http://ppantip.com/topic/31492767
http://ppantip.com/topic/31489720
เวิ่นเว้อมา 2 - 3 วันกับเรื่องนี้ค่ะ ลองให้เพื่อนบล๊อคไลน์ดู เราไม่สามารถดูไทม์ไลน์ของเพื่อนได้
คิดว่าเค้าคงไม่ได้บล๊อคไลน์เราค่ะ เพราะเรายังเห็นไทม์ไลน์ของเค้าอยู่
แต่จะมีเหตุอะไรในการไม่ได้อ่านไลน์ ก็ไม่ทราบได้ อาจจะไม่อยากอ่านจริงๆ ไปคุยกับคนอื่น
เครื่องหาย ไลน์มีปัญหาก็ช่างเถอะ เพราะในพันทิปเค้าก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย สำหรับ id ที่เค้าใช้
แต่เค้าจะมีกี่อันก็ไม่รู้สิ เพราะตัวเราเองก็มีมากกว่า 1 อัน
และเราคงไม่ไปทักอีกค่ะ ถ้าเค้าทักมาค่อยคุย
เมื่อคืนต้องรีบนอนเพราะฟุ้งซ่าน เช้านี้ได้อยู่คนเดียวตอนขับรถ ก็คิดได้ว่า
ที่จริงมันก็เป็นแค่การเริ่มรู้จักกันเท่านั้น ทั้งเค้าทั้งเราไม่ได้ เจอหน้ากันเลย
ซึ่งถ้าเจอกันจริงๆ ทั้งเค้าและเราอาจจะรับกับตัวตนจริงๆไม่ได้
ไอ้การที่เรากังวลใจกับการไม่ตอบไลน์ของเค้า จนไม่เป็นอันกินอันออกกำลังกาย มันเป็นการไม่รักตัวเองเลย
นี่แค่เริ่มรู้จัก ยังเป็นได้ถึงขนาดนี้ ถ้าเกิดคบกับเค้าหรือใครแล้วมีเหตุให้ต้องเลิกรากันไปเราจะเป็นยังไง
เราต้องกลับมามองที่ตัวเองหล่ะค่ะ ว่าอะไรทำให้เราอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้
คิดว่าคงรู้คำตอบได้ในสักวัน และคงจะสามารถป้องกันจิตใจตัวเองได้มากกว่านี้
สุดท้ายนี้ สำหรับเค้าคนนั้น
เราไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นอะไร ช่วงเวลาที่คุยกัน 20 วัน มันทำให้เราเคยชินที่จะได้คุยกับเธอ
ขอบคุณมากที่ทำให้การนั่งรถกลับบ้าน และกลับมากรุงเทพฯ ของเราในปีใหม่นี้ไม่เงียบเหงาเหมือนทุกที
ขอให้เวลาช่วยเยียวยาเธอ ให้หายเจ็บ
หวังว่าสักวันเราคงได้ไปวิ่งออกกำลังด้วยกัน
จากคำถามคาใจ ไม่อ่าน ไม่ตอบไลน์ หรือว่าโดนบล๊อกไลน์
http://ppantip.com/topic/31489720
เวิ่นเว้อมา 2 - 3 วันกับเรื่องนี้ค่ะ ลองให้เพื่อนบล๊อคไลน์ดู เราไม่สามารถดูไทม์ไลน์ของเพื่อนได้
คิดว่าเค้าคงไม่ได้บล๊อคไลน์เราค่ะ เพราะเรายังเห็นไทม์ไลน์ของเค้าอยู่
แต่จะมีเหตุอะไรในการไม่ได้อ่านไลน์ ก็ไม่ทราบได้ อาจจะไม่อยากอ่านจริงๆ ไปคุยกับคนอื่น
เครื่องหาย ไลน์มีปัญหาก็ช่างเถอะ เพราะในพันทิปเค้าก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย สำหรับ id ที่เค้าใช้
แต่เค้าจะมีกี่อันก็ไม่รู้สิ เพราะตัวเราเองก็มีมากกว่า 1 อัน
และเราคงไม่ไปทักอีกค่ะ ถ้าเค้าทักมาค่อยคุย
เมื่อคืนต้องรีบนอนเพราะฟุ้งซ่าน เช้านี้ได้อยู่คนเดียวตอนขับรถ ก็คิดได้ว่า
ที่จริงมันก็เป็นแค่การเริ่มรู้จักกันเท่านั้น ทั้งเค้าทั้งเราไม่ได้ เจอหน้ากันเลย
ซึ่งถ้าเจอกันจริงๆ ทั้งเค้าและเราอาจจะรับกับตัวตนจริงๆไม่ได้
ไอ้การที่เรากังวลใจกับการไม่ตอบไลน์ของเค้า จนไม่เป็นอันกินอันออกกำลังกาย มันเป็นการไม่รักตัวเองเลย
นี่แค่เริ่มรู้จัก ยังเป็นได้ถึงขนาดนี้ ถ้าเกิดคบกับเค้าหรือใครแล้วมีเหตุให้ต้องเลิกรากันไปเราจะเป็นยังไง
เราต้องกลับมามองที่ตัวเองหล่ะค่ะ ว่าอะไรทำให้เราอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้
คิดว่าคงรู้คำตอบได้ในสักวัน และคงจะสามารถป้องกันจิตใจตัวเองได้มากกว่านี้
สุดท้ายนี้ สำหรับเค้าคนนั้น
เราไม่รู้หรอกว่าเธอเป็นอะไร ช่วงเวลาที่คุยกัน 20 วัน มันทำให้เราเคยชินที่จะได้คุยกับเธอ
ขอบคุณมากที่ทำให้การนั่งรถกลับบ้าน และกลับมากรุงเทพฯ ของเราในปีใหม่นี้ไม่เงียบเหงาเหมือนทุกที
ขอให้เวลาช่วยเยียวยาเธอ ให้หายเจ็บ
หวังว่าสักวันเราคงได้ไปวิ่งออกกำลังด้วยกัน