วันบำบัดจิตวันที่ 8,

เฮียเลือกกลับมาจากเซฟเฮ้าส์

เพราะสิ่งนึงที่เฮียค้นพบนั่นก็คือ

การพยายามหนีตัวตนนั้นมันไม่ทำให้เกิดประโยชน์

สายตาของเราแม้จะมองไม่เห็นตัวเองผ่านสายตาคนรอบข้างแต่เราก็ยังเห็นตัวเองในกระจก

ความคิดของเราแม้จะไม่คิดถึงมันในยามที่มีสติแต่ในความมืดและความฝันมันก็ยังตามมาหลอกหลอนเราอยู่ทุกคืน

เฮียจึงเลือกแพ๊กกระเป๋าเดินทางกลับสวนกับกระแสนักท่องเที่ยวที่กำลังเดินทางมา

อาจจะเป็นเพราะเฮียไม่ต้องการจะเจอคนที่เฮียอาจรู้จักหรือไม่ก็เฮียไม่อยากได้ยินเสียงคนกรุงด้วยกันอะไรซักอย่าง

แต่นั่นน่ะแหละ... สถานที่นี้มันไม่ได้ช่วยเฮียอะไรจากฝันร้ายเก่าๆ ทำไมเฮียจึงต้องเก็บความลับอะไรเอาไว้ตลอดเวลา

ทำไมเฮียไม่บอกคนอื่น... หรือเพียงแค่มันยากที่จะอธิบายคำศัพท์ง่ายๆ ' เจ้ามือ '

เจ้ามือคืออะไร ? เป็นไปได้ไหมที่จะอธิบายมันให้คนเข้าใจได้ในสองสามประโยค ?

ทำไมเฮียถึงถูกตั้งฉายาว่าเซียนเฒ่า ? ( เป็นสมัยก่อนถ้าเด็กเฮียเรียกเฮียแบบนี้คงโดนเฮียเอาไม้ตะบองในกางเกงตบหน้าหมุนไปแล้ว )

และอื่นๆ...

คำถามเหล่านี้ทำให้เฮียครุ่นคิด...................... เฮียหายใจสูดอากาศบริสุทธิ์ซึ่งอาจเป็นอากาศบริสุทธิ์ก้อนสุดท้ายในโลกใบนี้ที่เฮียรู้จัก

เฮียไม่รู้ว่าจะได้กลับมาที่แห่งนี้อีกไหม......

แต่อย่างน้อยที่ๆเซฟเฮ้าส์เล็กๆ แห่งนี้ก็ให้คำตอบเฮียแล้วล่ะว่าควรจะอธิบายคำว่า'เจ้ามือ'ให้คนเข้าใจง่ายๆยังไง