::: อนิจจังของอัตตา :::
5.00 น.
ผม...รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ผม...คือ...คนเพิ่งตื่นนอน
5.01 น.
ผม...รู้สึกปวดฉี่ ผมคือ...คนปวดฉี่ ลุกไปห้องน้ำ
5.03 น.
ผม...หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้มาอ่าน ผมคือ...คนอ่านหนังสือ
6.16 น.
ลูกสาวตื่น พาไปอาบน้ำแต่งตัว คือ...พ่อของลูกสาว
6.22 น.
พาลูกไปให้ภรรยาทำผม คือ...สามีของภรรยา
6.35 น.
ลูกชายตื่นขึ้นมาทักทาย คือ...พ่อของลูกชาย
6.36 น.
พี่เลี้ยงเดินมาอุ้มลูกชายไป คือ...นายจ้างของพี่เลี้ยง
7.25 น.
พาลูกสาวขึ้นรถเตรียมไปโรงเรียน คือ...พ่อของลูกสาว
7.25 น.
ภรรยาถามว่า วันนี้กลับดึกไหม คือ...สามีของภรรยา
7.26 น.
ขับรถออกจากบ้าน คือ...คนขับรถ
7.27 น.
ถึงป้อมยาม รปภ.ยกที่กั้น คือ...ลูกบ้านของหมู่บ้าน
8.15 น.
ถึงโรงเรียน ยกมือไหว้คุณครูของลูก คือ...ผู้ปกครองของนักเรียน
8.28 น.
แวะร้านกาแฟ สั่งเอสเพรสโซ่เย็น 1 แก้ว คือ...ลูกค้าร้านกาแฟ
8.35 น.
แวะร้านโจ๊ก สั่งโจ๊กใส่ไข่ ปาท่องโก๋ 3 ตัว คือ...ลูกค้าร้านโจ๊ก
9.25 น.
ถีงที่ทำงาน เดินขึ้นออฟฟิศ คือ...ผู้จัดการทั่วไป
9.27 น.
ยกมือไหว้ทักทายเจ้านาย คือ...ลูกน้อง
9.35 น.
ลูกน้องมาถึงโต๊ะ ทักทายยามเช้า คือ...หัวหน้า
10.00 น.
เช็กเมล์ นั่งลบเมล์ Spam ขายของ คือ...กลุ่มเป้าหมาย
10.45 น.
กด like รูปเพื่อนใน facebook คือ...สมาชิก Social Network
11.00 น.
ประชุมงานกับลูกทีม คือ...หัวหน้า
11.30 น.
ทีมการตลาดเข้าร่วมประชุมด้วย คือ...เพื่อนร่วมงาน
11.46 น.
ฝ่ายการตลาดไม่ชอบหน้าเรา คือ...ศัตรูคนหนึ่ง
12.14 น.
เดินไปที่จอดรถเพื่อไปกินข้าว คือ...คนหิวข้าว
12.15 น.
นั่งอยู่บนรถกับลูกน้อง คือ...คนขับรถ
12.16 น.
ลูกน้องถามว่าจะไปกินไหนดี คือ...หัวหน้า
12.20 น.
ถึงร้าน สั่งข้าวกระเพราเนื้อไข่ดาว คือ...ลูกค้าร้านอาหาร
13.15 น.
ขับรถกลับมาออฟฟิศ คือ...คนขับรถ
13.17 น.
เสียงมือถือดัง หยิบขึ้นมารับสาย คือ...คนคุยมือถือ
13.17 น.
ได้ยินเสียงเข้านาย โทรมาถามงาน คือ...ลูกน้อง
13.20 น.
วางสายเสร็จ ลูกน้องถามว่ามีเรื่องอะไร คือ...หัวหน้า
13.27 น.
ถึงออฟฟิศอีกครั้ง คือ...ผู้จัดการทั่วไป
14.00 น.
เสียงมือถือดัง เห็นหมายเลขน้องสาว คือ...พี่ชาย
14.04 น.
ระหว่างคุยกับน้อง ลูกน้องเดินมาถามงาน คือ...หัวหน้า
14.03 น.
วางสาย เก็บของเตรียมออกไปประชุม คือ...ผู้จัดการทั่วไป
14.08 น.
ขับรถออกจากออฟฟิศอีกครั้ง คือ...คนขับรถ
14.29 น.
ถึงด่านเก็บเงินทางด่วน คือ...ผู้ใช้บริการทางด่วน
14.53 น.
ถึงที่นัดหมาย จอดรถรับบัตรที่ป้อมยาม คือ...ผู้มาติดต่อ
15.00 น.
