เห็นประเด็นตัวละครพูดคนเดียว นี่จะเป็นประเด็นที่บางคนหรือหลายๆคนจิกกัดไม่ยอมปล่อย...ต้องเข้าใจ Style การเล่าเรื่องและเขียนบทของผู้เขียนบทแต่ละท่านนะคะ...คิดว่าทางของการเขียนบท แม่คุณเคน คงจะถนัดมาในทางนี้...แต่ก็ดีทำให้ละครไม่ต้องมีอะไรซับซ้อนมากมาย ดูง่าย เข้าใจง่าย

พอดีได้อ่านกระทู้นี้ http://ppantip.com/topic/31497532 เลยอดเอาคำบอกคำสอนของคุณสามีมาช่วยชี้แจง ประเด็นของเด็กที่ชอบพูดคนเดียว นะคะ

"ความรู้ที่มีเพียงแค่ชั้น ป.4 ของป้า ซึ่งมันมองอะไรได้ไม่ทะลุปรุโปร่ง ไม่ค่อยรู้และเข้าใจอะไรมากมายหรอก แต่เคยถามคุณสามีว่า วัยเด็กๆทำไมเด็กชอบเล่นคนเดียว ชอบคุยคนเดียว คุณสามีเล่า Lecture ออกมาให้ฟังเป็นฉากๆว่า ตามหลักจิตวิทยาของ ซิกมัน ฟรอยด์ (อีตานี้เป็นใครป้าก็ไม่รู้นะ แต่เชื่อว่ามันฝังจำอยู่ในหัวสามีป้าได้ มันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ) เขากล่าวไว้ว่า วัยเด็กจะมีช่วงเวลาอยู่ช่วงหนึ่งที่เขาจะมีความเป็น Autonomy สูง คือเด็กจะมีจินตนาการเป็นของตัวเอง เราจึงเห้นว่าเด็กเล่นอยู่คนเดียว พูดคนเดียว หรือเล่นกับตุ๊กตา คุยกับตุ๊กตาบ่อยๆ เป็นต้น นั่นแหละคือเด็กๆเขาอยู่กับจินตนาการของเขา ซึ่งจินตนาการตรงนี้จะมีส่วนช่วยพัฒนาบุคคลิกภาพ (Personality) ของเขาในยามเติบโตขึ้นมา"