ก่อนอื่น ต้องขอบอกว่าเป็นกระทู้แรกค่ะ (ถ้าผิดพลาดก็ต้องขออภัย)
ที่เลือกมาระบายในนี้ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไร เคยอ่านแต่กระทู้คนอื่น แต่วันนี้ต้องมาตั้งกระทู้เองเพื่อขอกำลังใจ ...........
เราเพิ่งเลิกกับแฟนมา ประมาณ 2 เดือนแล้ว ตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน เราเลิกกันเพราะเค้ากลับไปคุยกับแฟนเก่า ด้วยเหตุผลที่ว่าเค้าสับสน เสียใจมากค่ะ พูดไม่ออก เรารู้สึกผูกพันกับเค้ามาก ก่อนหน้านี้เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน มีทุกข์หรือสุขเราคอยดูแลกันมาตลอด มันเหมือนกับว่าเค้าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราแล้ว แต่สำหรับเค้าเราคงไม่เคยมีค่าเลย
ท้อแท้ค่ะ ทุกวันนี้ตื่นขึ้นมายังคิดถึงเค้า ยังรอเค้าอยู่เสมอ และคิดว่ามันคงจะดีขึ้น อาจจะเพียงแค่ห่างกันไปสักพัก ซึ่งมันเป็นการหลอกตัวเองทั้งนั้น
เพราะ สุดท้ายเค้าส่งข้อความให้เอาของใช้ส่วนตัวไปคืน ใจหายค่ะ คิดว่ามันคงจบแล้วจริงๆ ต้องเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว
หากเค้าผ่านเข้ามาเห็นข้อความนี้ อยากจะบอกเค้าว่า ยังรักเค้าอยู่ตลอดและคงจะไม่รักใครได้อีก ขอให้เค้ามาความสุขมากๆ ส่วนเราต้องเดินต่อไป แม้จะเดินไปเช็ดน้ำตาไป ก็ต้องเดิน...........
ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด และฉันจะอดทนแม้แทบ (ขาดใจ)
ที่เลือกมาระบายในนี้ เพราะไม่รู้จะทำอย่างไร เคยอ่านแต่กระทู้คนอื่น แต่วันนี้ต้องมาตั้งกระทู้เองเพื่อขอกำลังใจ ...........
เราเพิ่งเลิกกับแฟนมา ประมาณ 2 เดือนแล้ว ตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายน เราเลิกกันเพราะเค้ากลับไปคุยกับแฟนเก่า ด้วยเหตุผลที่ว่าเค้าสับสน เสียใจมากค่ะ พูดไม่ออก เรารู้สึกผูกพันกับเค้ามาก ก่อนหน้านี้เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน มีทุกข์หรือสุขเราคอยดูแลกันมาตลอด มันเหมือนกับว่าเค้าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเราแล้ว แต่สำหรับเค้าเราคงไม่เคยมีค่าเลย
ท้อแท้ค่ะ ทุกวันนี้ตื่นขึ้นมายังคิดถึงเค้า ยังรอเค้าอยู่เสมอ และคิดว่ามันคงจะดีขึ้น อาจจะเพียงแค่ห่างกันไปสักพัก ซึ่งมันเป็นการหลอกตัวเองทั้งนั้น
เพราะ สุดท้ายเค้าส่งข้อความให้เอาของใช้ส่วนตัวไปคืน ใจหายค่ะ คิดว่ามันคงจบแล้วจริงๆ ต้องเลิกหลอกตัวเองได้แล้ว
หากเค้าผ่านเข้ามาเห็นข้อความนี้ อยากจะบอกเค้าว่า ยังรักเค้าอยู่ตลอดและคงจะไม่รักใครได้อีก ขอให้เค้ามาความสุขมากๆ ส่วนเราต้องเดินต่อไป แม้จะเดินไปเช็ดน้ำตาไป ก็ต้องเดิน...........