อยู่ในลิฟท์กับคนที่ไม่รู้จักอีก 3 คน คือ...คนแปลกหน้า
15.04 น.
พบคนที่นัดหมาย ยกมือไหว้ คือ...คนที่นัดหมายไว้
15.04 น.
ยื่นนามบัตร พร้อมแนะนำตัว คือ...ผู้จัดการทั่วไป
15.05 น.
คนที่พบบอกให้เรียกเขาว่าพี่ คือ...น้องชาย
15.10 น.
เริ่มนำเสนอโครงการ คือ...ตัวแทนบริษัท
16.56 น.
ประชุมเสร็จ กล่าวคำลา คือ...น้องชาย
17.00 น.
คืนบัตรจอดรถให้รปภ. คือ...ผู้มาติดต่อ
17.14 น.
ขึ้นทางด่วนอีกครั้ง คือ...ผู้ใช้บริการทางด่วน
18.30 น.
ขับมาจอดอยู่หน้าบ้านพ่อตา คือ...คนขับรถ
18.31 น.
แม่บ้านที่บ้านพ่อตายกมือไหว้ คือ...ลูกเขยของนายจ้าง
18.33 น.
ยกมือไหว้พ่อตาแม่ยาย คือ...ลูกเขย
18.33 น.
ลูกสาววิ่งมาทักทายเสียงดัง คือ...พ่อของลูกสาว
18.38 น.
ยกมือไหว้พ่อตาแม่ยายอีกครั้ง คือ...ลูกเขย
18.40 น.
ขับรถมาถึงห้างๆ หนึ่ง คือ...ลูกค้าห้าง
18.52 น.
นั่งกินข้าวเย็นกับลูกสาว คือ...พ่อของลูกสาว
19.00 น.
ซื้อไอศครีมให้ลูกสาวและตัวเอง คือ...ลูกค้าร้านไอศครีม
19.20 น.
อยู่บนถนนอีกครั้ง คือ...คนขับรถ
20.02 น.
ถึงป้อมยามหน้าหมู่บ้าน คือ...ลูกบ้านคนหนึ่ง
20.03 น.
จอดรถเสร็จ ภรรยาเปิดประตูต้อนรับ คือ...สามีของภรรยา
20.03 น.
ลูกชายยิ้มตาหยี๋ ร้องทักเสียงดัง คือ...พ่อของลูกชาย
20.03 น.
ลูกสาวหัวเราะชอบใจ วิ่งมาแอบข้างหลังผม คือ...พ่อของลูกสาว
20.04 น.
พี่เลี้ยงเดินมาอุ้มลูกชายไป คือ...นายจ้าง
20.20 น.
อาบน้ำเสร็จ เปิดทีวีดู คือ...ผู้ชมโทรทัศน์
20.23 น.
ภรรยาถามถึงงานที่ออฟฟิศ คือ...สามีของภรรยา
20.50 น.
พาลูกสาวขึ้นชั้นบน เตรียมนอน คือ...พ่อของลูกสาว
21.20 น.
อุ้มลูกชายเดินเล่น คือ...พ่อของลูกชาย
22.45 น.
ผมนั่งดูทีวีกับภรรยา คือ...สามีของภรรยา
22.50 น.
ผมรู้สึกง่วง ปิดไฟเข้านอน ผมคือ...คนง่วงนอน
22.50 น.
ผมหลับไป ผมคือ...คนนอนหลับ
22.50 น.
ผม...ฝัน ผม...คือ...คนฝัน
5.00 น.
ผม...รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ผม...คือ...คนเพิ่งตื่นนอน
ผม...คือ... ผม...คือ... ผม...คือ...
นี่เพียง 24 ชั่วโมงใน 1 วัน
ผมเกิดมา 38 กว่าปี รวมกว่า 332,893 ชั่วโมง
พิมพ์ถึงตรงนี้ รู้สึกหนาวที่หัวใจ
ผมคือใคร....
(จบ)
ปล.
ความสำคัญมั่นหมายที่เรายึดถือ...
ว่าเป็นตัวเป็นตน...เป็นตัวเราของเรา คือ
ความจำ ความคิด ความรู้สึก ฯลฯ ไม่ใช่ “ความจริง”
เพราะทุกสิ่งล้วนชั่วคราว ตัวตนที่แท้...ไม่มี
เมื่อเข้าถึงและเข้าใจ วางทุกสิ่งลง...
จิตจะเข้าถึงความเป็น “หนึ่ง”
cr.ธรรมะไรท์เตอร์
_อนิจจังของอัตตา_
5.00 น.
