ของผมที่เด่นๆก็มี

หงสาจอมราชันย์   -  อันนี้ไม่ต้องบรรยายถึงสรรพคุณเลย
โอโตยัง (สนพ. เซนชู) - การ์ตูนแนวทำซูชิ คนแปลเลือกภาษาเหมาะกับตัวละครทุกตัวมาก  ยิ่งการพูดลงท้ายว่าจ้า ของพระเอก ยิ่งเข้ากับบุคลิกลูกทุ่งๆของเจ้าตัวเลย

อาจารย์สิ้นหวัง - เปรียบแก๊กในเรื่อง กับสถานการณ์ในไทยได้ดี ขืนเอามุขต้นฉบับจริงๆ มันจะกลายเป็นการ์ตูนที่อ่านหนึ่งช่อง แล้วต้องไปอ่านข้อมูลอ้างอิงด้านหลังต่อ เพื่อกลับมาอ่านช่องต่อไป
ไอ้หนุ่มราเม็งเปิปพิศดาร - ในเรื่องมีการบรรยายข้อมูลที่มีประโยชน์เยอะ แต่กลับอ่านไหลลื่นมาก ต้องชมจริงๆที่คนแปลทำข้อมูลดีๆให้อ่านง่าย