กับความไม่เข้าใจ...ใครคนหนึ่ง
                       ความคิดถึง...จึงไม่อยากฝากไปหา      
                       กลัวเขาไม่ยอมรับ... กลับคืนมา
                       คงหมดค่า..ความรัก..ความภักดี...
                  
                       รักของน้อง..มีให้..ไม่อาจบอก
                       จึงช้ำชอก...ยอกไว้..ในใจนี้
                       เก็บรักแน่น... แทนใจ..ในฤดี
                       ในวจี..มิกล้าพร่ำ...คำรำพัน...

                       ด้วยในใจ...อ้างว้าง..ยามห่างเหิน
                       กลัวหมางเมิน..เกินหยุดสะดุดฝัน
                       เก็บความรัก...เปี่ยมล้นทนทุกวัน
                       ขอเพียงมี...กันและกัน ในฝันพอ.....

                       แม้อยากเอ่ยคำรัก..ปักดวงจิต
                       ต้องครวญคิดติดใจ..กระไรหนอ
                       สุดท้ายต้องทำใจให้รีรอ...
                       คงต้องท้อ "พูดอะไรไม่ได้เลย" ( ซักอย่าง)......


                  
                                    " เพ็ญพิชญา "