สวัสดีคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ เรื่องราวที่จะเล่ามันก็ไม่ซับซ้อนมากหรอกค่ะ แค่ว่า...
ตอนนั้นเรากับเขาอยู่ม.3 ห้องเดียวก็สนิทกัน จนวันนึงเขามาบอกชอบเราแต่เราก็ปฏิเสธไปเพราะตอนนั้นยังไม่ได้ชอบเขา ตอนนั้นยังเด็กมากยังไม่พร้อมที่จะมีแฟน(อีกอย่างแม่หวงมากด้วย) หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยเวลาเจอกันก็แค่ยิ้มทักทาย ตอนม.4เราได้ข่าวมาว่าเขาไปชอบผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธ ส่วนเราตอนม.5เราก็มีแฟนแต่ม.6 ก็เลิกคุยกันเพราะต่างคนต่างก็เรียนหนัก และอ่านหนังสือเตรียมสอบ เลยตกลงว่าจะเป็นแค่เพื่อนกัน
จนกระทั้งจบม.6 ช่วงที่ปิดเทอมซัมเมอร์ อยู่ๆเขาก็ทักแชทเฟสมา ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็คุยธรรมดาพอเขาเริ่มทักมาทุกวันๆเราก็เริ่มเอ๊ะใจบ้าง จนแน่ใจแล้วว่าเขาเข้ามาคุยกับเราอีกรอบ เราก็ให้โอกาสลองคุยกับเขาดูผ่านไปประมาณ 2เดือน เราก็รู้ตัวว่าที่ผ่านมาเรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ และยังไม่อยากจะมีใครจึงตัดสินใจบอกเขาไป หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนกระทั้งเปิดเทอมปี1 เราได้ข่าวมาว่าเขากำลังจีบสาวคนนึงอยู่ อยู่คณะเดียวกัน ตอนแรกก็แปลกใจว่าตั้งแต่ที่เราไม่ได้คุยกันจนถึงวันที่รู้ว่าเขาชอบคนอื่นมันก็ผ่านไปแค่ 4เดือนเอง ทำไมเขาเปลี่ยนใจง่ายขนาดนี้ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรก็แค่รู้สึกตะขิดตะข่วงใจนิดหน่อย จนผ่านไปสัก 2เดือนเราก็รู้ว่าเขาเป็นแฟนกันแล้วเห็นจากรูปถ่ายคู่กัน ตอนนั้นก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนจะอิจฉา(คือโสดมานาน และเหงามาก5555 และตอนนั้นก็ลืมแฟนเก่าได้แล้ว และรู้สึกกับเขาแบบเพื่อนจ่ริงๆ) ช่วงระหว่างนั้นเราก็มีคุยกับเขาทางเฟสบ้างแต่ไม่บ่อย และไม่นานคุยกันเรื่องงานมากกว่า
พอถึงเทอมสองก็จะมีวิชานึงที่คณะเรากับคณะเขาต้องเรียนด้วยกัน เราก็เจอเขาบ่อยขึ้นได้เห็นเขากับแฟนเขาอยู่ด้วยกัน เห็นเขาจุงมือแฟน เห็นว่าเขาดูแลและเทคแคร์แฟนดีมากๆ แล้วตอนนั้นก็มีความคิดว่า ถ้าวันนั้น(เมื่อตอนซัมเมอร์)เราไม่ได้ปฏิเสธเขา เรายังคุยกับเขาอยู่ผู้หญิงที่เขาจับมือด้วยนั้นคงจะเป็นเรา เราคงจะมีควา่มสุขมากแน่ๆ ความคิดนี้มันเข้ามาในหัวทุกครั้งที่เราเห็นเขาอยู่กับแฟน จนเมื่อ 3 อาทิตย์ก่อน อยู่ๆเขาก็ทักแชทเฟสมา ตอนแรกก็คิดว่าคงคุยปกติทั่วไปเหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้แปลกตรงที่ว่าเราคุยกันนานมากๆ ตอนนั้นคุยกันตั้งแต่ทุ่มถึงเกือบๆเที่ยงคืน คือคุยและส่งนอนพร้อมกันทุกวัน ตอนนั้นใจฉันเต้นแรงมากเรารู้ตัวเลยว่าเราชอบเขาเข้าแล้ว ไม่รู้ว่าเริ่มตอนไหนแต่รู้อีกทีมันก็ชอบมากๆแล้ว เราสองคนคุยกันอย่างนี้ทุกวัน เราพยายามไม่คิดไปเอง เขาอาจจะคุยกับเราแค่เพื่อนก็ได้ แต่มันก็อดไม่ได้อยู่ดีเพราะเพื่อนที่ไหนจะมาคุยกันอย่างนี้ทุกวันๆ ตอนนั้นเราก็คิดว่าที่เขามาคุยกับเราแล้วแฟนเขาหละ? อาจจะเลิกกันแล้วมั้งเพราะไม่เห็นนั่งเรียนด้วยกัน ไม่เห็นคุยกันเลยรูปคู่ที่เคยตั้งเป็นรูปโปรก็ไมได้ตั้งแล้ว
