เรื่องที่เกิดกับพลอย เป็นเรื่องที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะเกิดขึ้น โดยส่วนตัวแล้วพลอยแอนตี้กับคำว่า "ชู้" มากค่ะ แต่พอมันเกิดกับตัวเองแล้วถึงได้เข้าใจว่า "คนมาทีหลัง" น่าจะเป็นนิยามที่ดีของฐานะที่พลอยกำลังเป็นอยู่ จะเรียกว่าอ่อนประสบการณ์ทางความรักก็ไม่ใช่นะคะ เพราะพลอยเองก็มีคนรักที่คบกันมา 6 ปีและกำลังจะแต่งงานกันปลายปีหน้านี้แล้ว ส่วนคนที่พลอยไปรัก เค้าเป็นเจ้านายของพลอยเองค่ะ เรื่องมันเริ่มต้นจากช่วงนั้นที่พลอยตกงาน และกำลังรองานใหม่พอดี ความจริงแพลนไว้ว่าทุกอย่างจะเริ่มต้นปีหน้า แต่สุดท้ายก็ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยชวนให้ไปทำงานด้วยกัน บริษัทที่พลอยไปทำเป็นบริษัทต่างชาติค่ะ เจ้านายก็เป็นคนฮ่องกง เวลาสื่อสารกันก็จะพูดภาษาอังกฤษ หรือไม่ก็จีนบ้าง พลอยทำงานเป็นเลขาส่วนตัวของเค้าค่ะ ทำงานวันจันทร์ถึงเสาร์ งานค่อนข้างหนักถ้าเทียบกับงานเก่าที่พลอยเคยทำ พลอยเคยเป็นล่ามอิสระมาก่อนค่ะ เพราะฉะนั้นก็จะทำงานแล้วแต่มีคนจ้าง แต่รายได้ก็โอเค พอต้องมาทำงานที่มีเวลาเข้า-ออกชัดเจน แรกๆก็ปรับตัวไม่ได้เพราะเลิกงานดึกทุกวัน บางวันนายใหญ่ก็จะพาคนในออฟฟิศไปกินข้าวเย็นต่อ กว่าจะกลับบ้านก็ตี 2 ตี 3 ทำให้พลอยเริ่มห่างๆกับแฟนทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกันแต่กลับรู้สึกเหมือนแทบไม่ได้คุยกันเลย

                พลอยเริ่มทำงานที่ใหม่ต้องปรับตัวหลายอย่างค่ะ เพราะอย่างที่บอกว่าเจ้านายเป็นชาวต่างชาติ วัฒนธรรมของเค้าก็ไม่เหมือนเรา แต่พลอยกลับรู้สึกมีความสุขแปลกๆค่ะ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร พลอยรู้สึกว่าเจ้านายใจดีกับพลอยมาก ถึงแม้ว่าบางครั้งจะโดนตำหนิว่าทำงานผิดพลาด แต่เจ้านายมักจะคุยเล่นกับพลอยอย่างสนิทสนมเสมอ แต่กับคนอื่นเจ้านายจะนิ่งๆไม่ค่อยพูด หรือจะโดยเนื้องานก็ไม่ทราบนะคะ เพราะพลอยกับเจ้านายเรียกได้ว่าตัวติดกันตั้งแต่เข้างานจนเลิกงานเลยก็ว่าได้ เพราะงานของพลอยต้องออกไปพบลูกค้าแทบจะทุกวัน ก็รียกได้ว่าความรู้สึกพิเศษค่อยๆก่อตัวขึ้นค่ะ เพราะว่าเราอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกมื้อ กลับบ้านพร้อมกันถึงแม้ว่าแฟนพลอยจะมารับมาส่งทุกวัน