ผม...รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ผม...คือ...คนเพิ่งตื่นนอน
5.01 น.
ผม...รู้สึกปวดฉี่ ผมคือ...คนปวดฉี่ ลุกไปห้องน้ำ
5.03 น.
ผม...หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้มาอ่าน ผมคือ...คนอ่านหนังสือ
6.16 น.
ลูกสาวตื่น พาไปอาบน้ำแต่งตัว คือ...พ่อของลูกสาว
6.22 น.
พาลูกไปให้ภรรยาทำผม คือ...สามีของภรรยา
6.35 น.
ลูกชายตื่นขึ้นมาทักทาย คือ...พ่อของลูกชาย
6.36 น.
พี่เลี้ยงเดินมาอุ้มลูกชายไป คือ...นายจ้างของพี่เลี้ยง
7.25 น.
พาลูกสาวขึ้นรถเตรียมไปโรงเรียน คือ...พ่อของลูกสาว
7.25 น.
ภรรยาถามว่า วันนี้กลับดึกไหม คือ...สามีของภรรยา
7.26 น.
ขับรถออกจากบ้าน คือ...คนขับรถ
7.27 น.
ถึงป้อมยาม รปภ.ยกที่กั้น คือ...ลูกบ้านของหมู่บ้าน
8.15 น.
ถึงโรงเรียน ยกมือไหว้คุณครูของลูก คือ...ผู้ปกครองของนักเรียน
8.28 น.
แวะร้านกาแฟ สั่งเอสเพรสโซ่เย็น 1 แก้ว คือ...ลูกค้าร้านกาแฟ
8.35 น.
แวะร้านโจ๊ก สั่งโจ๊กใส่ไข่ ปาท่องโก๋ 3 ตัว คือ...ลูกค้าร้านโจ๊ก
9.25 น.
ถีงที่ทำงาน เดินขึ้นออฟฟิศ คือ...ผู้จัดการทั่วไป
9.27 น.
ยกมือไหว้ทักทายเจ้านาย คือ...ลูกน้อง
9.35 น.
ลูกน้องมาถึงโต๊ะ ทักทายยามเช้า คือ...หัวหน้า
10.00 น.
เช็กเมล์ นั่งลบเมล์ Spam ขายของ คือ...กลุ่มเป้าหมาย
10.45 น.
กด like รูปเพื่อนใน facebook คือ...สมาชิก Social Network
11.00 น.
ประชุมงานกับลูกทีม คือ...หัวหน้า
11.30 น.
ทีมการตลาดเข้าร่วมประชุมด้วย คือ...เพื่อนร่วมงาน
11.46 น.
ฝ่ายการตลาดไม่ชอบหน้าเรา คือ...ศัตรูคนหนึ่ง
12.14 น.
เดินไปที่จอดรถเพื่อไปกินข้าว คือ...คนหิวข้าว
12.15 น.
นั่งอยู่บนรถกับลูกน้อง คือ...คนขับรถ
12.16 น.
ลูกน้องถามว่าจะไปกินไหนดี คือ...หัวหน้า
12.20 น.
ถึงร้าน สั่งข้าวกระเพราเนื้อไข่ดาว คือ...ลูกค้าร้านอาหาร
13.15 น.
ขับรถกลับมาออฟฟิศ คือ...คนขับรถ
13.17 น.
เสียงมือถือดัง หยิบขึ้นมารับสาย คือ...คนคุยมือถือ
13.17 น.
ได้ยินเสียงเข้านาย โทรมาถามงาน คือ...ลูกน้อง
13.20 น.
วางสายเสร็จ ลูกน้องถามว่ามีเรื่องอะไร คือ...หัวหน้า
13.27 น.
ถึงออฟฟิศอีกครั้ง คือ...ผู้จัดการทั่วไป
14.00 น.
เสียงมือถือดัง เห็นหมายเลขน้องสาว คือ...พี่ชาย
14.04 น.
ระหว่างคุยกับน้อง ลูกน้องเดินมาถามงาน คือ...หัวหน้า
14.03 น.
วางสาย เก็บของเตรียมออกไปประชุม คือ...ผู้จัดการทั่วไป
14.08 น.
ขับรถออกจากออฟฟิศอีกครั้ง คือ...คนขับรถ
14.29 น.
ถึงด่านเก็บเงินทางด่วน คือ...ผู้ใช้บริการทางด่วน
14.53 น.
ถึงที่นัดหมาย จอดรถรับบัตรที่ป้อมยาม คือ...ผู้มาติดต่อ
15.00 น.
