เลขาธิการเว๊ย.....ไม่ใช่เลขานุการ เฮ่อ....

กระทู้สนทนา

สลิ่มน้อยวัยกลางคนค่อนไปทางทางแก่ เดินเตาะแตะเข้ามาในออฟฟิสเมื่อเช้าวานนี้...

ที่คอมีสายห้อยนกหวีดลายธงชาติโผล่แพลมออกมาจากคอเสื้อ..

นกหวีดถูกซ่อนลึกไว้ในเสื้อละ...  เหตุเพราะโดนผมกร่นเข้าให้ ในฐานะที่เป่าไม่รู้เวล่ำเวลา

หน้าตาของเธอมุ่งมั่น แม้จะแฝงไว้ด้วยความอิดโรยจากการไปตรากตรำกับม๊อบในช่วงหลังเลิกงาน

เธอเป็นแม่บ้านของสนง.ผม และเธอเป็นฝ่ายตรงข้ามกับระบอบทักษิณอย่างเอาเป็นเอาตาย

เธอมั่นใจว่าเธอคือวีรสตรีผู้เสียสละ แม้กระทั่งความสุขส่วนตน เพื่ออนาคตที่ดีขึ้นของพวกผม และชาวไทยทั้งประเทศ(เห็นเธอบอกกะยามว่างั้นแหล่ะ)

เธอคือผู้ตื่นแล้ว...  แต่พวกผม กลับจมอยู่ใต้โคลนตม และไม่รู้สึกสำนึกถึงความรักชาติ ชาติไทยของเราที่กำลังจะล่มจะจม

โชคดีที่พวกเธอรู้ทัน.. ดังนั้น เสียงนกหวีดอันทรงอานุภาพจะสะกิดพวกเราให้ตื่นขึ้นเอง

อา... "ป้าหอย" วีรสตรีของมวลมนุษยชาติ

"ป้าหอย" ตั้ม น้องในออฟฟิสสะกิดเรียกป้าหอยเบาๆพลางแอบชายตามองผมหวาดๆ

"ป้าๆ แล้วป้ารู้ยัง ว่าประธานม๊อบเป็นใคร? ทำไมมีแต่เลขา.." ตั้มยิ้มยั่วป้าหอย เมื่อเห็นผมยังไม่มีท่าทีสนใจ(แต่จริงๆแอบฟัง)

"ประธานก็ยังไม่ออกมาไง ออกมาเมื่อไหร่ พวกแกก็จะหงายเงิบ..." ป้าหอยลืมตัว ท้าวสะเอวทั้งไม้กวาด ส่งเสียงหัวเราะเยาะเย้ยเจ้าตั้มจนดังลั่น

ผมหันไปทำหน้าดุๆ... ได้ผล ป้าหอยกะเจ้าตั้มรีบก้มหน้าจัดการภาระที่ค้างอยู่ต่อทันที เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ผมหันกลับมาสนใจกับงานในมือตัวเองต่อ มันเป็นสัญญาฉบับร่างการร่วมทุนระหว่างเรากับบ.ต่างชาติ ใช่ครับ มันกำลังจะถูกยกเลิก..

มันน่าเสียใจ..  เพราะเป็นงานที่พวกเราทุ่มเทกันตลอดครึ่งปีหลังที่ผ่านมา  ทุกอย่างกำลังสูญเปล่า

ผมมองเงาหลังของป้าหอยที่กำลังกวาดๆ ถูๆ อย่างซึมๆ ใจนึงก็อยากจะบอกป้าว่า...

ป้าหอยจ๋า.. เลขาธิการจ่ะ ไม่ใช่เลขานุการ

และมันไม่มีประธานอะไรอีกแล้ว

ไม่มีการโหวต ไม่มีเสียงข้างมาก ไม่มีการอภิปรายหรือข้อโต้แย้ง ไม่มีรัฐธรรมนูญ ไม่มีกฏหมาย ไม่มีกระทรวงทบวงอะไรทั้งสิ้น

เลขาธิการคือผู้มีอำนาจสูงสุด ไม่มีผู้จัดการหรือประธานอะไรเหมือนบริษัทของป้านะจ๊ะ...

แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรหรอกนะครับ....

จริงๆนะ......... เชื่อสิ...