น้องกานต์ เป็นกระต่ายน้อยอายุ 4 ขวบกว่าค่ะ



ที่บ้านทำค้าส่งขนม เเละเลี้ยงเจ้าตัวแสบไปด้วย ในคอกสูงประมาณเข่า เอาออกมาเฉพาะเวลามีคนอยู่

แต่เมื่อปีใหม่ที่ผ่านมา ไปเที่ยวต่างจังหวัด 2 วัน 1 คืน ก็ขังเขาไว้ในคอกเช่นเดิม
แต่พอกลับมาถึงบ้าน ปรากฎว่า เจ้าแสบ มานอนแอ้งแม้ง รออยู่หน้าประตูบ้านซะงั้น ...พร้อมๆ กับบรรดาขนมในร้านที่กระจุยกระจาย ไม่มีทิศทาง

...ส่วนเจ้าแสบ ท้องป่องกลมบล๊อก นอนตาพริ้ม สบายใจเฉบ แบบสุดๆ


3 วันต่อมา คือเช้านี้ เจ้าแสบ จู่ๆ ก็ซึม ไม่วิ่งเล่น ไม่วิ่งตาม ไม่โดดขึ้นตัก อาจไม่ผิดปรกติมากนักสำหรับกระต่ายตัวอื่น
...แต่แย่มากสำหรับน้องกานต์

แม่รีบพามาหาหมอที่ขวัญคำ คุณหมอบอก

น้องท้องอืดระดับ 4  อันตรายมาก เข้าขั้นโคม่า ต้องแอดมิด แค่คุณหมอไม่รับประกันนะคะ

น้ำตาร่วงเลยค่ะ หมออธิบายค่าใช้จ่าย แต่ไม่ได้สนใจฟัง หมอบอกน้องเจ็บมาก
ปานอุ้มเค้ามานอนบนตัก เค้าก็ซบนิ่ง

มันทำใจไม่ได้ค่ะ เค้าอยู่กับปานมานานมาก อยู่ด้วยกันทุกวัน เป็นคนปลุกปานทุกเช้า
ปานแทบตั้งสติไม่ได้ ไม่อยากกลับบ้าน อยากนอนอยู่ข้างๆ เค้า

เข้าใจความทรมาน หัวอกคนเป็นแม่กระต่าย มันทรมานจริงๆ ค่ะ