ตอนนั้นฉันมีความหวังมากๆ บอกกับตัวเองว่าจะไม่มีทางปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปเหมือนตอนม.3กับตอนม.6แล้ว เราคุยกันแบบนี้ทุกวันประมาณ 2 อาทิตย์เราก็เลยตัดสินใจถามเพื่อความแน่ใจว่าเขาเลิกกับแฟนแล้วหรือยัง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะตอบ เราเห็นแฟนของเขาเอารูปคู่ขึ้นในเฟสเราก็เข้าใจแล้วว่าเขายังคบกันอยู่ ตอนนั้นเราเสียใจมาก ที่ผ่าน2อาทิตย์ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นแต่ฉันก็มีความสุขมากๆ มันทำให้เรารู้หัวใจตัวเองว่าที่ผ่านเรารู้สึกเช่นไร ที่จริงแล้วเราชอบเขามาตลอดแต่ไม่เคยรู้ใจตัวเองเลย หลังจากนั้นเขาก็หายเงียบไปจากที่เคยทักเรามาตลอด เราก็เลยตัดสินใจทักเขาในแชทเฟสตอนแรกก็ทำเป็นชวนคุยสนุกสนาให้ดูเป็นปกติเหมือนที่คุยกันทุกที แต่สังเกตได้ว่าเขาจะตอบช้า ตอบสั้นไม่เหมือนที่เคยคุยเมื่อก่อน
เราเลยบอกเขาไปว่า"เราไม่เสียใจที่เรารู้สึกแบบนี้ แต่เราเสียใจที่เรารู้สึกตัวช้าไปต่างหาก" เราอวยพรให้เขามีความสุขกับแฟนมากๆ ส่วนเขาไม่ตอบอะไรเลยนอกจาก ครับ. จนเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาเราเจอเขาตอนไปเรียน เหมือนจะยิ้มทักทายเราแต่เราก็แกล้งทำเป็นมองไปทางอื่น คือไม่อยากเจอเขาอยากทำใจและลืมเขาให้ได้ จนถึงวันนี้เราก็ยังสงสัยอยู่ว่าถ้าเขายังคบกับแฟนอยู่แล้วเขามาคุยกับเราทำไม หรือเขาแค่เหงา แล้วเราควรจะทำไงต่อดี ควรจะรอเขาหรือควรจะตัดใจ??
มารู้ตัวว่ารัก...มันก็สายไปแล้ว ควรทำไงต่อดีค่ะ?
ตอนนั้นเรากับเขาอยู่ม.3 ห้องเดียวก็สนิทกัน จนวันนึงเขามาบอกชอบเราแต่เราก็ปฏิเสธไปเพราะตอนนั้นยังไม่ได้ชอบเขา ตอนนั้นยังเด็กมากยังไม่พร้อมที่จะมีแฟน(อีกอย่างแม่หวงมากด้วย) หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยเวลาเจอกันก็แค่ยิ้มทักทาย ตอนม.4เราได้ข่าวมาว่าเขาไปชอบผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธ ส่วนเราตอนม.5เราก็มีแฟนแต่ม.6 ก็เลิกคุยกันเพราะต่างคนต่างก็เรียนหนัก และอ่านหนังสือเตรียมสอบ เลยตกลงว่าจะเป็นแค่เพื่อนกัน
จนกระทั้งจบม.6 ช่วงที่ปิดเทอมซัมเมอร์ อยู่ๆเขาก็ทักแชทเฟสมา ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็คุยธรรมดาพอเขาเริ่มทักมาทุกวันๆเราก็เริ่มเอ๊ะใจบ้าง จนแน่ใจแล้วว่าเขาเข้ามาคุยกับเราอีกรอบ เราก็ให้โอกาสลองคุยกับเขาดูผ่านไปประมาณ 2เดือน เราก็รู้ตัวว่าที่ผ่านมาเรายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ และยังไม่อยากจะมีใครจึงตัดสินใจบอกเขาไป หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนกระทั้งเปิดเทอมปี1 เราได้ข่าวมาว่าเขากำลังจีบสาวคนนึงอยู่ อยู่คณะเดียวกัน ตอนแรกก็แปลกใจว่าตั้งแต่ที่เราไม่ได้คุยกันจนถึงวันที่รู้ว่าเขาชอบคนอื่นมันก็ผ่านไปแค่ 4เดือนเอง ทำไมเขาเปลี่ยนใจง่ายขนาดนี้ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรก็แค่รู้สึกตะขิดตะข่วงใจนิดหน่อย จนผ่านไปสัก 2เดือนเราก็รู้ว่าเขาเป็นแฟนกันแล้วเห็นจากรูปถ่ายคู่กัน ตอนนั้นก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนจะอิจฉา(คือโสดมานาน และเหงามาก5555 และตอนนั้นก็ลืมแฟนเก่าได้แล้ว และรู้สึกกับเขาแบบเพื่อนจ่ริงๆ) ช่วงระหว่างนั้นเราก็มีคุยกับเขาทางเฟสบ้างแต่ไม่บ่อย และไม่นานคุยกันเรื่องงานมากกว่า
