คือ  ตอนนี้เรากำลังมีปัญหากับเพื่อนบ้านชาวต่างชาติที่อยู่ตรงข้ามบ้านของเรา (บ้านเรากับบ้านเค้าเป็นบ้านเช่านะค่ะ)  เค้าอยู่กัน 2 คน เป็นผู้ชายทั้งคู่คะ  ส่วนบ้านเราก็อยู่กัน 4 คน มี ช 2 ญ 2  แล้วเค้าก็เป็นคนที่รักความสงบมาก(เกินไป) ชนิดที่ห้ามมีเสียงอะไรเลยแหละค่ะ  อ้อ  บ้านเรากับบ้านเค้าอยู่คนละรั้วนะคะ  ไม่ได้ติดกัน  ห่างกันประมาณ 20 เมตร คะ  ยกตัวอย่างเหตุการณ์นะคะ  อย่างตอนปีใหม่ที่ผ่านมา  เราและครอบครัวก็มานั่งกินข้าวอยู่หน้าบ้าน  คนมีประมาณ 7 คน ค่ะ  พวกเราก็นั่งกินกันตามปกติ  พูดคุยงุ้งงิ้งๆ แซวกันธรรมดา  ก็ไม่ได้ทำเสียงดังอะไรเลยแม้แต่น้อย  สาบานได้ค่ะ  แล้วอยู่ๆเค้าก็กระชากประตูบ้านออกมายืนด่าเราปาวๆ  ประมาณว่า "หุบปากซะที", "อย่าแ ห ก ป ากได้ไหม"  อย่างนี้ค่ะ  เรากับครอบครัวก็อารมณ์แบบงง กูทำไรผิดว้า ?  ยังมีอีกนะคะ  แบบเวลามาคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้าน  หมามันก็จะเห่าอะคะ  แบบไม่คุ้นหน้า  ก็เป็นเรื่องปกติของหมาใช่ไหมคะ ?  เเล้วทีนี้เค้าก็ออกมายืนด่าอีกแล้ว  แล้วก็มีในบริเวณหมู่บ้านของเราก็จะมีเด็กน้อยอยู่อะคะ  เด็กก็จะมีการส่งเสียงร้องบ้างเป็นครั้งคราว  เค้าก็ออกมาด่า  ด่า ด่า  แล้วก็ด่า  เราก็เริ่มที่จะอดทนกับเค้าไม่ไหวแล้วเหมือนกัน  ขนาดเจ้าของบ้านทำกับข้าว (ที่ทำกับข้าวอยู่แถวๆข้างบ้านฝรั่งค่ะ) อยู่มันก็มีเสียง ก้องแก๊งๆ  เค้าก็ออกมายืนบ้านนอก  เหลือบมองหน้า  ส่งสายตา  ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นช่วงเวลาไม่เกิน 19.00 ค่ะ แล้วเราก็เพิ่งย้ายเข้ามาเช่าบ้านใหม่ด้วย  ได้แค่เดือนเดียวเอง  ไม่อยากจะมีปัญหาอะไรมากค่ะ  เคยมีกรณีที่ผู้เช่าบ้านคนเก่าต้องย้ายออกไปเพราะคนฝรั่งไม่ไหวเหมือนกัน  เราก็เลยคิดว่าเราจะลองเขียนจดหมายไปหาเค้าดู  เนื้อหาจดหมายอยู่ด้านล่างนะค่ะ  เพื่อนๆมีความคิดเห็นยังไง  ช่วยแสดงความเห็นทีค่ะ

ขอบคุณที่รับฟัง





ถึง  เพื่อนบ้านผู้รักความสงบ
                นี่เป็นจดหมายแสดงความจริงใจของฉันและครอบครัว  ไม่ได้มีเจตนาข่มขู่  หรือเจตนาใดๆแอบแฝง  เราต้องการปรับความเข้าใจของพวกเราและพวกคุณ...
