มาเมืองน่าน แล้วจะฮักเมืองน่าน...

นี่เป็นประโยคแรกๆที่อ่านเจอเมื่อมาถึงเมืองน่าน
หลังจากใช้เวลาที่นี่สองสามวัน ทำให้รู้ว่าเมืองน่านน่าอยู่ เพราะคนน่านน่ารักนี่เอง

ช่วงหยุดยาวปลายปี คิดอยู่นานว่าจะไปเที่ยวที่ไหนดี
สุดท้ายก็ตัดสินใจไปน่านดีกว่า พอไปถึงก็รู้สึกว่า มัวทำอะไรอยู่ น่าจะมาตั้งนานแล้ว

ออกเดินทางจาก กทม ผ่าน พิษณุโลก แพร่ ก่อนจะถึงเมืองน่าน

ได้ไปเที่ยวดอยภูคา ขุนสถาน คืนสุดท้ายพักในตัวเมือง เลยใช้เวลาช่วงบ่ายๆ แวะชมวัดต่างๆ
ที่ขาดไม่ได้ คงจะเป็นวัดภูมินทร์

เมืองน่าน เป็นเมืองของศิลปิน
ไม่ว่าจะเป็น แกลอรี่ชื่อดัง อย่าง หอศิลป์ ริมน่าน
หรือจะเป็น ศิลปินรุ่นเยาว์อย่างน้องพลอย ที่นำเสนอผลงานอยู่ไม่ไกลจากศูนย์บริการนักท่องเที่ยว

แต่เหตุผลที่เลือกจะแนะนำ “สล่าอี๊ด” ศิลปินพื้นเมือง
เพราะได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ทำให้รู้สึกถึงคุณค่าของจิตรกรรมฝาผนัง ที่ไม่ได้มีแค่ความงามทางศิลปะ

ศิลปินหลายๆคนไม่ค่อยพูด แต่สล่าอี๊ดนี่ แพ้ อาจารย์เฉลิมชัยไปนิดเดียวเอง



งานจิตรกรรม ทำให้เห็นถึงวิถีชีวิตชาวน่านในอดีต
จะเห็นว่าสาวที่แต่งงานแล้วกับยังไม่แต่ง แต่งตัวต่างกันยังไง
เวลาคนสมัยก่อนจะจีบกัน แต่ไลน์หากันไม่ได้ เค้าทำยังไง
สาวสมัยก่อนชอบหนุ่มแบบไหน แล้วมีเรื่องอะไรที่ต้องเรียนรู้ก่อนออกเรือน



ฟังแล้วรู้สึกถึงสีสันของวิถีชีวิตสมัยก่อน
ทำให้เข้าใจว่า การทอผ้า แข่งเรือ และรอยสัก กลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่นี่



ใครมาเที่ยววัดภูมินทร์ อย่าลืมแวะมาทักทายสล่าอี๊ดนะคะ
แล้วจะได้รู้ว่าแต่ละภาพของจิตรกรรมฝาผนังนั้น ลึกซึ้งแค่ไหน



หากใครอยากรู้ข้อมูล เพิ่มเติม ขอแนะนำหนังสือถอดรหัส วัดภูมินทร์ค่ะ

ส่วนใครอยากอุดหนุนผลงาน สล่าอี๊ด แต่ไม่มีโอกาสเดินทางไปน่าน เค้ามีบริการส่งนะคะ



ปล. อยู่บ้าน จิบกาแฟ ชมงานศิลปะไปด้วย ฟินอ่ะ ^____^