อยู่ในลิฟท์กับคนที่ไม่รู้จักอีก 3 คน คือ...คนแปลกหน้า
15.04 น.
พบคนที่นัดหมาย ยกมือไหว้ คือ...คนที่นัดหมายไว้
15.04 น.
ยื่นนามบัตร พร้อมแนะนำตัว คือ...ผู้จัดการทั่วไป
15.05 น.
คนที่พบบอกให้เรียกเขาว่าพี่ คือ...น้องชาย
15.10 น.
เริ่มนำเสนอโครงการ คือ...ตัวแทนบริษัท
16.56 น.
ประชุมเสร็จ กล่าวคำลา คือ...น้องชาย
17.00 น.
คืนบัตรจอดรถให้รปภ. คือ...ผู้มาติดต่อ
17.14 น.
ขึ้นทางด่วนอีกครั้ง คือ...ผู้ใช้บริการทางด่วน
18.30 น.
ขับมาจอดอยู่หน้าบ้านพ่อตา คือ...คนขับรถ
18.31 น.
แม่บ้านที่บ้านพ่อตายกมือไหว้ คือ...ลูกเขยของนายจ้าง
18.33 น.
ยกมือไหว้พ่อตาแม่ยาย คือ...ลูกเขย
18.33 น.
ลูกสาววิ่งมาทักทายเสียงดัง คือ...พ่อของลูกสาว
18.38 น.
ยกมือไหว้พ่อตาแม่ยายอีกครั้ง คือ...ลูกเขย
18.40 น.
ขับรถมาถึงห้างๆ หนึ่ง คือ...ลูกค้าห้าง
18.52 น.
นั่งกินข้าวเย็นกับลูกสาว คือ...พ่อของลูกสาว
19.00 น.
ซื้อไอศครีมให้ลูกสาวและตัวเอง คือ...ลูกค้าร้านไอศครีม
19.20 น.
อยู่บนถนนอีกครั้ง คือ...คนขับรถ
20.02 น.
ถึงป้อมยามหน้าหมู่บ้าน คือ...ลูกบ้านคนหนึ่ง
20.03 น.
จอดรถเสร็จ ภรรยาเปิดประตูต้อนรับ คือ...สามีของภรรยา
20.03 น.
ลูกชายยิ้มตาหยี๋ ร้องทักเสียงดัง คือ...พ่อของลูกชาย
20.03 น.
ลูกสาวหัวเราะชอบใจ วิ่งมาแอบข้างหลังผม คือ...พ่อของลูกสาว
20.04 น.
พี่เลี้ยงเดินมาอุ้มลูกชายไป คือ...นายจ้าง
20.20 น.
อาบน้ำเสร็จ เปิดทีวีดู คือ...ผู้ชมโทรทัศน์
20.23 น.
ภรรยาถามถึงงานที่ออฟฟิศ คือ...สามีของภรรยา
20.50 น.
พาลูกสาวขึ้นชั้นบน เตรียมนอน คือ...พ่อของลูกสาว
21.20 น.
อุ้มลูกชายเดินเล่น คือ...พ่อของลูกชาย
22.45 น.
ผมนั่งดูทีวีกับภรรยา คือ...สามีของภรรยา
22.50 น.
ผมรู้สึกง่วง ปิดไฟเข้านอน ผมคือ...คนง่วงนอน
22.50 น.
ผมหลับไป ผมคือ...คนนอนหลับ
22.50 น.
ผม...ฝัน ผม...คือ...คนฝัน
5.00 น.
ผม...รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ผม...คือ...คนเพิ่งตื่นนอน
ผม...คือ... ผม...คือ... ผม...คือ...
นี่เพียง 24 ชั่วโมงใน 1 วัน
ผมเกิดมา 38 กว่าปี รวมกว่า 332,893 ชั่วโมง
พิมพ์ถึงตรงนี้ รู้สึกหนาวที่หัวใจ
ผมคือใคร....
(จบ)
ปล.
ความสำคัญมั่นหมายที่เรายึดถือ...
ว่าเป็นตัวเป็นตน...เป็นตัวเราของเรา คือ
ความจำ ความคิด ความรู้สึก ฯลฯ ไม่ใช่ “ความจริง”
เพราะทุกสิ่งล้วนชั่วคราว ตัวตนที่แท้...ไม่มี
เมื่อเข้าถึงและเข้าใจ วางทุกสิ่งลง...
จิตจะเข้าถึงความเป็น “หนึ่ง”
cr.ธรรมะไรท์เตอร์