ในตอนหนึ่ง...

พิมพรนั่งอ่านหนังสืออยู่ด้วย ฟังจีรณะสอนลูกชาย จีรณะเห็นโสภิตเดินผ่านมาจะไปขึ้นรถ แกล้งพูดเสียงดัง
       
       “วันนี้ เรามาเรียนวิชา หน้าที่พลเมืองกัน ข้อ 1 รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์”
       “ผมทราบครับ แม่สอน รักชาติ ไหว้พระ แล้วก็รักในหลวง”
       “เก่งมากครับ ข้อ 2 เคารพกฎหมาย ทำงานสุจริต ไม่คดโกง เอาเปรียบชาวบ้าน หรือคนที่ด้อยกว่าเรา”
       โสภิตชะงักฟัง
       “บ็อบบี้ยังเรียนอยู่ แต่บ็อบบี้สัญญาว่าจะไม่เอาเปรียบคนอื่นครับ”
       “ดีแล้วครับ บ็อบบี้รู้มั้ย กฎหมายประเทศไทย กำหนดให้เจ้าหนี้คิดดอกเบี้ยลูกหนี้ได้ไม่เกินร้อยละ 15
ถ้าคิดมากกว่านี้ กฎหมายสามารถเอาผิดได้”
       บ็อบบี้หน้ายุ่ง เกาหัวไม่รู้ “ยากจัง เจ้าหนี้ ดอกเบี้ย แปลว่าอะไร”
       โสภิตโมโห “สอนแบบนี้ มันหาเรื่องกันชัดๆ”
       “ทำไม ผมพูดอะไรผิดเหรอ”
       โสภิตขี้เกียจทะเลาะกลัวหลานได้ยินอะไรไม่ดี “พี่พิมคะ ภิตมีธุระด่วนต้องไปแบงก์”
       “ก็ไปสิ ทำไมกลัวบ้านหายเหรอ ฉันก็เจ้าของบ้านนี้คนนึง เหมือนกัน ลืมไปรึเปล่า”
       โสภิตเซ็ง เดินออกไป “ท่าทางคุณภิตจะไม่พอใจมาก”
       พิมพรตัดบท “ช่างเถอะค่ะ...ไม่ต้องไปสนใจหรอก”

“เป็นบทสนทนาที่เรียบง่าย แต่ได้ใจคนดูไปเต็มๆ เลยค่ะ”