                ฉันไม่เข้าใจว่าการที่ฉันและครอบครัวพูดคุยกันภายในบ้านของตัวเอง  มันจะส่งเสียงดังสักเท่าไหรกัน พวกเราพูดคุยกันอยู่ในบริเวณบ้านของตัวเอง  แน่ใจด้วยว่าเสียงที่พูดคุยกันอยู่ในระดับปกติ  ไม่ได้ดังอะไรเลย  แต่คุณกลับกล่าวหาว่าเราพูดเสียงดังกัน  หลายต่อหลายครั้ง  บางทีพวกเราก็เริ่มอดทนกับคุณไม่ไหวแล้ว และเราก็พยายามที่จะไม่ทำเสียงดังด้วย  ขอให้คุณโปรดเข้าใจว่า ที่นี่เป็นเมืองของคนไทย   ทุกคนมีมิตรไมตรีพูดคุยกันอยู่ปกติ  บางทีมีหมาเห่าคนที่เข้ามา  มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่คุณน่าจะเข้าใจได้  ถ้าคุณมีความคิดสักหน่อย  หรือว่าคุณอยากให้ขโมยขึ้นบ้านคุณก่อนละ  ?  บางทีก็มีเสียงเด็กร้อง  มันก็เป็นเรื่องธรรมดา  ตอนเด็กๆคุณไม่ปริปากร้องเลยหรือไง  ฉันอยากให้คุณลองคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้าง  คุณก็โตแล้ว  ถ้าอยากให้คนอื่นเกรงใจคุณ  คุณไม่ลองเกรงใจเขาก่อนดูละ ? ถ้าอยากให้คนอื่นเข้าใจคุณ  คุณต้องพยายามเข้าใจคนอื่นด้วยละ   แล้วก็นะกฎหมายในประเทศของเราถ้าไม่ใช่เป็นการไปพูดคุยในบ้านของคุณเอง  เปิดเครื่องเสียงดังกระหึ่ม ภายในเวลา 6.00-22.00 นั่นไม่ถือว่าเป็นการรบกวน  ถ้าคุณต้องการความเงียบสงบขนาดนั้น  ฉันแนะนำว่าคุณควรไปอยู่ป่าช้า  ไม่ก็ใต้ดินที่ฝังศพของคุณเองเถอะ  
             คุณคงคิดว่าตัวเองเป็นพระเจ้า  มีอำนาจที่ใครต่อใครต้องเกรงกลัวหรือไง ?  ขอทีเถอะ  ทีพวกคุณ 2 คน  ส่งเสียงดัง  ทะเลาะกันดังลั่นบ้าน  ไหนจะเสียงเครื่องซักผ้าคุณที่ส่งเสียงดังอีกละ ปิดประตูเสียงดังโครมคราม   พวกเราไม่เคยปริปาก  ตะโกน  ว่าคุณเลยสักครั้ง  เพราะพวกเราเข้าใจดีว่าคนเราก็ต้องมีอารมณ์นี้บ้าง  พวกเราเป็นมนุษย์แตกต่างจากสัตว์ตรงที่มีการสื่อสาร  วันๆคุณจะให้พวกเราไม่พูดอะไรกันเลยหรือไง  พวกเราไม่ใช่คนใบ้ นะ จะได้เงียบทั้งวี่ทั้งวัน  อ้ออีกอย่างก็มีแต่คุณที่ทำนิสัย  กิริยามารยาททรามๆกับเรา  ฉันคิดว่าสมองคุณคงมีปัญหาอะไรสักอย่างหรือบางทีอาจจะเป็นช่องหูของคุณที่มีปัญหา  เพราะบางทีก็แทบไม่มีเสียงดังใดๆ  แต่คุณเองกลับตะโกนโหวกเหวกด่ากลับมาราวกับคนไม่มีวัฒนธรรม ว่า อย่างส่งเสียงดัง  ขอพูดด้วยความหวังดีลองไปโรงพยาบาลเช็คสมองดูบ้างนะ  บางทีคุณควรได้รับการรักษาในเร็วๆนี้    
                 วิถีชีวิตของเมืองไทยเป็นแบบนี้  ในเมื่อคุณมาอยู่ที่นี่คุณก็ต้องปฏิบัติตามกฎระเบียบของบ้านเรา  ได้ข่าวว่าคุณมาอยู่ที่เมืองไทยหลายปีแล้ว  คุณก็น่าจะรู้นี่ว่าควรทำตัวยังไง  
                 ขอบคุณที่อ่านมาจนจบ  ถ้ายังมีเรื่องข้องใจสงสัยมาพูดคุยกับเราได้  เรายินดีรับฟังเสมอหากพูดกันด้วยเหตุผลไม่ใช่อารมณ์อย่างที่คุณได้กระทำอยู่