พอถึงเทอมสองก็จะมีวิชานึงที่คณะเรากับคณะเขาต้องเรียนด้วยกัน เราก็เจอเขาบ่อยขึ้นได้เห็นเขากับแฟนเขาอยู่ด้วยกัน เห็นเขาจุงมือแฟน เห็นว่าเขาดูแลและเทคแคร์แฟนดีมากๆ แล้วตอนนั้นก็มีความคิดว่า ถ้าวันนั้น(เมื่อตอนซัมเมอร์)เราไม่ได้ปฏิเสธเขา เรายังคุยกับเขาอยู่ผู้หญิงที่เขาจับมือด้วยนั้นคงจะเป็นเรา เราคงจะมีควา่มสุขมากแน่ๆ ความคิดนี้มันเข้ามาในหัวทุกครั้งที่เราเห็นเขาอยู่กับแฟน จนเมื่อ 3 อาทิตย์ก่อน อยู่ๆเขาก็ทักแชทเฟสมา ตอนแรกก็คิดว่าคงคุยปกติทั่วไปเหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้แปลกตรงที่ว่าเราคุยกันนานมากๆ ตอนนั้นคุยกันตั้งแต่ทุ่มถึงเกือบๆเที่ยงคืน คือคุยและส่งนอนพร้อมกันทุกวัน ตอนนั้นใจฉันเต้นแรงมากเรารู้ตัวเลยว่าเราชอบเขาเข้าแล้ว ไม่รู้ว่าเริ่มตอนไหนแต่รู้อีกทีมันก็ชอบมากๆแล้ว เราสองคนคุยกันอย่างนี้ทุกวัน เราพยายามไม่คิดไปเอง เขาอาจจะคุยกับเราแค่เพื่อนก็ได้ แต่มันก็อดไม่ได้อยู่ดีเพราะเพื่อนที่ไหนจะมาคุยกันอย่างนี้ทุกวันๆ ตอนนั้นเราก็คิดว่าที่เขามาคุยกับเราแล้วแฟนเขาหละ? อาจจะเลิกกันแล้วมั้งเพราะไม่เห็นนั่งเรียนด้วยกัน ไม่เห็นคุยกันเลยรูปคู่ที่เคยตั้งเป็นรูปโปรก็ไมได้ตั้งแล้ว
ตอนนั้นฉันมีความหวังมากๆ บอกกับตัวเองว่าจะไม่มีทางปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปเหมือนตอนม.3กับตอนม.6แล้ว เราคุยกันแบบนี้ทุกวันประมาณ 2 อาทิตย์เราก็เลยตัดสินใจถามเพื่อความแน่ใจว่าเขาเลิกกับแฟนแล้วหรือยัง แต่ยังไม่ทันที่เขาจะตอบ เราเห็นแฟนของเขาเอารูปคู่ขึ้นในเฟสเราก็เข้าใจแล้วว่าเขายังคบกันอยู่ ตอนนั้นเราเสียใจมาก ที่ผ่าน2อาทิตย์ แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นแต่ฉันก็มีความสุขมากๆ มันทำให้เรารู้หัวใจตัวเองว่าที่ผ่านเรารู้สึกเช่นไร ที่จริงแล้วเราชอบเขามาตลอดแต่ไม่เคยรู้ใจตัวเองเลย หลังจากนั้นเขาก็หายเงียบไปจากที่เคยทักเรามาตลอด เราก็เลยตัดสินใจทักเขาในแชทเฟสตอนแรกก็ทำเป็นชวนคุยสนุกสนาให้ดูเป็นปกติเหมือนที่คุยกันทุกที แต่สังเกตได้ว่าเขาจะตอบช้า ตอบสั้นไม่เหมือนที่เคยคุยเมื่อก่อน
เราเลยบอกเขาไปว่า"เราไม่เสียใจที่เรารู้สึกแบบนี้ แต่เราเสียใจที่เรารู้สึกตัวช้าไปต่างหาก" เราอวยพรให้เขามีความสุขกับแฟนมากๆ ส่วนเขาไม่ตอบอะไรเลยนอกจาก ครับ. จนเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาเราเจอเขาตอนไปเรียน เหมือนจะยิ้มทักทายเราแต่เราก็แกล้งทำเป็นมองไปทางอื่น คือไม่อยากเจอเขาอยากทำใจและลืมเขาให้ได้ จนถึงวันนี้เราก็ยังสงสัยอยู่ว่าถ้าเขายังคบกับแฟนอยู่แล้วเขามาคุยกับเราทำไม หรือเขาแค่เหงา แล้วเราควรจะทำไงต่อดี ควรจะรอเขาหรือควรจะตัดใจ??