไม่เกิดขึ้น "ทั้งเรื่อง" เพราะมีคนที่นั่งใกล้ๆ เราสั่งน้ำมูก แต่เค้าก็รีบสั่งแล้วจบ ไม่ได้ทำตลอดเวลา รบกวนคนส่วนใหญ่แบบนั้นเลย

มันไม่ใช่ความผิดของเด็ก เพราะน้องเขายังเด็ก เขาไม่เหมาะจะมาดูละครเวทีที่เต็มไปด้วยเรื่องโรแมนซ์น้ำเน่าสารพัดของชายหนุ่มหญิงสาว
หรือเรื่องทางการเมืองของแคว้นสองแคว้น เรื่องชิงดีชิงเด่นกันในรั้ววัง

เพราะน้องเขาแสดงอาการเบื่อหน่าย ก่ายแม่บ้าง ก่ายพี่บ้าง หาที่ซบหัวมุมสบายไปมา (เรื่องของเรื่องคือคุณแม่ซบลูกชายกลับด้วยค่ะ ไม่ต้องบอกถึงคนข้างหลัง บังเต็มๆ) แล้วน้องเขาก็ลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้บ้าง ลงไปนั่งบนพื้นบ้าง

แต่ผู้ใหญ่ต่างหาก ที่ปล่อยให้เขามาทำแบบนี้ คุณควรดูก่อน ว่าลูกของคุณอายุเท่าไหร่ มีความสนใจในเรื่องนี้มั้ย เขาอดทนกับการนั่งนานๆ ได้รึเปล่า รู้จักเคารพสังคมส่วนรวมบ้างรึยัง อย่าคิดว่าฉันเสียตังค์ ทำอะไรก็ได้ คนอื่นเค้าก็เสียตังค์เหมือนคุณ อยากได้อะไรที่คุ้มค่ากลับไป ไม่ใช่ต้องเจอเรื่องงี่เง่าป่วยแตกแบบนี้

บัตรใบล่ะเกือบสามพัน สามคนก็เก้าพันแล้ว คุณคิดว่าเงินจำนวนนี้น้อยหรือ

ฉันใช้เงินเพื่อซื้อความสุขมาดูละครเวทีที่ทำมาจากนิยายเรื่องโปรด ละครที่ติ๊กกับอ้อมเล่นอยู่ในความทรงจำ ฉันอยากไปซึมซับบรรยากาศ

ไม่ได้เสียเงินมานั่งดูหัวเด็กดุ๊กดิ๊ก ความรักใคร่ในครอบครัวคนอื่น หรือดมกลิ่นผายลมของใคร

พูดไปมันก็เหมือนจะเป็นเรื่องตลก แต่ถ้าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไงค่ะ

โปรดเลิกเอาเด็กเล็กๆ เข้าไปชมภาพยนตร์ หรือละครเวที หรือทำอะไรที่คนหมู่มากต้องการความสงบ ความเคารพซึ่งกันและกัน หากเขายังไม่สามารถอยู่นิ่งๆ ได้ หากเขายังไม่โตพอ

พูดง่ายๆ ก็คือ กรุณาอย่าเอาเด็กเข้าไปในที่ๆ ไม่ใช่ที่ของเด็ก

เรานึกถึงตอนเราเป็นเด็กน้อยไปดูหนังกับคุณพ่อที่โรง คุณพ่อจะบอกเราตลอดว่าห้ามลุกนั่ง ห้ามส่งเสียง มันรบกวนคนอื่น เป็นมารยาททางสังคม

แม้แต่ปวดเข้าห้องน้ำ ถ้ากลั้นได้ก็รอจนหนังจบ เพราะการที่เราเดินเข้าเดินออกมันรบกวนคนอื่น

แต่เดี๋ยวนี้คนสมัยนี้เขาสอนลูกแบบนี้เหรอค่ะ...?  เราไม่เหมารวมทุกครอบครัว แต่เรื่องที่เจอวันนี้มันแย่เกินบรรยาย ทั้งครอบครัวกิ๊กกั๊กเป็นครอบครัวสุขสันต์ แต่คนข้างหลังแทบจะร้องไห้

อย่างน้อยๆ คุณก็ควรจะเตือนลูกให้อยู่นิ่งๆ อย่ารบกวนคนอื่น ไม่ใช่เห็นดีเห็นงามไปกับเขา




สุดท้าย... พ่อๆ แม่ๆ ทุกคนโปรดจงจำเอาไว้ "ลูกของเราในสายตาเราทำอะไรก็น่ารักไปหมด แต่ลูกของเราไม่ใช่ลูกของคนอื่นที่เขาจะมาเห็นเป็นเหมือนเรา"


ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายค่ะ





ปล. เพิ่มเติมนะคะ มีหลายคนถามว่าทำไมเราไม่เตือนตรงนั้น คอมเม้นท์แรกๆ เราตอบกลับไปแล้วค่ะ ว่า เราบอกคุณพ่อของน้องเขาไปแล้ว ว่ามันบัง รบกวนหน่อยได้มั้ยค่ะ (เพราะว่าคุณพ่อน้องเขาก็หัวสูงมาก แล้วละครเวทีต้องดูมุมกว้าง เรากับคนข้างๆ ที่ไม่ใช่พี่สาวเราโดนบังค่ะ) อันนี้เราพูดไปตั้งแต่ตอนที่ละครเวทีเพิ่งเริ่มแล้วลูกชายลูกสาวเค้ายังไม่ผุดลุกผุดนั่งเลยนะคะ

ปรากฎว่าเขาหันมามองเราด้วยสายตาไม่พอใจมาก แล้วตั้งหัวตรงสูงกว่าเดิมค่ะ... กลายเป็นเราโดนบล็อกเต็มๆ เราเลยคิดว่าถ้าเราพูดเรื่องลูกเขาไปมีหวังทะเลาะกันยาวไม่ได้ดูละครแน่ แล้วพอช่วงพักเบรก 15 นาที คุณพ่อเค้าหันมาจ้องเราอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ... อันนี้พี่สาวเราก็เห็นค่ะ เราเลยเกาะพี่แจเลย แล้วอีกอย่างตรงนั้นมันเป็นดงญาติของเค้า ทั้งอากงอาม่า พ่อแม่ ลูกอีก 2 คน ไม่แน่ใจมีญาติอีกรึเปล่า เกิดอะไรขึ้นเราคิดว่าก็คงไม่มีคนมาช่วยเรา เพราะอากงเค้าก็ยังไม่แก่มาก นั่งติดกับพี่เราอีกค่ะ คุณพ่อเค้าก็ยังไม่แก่เลย