พี่สาวซื้อไอแพดให้แม่ สอนแม่เล่นไลน์ เหตุนึงเพราะเราอยู่ต่างประเทศ จะได้คุยกัน ส่งรูปกันได้ง่ายๆ
คุยกันเป็นกลุ่มแค่พี่ๆน้องๆกะแม่(พ่อไม่เล่น) แรกๆก็ดี ตอนนี้ ..... กลุ้ม

แม่: ยังไม่แกะกล่องของขวัญปีใหม่ที่บริษัท xxx ให้มาเลย
แม่: แม่มันเอากล่องเท่ายักษ์มา เลยขี้เกียจแกะ
แม่: ทั้งที่เคยเกริ่นให้ฟังว่า ถ้าจะให้เอาเค้กดีกว่า
แม่: เพราะประเภทของใช้ไม่ค่อยอยากได้
แม่: โง่ตายห่า
แม่: ช่างไม่รู้ใจเรา

เรา: แม่ทำไมพูดจาเหมือนแม่ค้าปากตลาด
เรา: (รูปการ์ตูนที่ทำท่าบอกให้เงียบๆ)

แม่: เราก็เหมือนกันแหละ
แม่: แต่แม่ไม่อยากท้วงเท่านั้น
แม่: เราคุยกันไม่ต้องเสแสร้ง รู้สึกยังไงก็พูดเลย

เราเลยไม่ต่อ เพราะแม่ชอบบอกว่าเราชอบเถียง

คือประเด็นมันไม่ใช่เสแสร้งหรือจริงใจ แต่มันเป็นเรื่องคำพูดหยาบคาย กะทัศนะคติที่แบบว่า...พูดตรงๆเรารับไม่ค่อยได้

คือบริษัทที่บ้านเราเป็นลูกค้าเนี่ย แม่เราคิดว่าวันๆนึงเค้าได้เงินจากบ้านเราเยอะเลย แต่มันก็แค่ของขวัญปีใหม่ เค้าจะให้อะไร รึไม่ให้ เราก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องสำคัญอะไรมากมาย ถ้าเราคิดว่าบริษัทอื่นเค้าบริการดีกว่า ให้ของถูกใจกว่าเราก็ย้ายไปเป็นลูกค้าที่อื่นได้ ก็แค่นั้น ทำไมแม่ต้องมาบ่นอะไรมากมาย แล้วใช้คำพูดแบบเนี้ย

่คือเรารู้ว่าแม่เราอะ...งก...แต่เมื่อก่อนแม่ไม่ค่อยพูดจาหยาบอะไรแบบนี้ หลังๆไปฟิตเนส มีเพื่อนๆสาวๆกลุ่มฟิตเนส พูดจาแบบนี้ เป็นมากขึ้นทุกวัน เราเอง ตอนนี้พยามจะมีลูก คิดว่าถ้ามีจะกลับไปอยู่เมืองไทย เจอแบบนี้แล้ว ไม่อยากให้ลูกไปอยู่บ้านแม่เลย เพราะเราคิดว่าเด็กอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบไหน ก็ซึมซับหลายๆอย่างมาง่ายๆ