แต่สิบกว่าชั่วโมงก็อยู่กับเจ้านายตลอด เรื่องราวมันคงจะจบแบบ “รักไม่ต้องการเวลา” สินะคะ แต่วันเวลาแห่งความทรมานมันเพิ่งจะเริ่มขึ้นค่ะ เพราะความจริงแล้วเจ้านายของพลอยเพิ่งจะแต่งงานมีครอบครัวได้ปีกว่าๆเท่านั้นเอง แค่คิดก็ผิดแล้วใช่มั้ยค่ะ แต่เพราะรัก หรือใกล้ชิดพลอยก็ไม่รู้ กว่าพลอยจะรู้ตัวอีกทีพลอยก็ตกเป็นของเจ้านายไปแล้วค่ะ

                 เรื่องวันนั้นเกิดจากการที่เจ้านายชวนพลอยไปกินอาหารเย็นที่ร้านกัน 2 คนพลอยก็ดื่ม เค้าก็ดื่ม แต่พลอยบอกเค้าว่าถ้าพลอยเมาช่วยพาพลอยไปส่งบ้านด้วย แต่สุดท้ายก็ไปจบที่โรงแรม พลอยยอมรับว่าตอนที่รู้ว่าเรากลายเป็น “ชู้” ไปแล้วนั้นละอายใจมากค่ะ แต่ก็มีความสุขเล็กๆเพราะว่าเรารักเค้า แต่ก็กลัวภรรยาเค้าจะรู้ แต่เค้าบอกพลอยว่าไม่ต้องกลัวเพราะภรรยาเค้ายังไม่กลับจากฮ่องกง ตอนที่ความสัมพันธ์ของเรา 2 คนเริ่มขึ้นนั้นช่วงนั้นภรรยาของเจ้านายยังไม่กลับจากฮ่องกงค่ะ เธอไปรักษาตัวเพราะเธอป่วยเป็นโรคหอบหืด หลังจากคืนนั้นแล้วพลอยและเจ้านายก็พยายามทำตัวเป็นปกติ เพราะไม่อยากให้ใครสงสัย บางครั้งเจ้านายก็ทำเป็นตะคอกใส่พลอยบ้าง แต่พลอยก็รู้ว่าเจ้านายแกล้งทำไปอย่างนั้น แต่พลอยรู้สึกผิดนะคะก็พยายามปรึกษาเพื่อนสนิท และก็คิดว่าเมื่อพลาดไปแล้วก็ไม่ควรให้เกิดขึ้นอีก และคิดว่าอีกไม่นานเราก็จะแต่งงานแล้วควรรักแฟนเราให้มากๆดีกว่า พลอยก็เลยคิดว่าถอยออกมา

                 แต่แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้เรา 2 คนเกินเลยก็เกิดขึ้นอีกค่ะ คือพลอยกับเจ้านายต้องไปเยี่ยมลูกค้าที่ต่างจังหวัดกัน 2 คน ไป 1 อาทิตย์ จะเรียกว่าโอกาสเป็นใจหรือความไม่ยอมห้ามใจก็ได้พลอยก็มีความสัมพันธ์กับเจ้านายอีกแล้วค่ะ คราวนี้เรา 2 คนเริ่มรู้สึกเกินเลยไปมากกว่าแค่เจ้านาย กับลูกน้องแล้ว เพราะพลอยกลายเป็น “เมียน้อย” แบบเต็มตัวแต่หลังจากกลับมาจากต่างจังหวัดได้ไม่นานช่วงเวลาแห่งความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นของเรา 2 คนก็จบลงค่ะ เพราะภรรยาของเจ้านาย เธอกลับมาจากต่างประเทศ พลอยรู้สึกได้ว่าเจ้านายเริ่มเปลี่ยนไป ก็ตัวจริงเค้ากลับมาแล้วนี่นา พลอยก็คิดแบบนี้ และก็เริ่มจะถอยออกมา ช่วงนั้นเพื่อนร่วมงานก็เริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของเรา 2 คนแล้วนะคะ เพราะเพื่อนที่เคยคุยกับพลอยก็เริ่มไม่คุยด้วย แล้วก็เริ่มนินทาพลอย แต่พลอยก็ทำเงียบๆและก็คิดว่าควรจะยุติความสัมพันธ์บาปนี้ซักที เพราะพลอยเองก็อายุไม่มากแค่ 24 ปี ส่วนเจ้านายก็เพิ่ง 35 ปี พลอยเลยไปทำเรื่องขอย้ายแผนกค่ะ เพื่อจะได้ไม่ต้องใกล้ชิดเค้าอีก แต่นายใหญ่ไม่อยมย้ายให้ สุดท้ายพลอยก็ต้องทำงานกับเค้าอยู่ดี แต่ความสัมพันธ์ของเรา 2 คนก็เหมือนจะจบลงไปเงียบๆแบบไม่มีใครรู้นะคะ
    เพราะตอนนั้นบริษัทที่พลอยสมัครทิ้งไว้นานมากแล้วติดต่อมาพอดี พลอยเลยคิดว่าเป็นโอกาสที่ดีที่พลอยจะได้งเริ่มต้นชีวิตใหม่ พลอยเลยไปบอกกับเจ้านายว่าพลอยจะลาออกค่ะ ตอนนั้นที่พูดไปก็ร้องไห้ไป ใจนึงก็ไม่อยากจากเค้าไป แต่ใจนึงก็คิดถึงอนาคตของเรา หากยังมีความสัมพันธ์กันต่อไปแบบนี้ ต่อไปถ้าพลอยแต่งงานแล้ว หรือเจ้านายมีลูก อะไรๆมันคงจะบาปกว่านี้ พลอยตัดสินใจจะออกตอนสิ้นปีพอดีค่ะ เรื่องราวเหมือนจะเข้าที่เข้าทางแล้วใช่มั้ยค่ะ เพราะพลอยก็กำลังจะไปมีชีวิตใหม่ เจ้านายเลยขอเลี้ยงข้าวพลอยมื้อสุดท้าย และก็เช่นเคยค่ะ เราก็ไปจบที่โรงแรมแต่ครั้งนี้มีสติทั้งคู่ เจ้านายถามพลอยว่าเค้าขอเป็น “กิ๊ก” กับพลอยได้มั้ย จะด้วยอะไรดลใจก็ไม่ทราบนะคะ พลอยก็ตอบตกลง และเราก็เป็นกิ๊กกันเรื่อยมา จนกระทั่งวันนึงที่พลอยจะออกเป็นช่วงเดียวกับที่นายใหญ่ถูกเรียกตัวกลับฮ่องกงพอดี ทั้งบริษัทก็ไปเลี้ยงส่งนายใหญ่กัน แต่เจ้านายกลับไม่ให้พลอยไปด้วยค่ะ ยังไงก็ไม่ให้ไปบอกว่าที่เต็มแล้ว แต่สุดท้ายพลอยมารู้ทีหลังว่าวันนั้นภรรยาของเจ้านายเค้ามากินเลี้ยงด้วย ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เศร้าใจมันก็เริ่มเกิด และหลังจากวันนั้นเจ้านายก็ไม่คุยกับพลอยอีกเลยจนวันที่พลอยลาออกจากบริษัทนี้มาแล้ว

              ทุกวันนี้พลอยมีชีวิตใหม่แล้วค่ะ แต่ลึกๆก็ยังรอให้เค้าติดต่อมาอยู่ พลอยไม่รู้นะคะว่าภรรยาของเจ้านายรู้หรือเปล่า หรือเพราะอะไรเจ้านายถึงไม่อยากให้พลอยไปเจอกับภรรยาเจ้านายแต่พลอยก็ยังรักเค้าค่ะ รักทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ พลอยอยากจะตัดใจแต่ทุกครั้งที่คิดถึงเค้าหัวใจพลอยก็เจ็บทุกที วันแต่งงานก็ใกล้เข้ามาแล้ว พลอยควรทำยังไงดีค่ะ? รบกวนเพื่อนชาวพันทิปตอบคำถามค้างคาใจด้วยค่ะ