คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 17
เราเชื่อเรื่องเนื้อคู่
ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าเป็นของเรา ก็เป็นของเรา
อายุนิดเดียวอย่าเพิ่งไปรีบร้อนคิดเลยคะ ความรักมาในจังหวะและเวลาที่เหมาะสม
กังวลไปก็เครียดเปล่าๆ ทำอะไรดีๆให้ตัวเองดีกว่า
ถ้ามีคนมาชอบเรา ถึงเราจะชอบเค้าตอบในฐานะแฟนไม่ได้
แต่ก็ขอบคุณที่เค้ารู้สึกดีกับเรา เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไป
คนที่เจอกันแล้วคลิกเลย ใจตรงกัน ได้เป็นแฟนคนแรก ได้แต่งงานกัน ได้อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าถือว่าเป็นคนโชคดี
แต่ถ้าชีวิตเราไม่ได้เป็นแบบนั้น มันก็ไม่ได้แปลว่าโชคร้ายนะคะ
เราเคยเซ็งนะ คนที่เราไม่ชอบก็มาชอบเรา คนที่เราชอบก็ไม่ชอบเรา
ไม่ง่ายที่จะเจอเนื้อคู่
แต่ในความยากนี่แหละที่จะทำให้เรารู้คุณค่าของความสุขที่ได้ค้นหา ได้พบ ได้รัก และได้อยู่ดูแลกันและกัน
ส่วนเรื่องสูงเตี้ยอะไรนั่น ไม่ต้องคิดมาก
คนจะรักเราถ้ามองอะไรไร้สาระอย่างนั้น มองข้ามเค้าคนนั้นไปเถอะ
ถ้าเราใช้อะไรเป็นบรรทัดฐานในการค้นหา เราจะได้สิ่งนั้นกลับมา
ไม่ว่าจะอยู่ไกลแค่ไหน ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าเป็นของเรา ก็เป็นของเรา
อายุนิดเดียวอย่าเพิ่งไปรีบร้อนคิดเลยคะ ความรักมาในจังหวะและเวลาที่เหมาะสม
กังวลไปก็เครียดเปล่าๆ ทำอะไรดีๆให้ตัวเองดีกว่า
ถ้ามีคนมาชอบเรา ถึงเราจะชอบเค้าตอบในฐานะแฟนไม่ได้
แต่ก็ขอบคุณที่เค้ารู้สึกดีกับเรา เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไป
คนที่เจอกันแล้วคลิกเลย ใจตรงกัน ได้เป็นแฟนคนแรก ได้แต่งงานกัน ได้อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าถือว่าเป็นคนโชคดี
แต่ถ้าชีวิตเราไม่ได้เป็นแบบนั้น มันก็ไม่ได้แปลว่าโชคร้ายนะคะ
เราเคยเซ็งนะ คนที่เราไม่ชอบก็มาชอบเรา คนที่เราชอบก็ไม่ชอบเรา
ไม่ง่ายที่จะเจอเนื้อคู่
แต่ในความยากนี่แหละที่จะทำให้เรารู้คุณค่าของความสุขที่ได้ค้นหา ได้พบ ได้รัก และได้อยู่ดูแลกันและกัน
ส่วนเรื่องสูงเตี้ยอะไรนั่น ไม่ต้องคิดมาก
คนจะรักเราถ้ามองอะไรไร้สาระอย่างนั้น มองข้ามเค้าคนนั้นไปเถอะ
ถ้าเราใช้อะไรเป็นบรรทัดฐานในการค้นหา เราจะได้สิ่งนั้นกลับมา
สมาชิกหมายเลข 4516825 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5177445 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1904302 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 742822 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1141994 ถูกใจ, สุชาญ ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น
เนื้อคู่ของคนเรามีจริงไหมครับ
และที่สำคัญ เพื่อนคนนี้ก็ไม่ได้ชอบผมด้วย ผมเลยจำต้องตัดใจครับ
ผมบ่นกับพระเจ้าว่า นี่เป็นคนที่เท่าไหร่แล้วที่ไม่ใช่คนของเราเสียที
เราจะต้องตามหาไหม หรือรอสักวันคนที่เป็นเนื้อคู่ของเราจะมาหาเอง
แล้วถ้ารอไปขนาดนั้น กว่าจะรู้ตัวอีกทีผมจะไม่ขึ้นคานที่อายุ 30 แล้วเหรอ
ผมเป็นคนคุยไม่เก่ง ไม่ค่อยชอบเข้าสังคมด้วย (เกลียดความวุ่นวายครับ)
หรือจะต้องอยู่คนเดียวอย่างนี้ไปตลอดจริงๆ
รบกวนขอคำแนะนำด้วยนะครับ
ปล1. ผมเพิ่งจบตรีเมื่อต้นปีนี้เองครับ ตอนนี้ทำงานที่ที่สอง ที่ทำงานผมมีผู้หญิงมาสนใจขอเบอร์+อยากคุยด้วย
แต่ผมไม่ชอบผู้หญิงครับ ก็เลยปฏิเสธไป ทั้งๆ ที่ผมเตี้ย(มากๆ ประมาณ 159 ซม.) หน้าตาก็ไม่ได้ดีอะไร Hobbit ดีๆ นี่เอง
ตำแหน่งก็พนักงานธรรมดา ถ้าผมชอบผู้หญิงได้ อะไรๆ มันคงง่ายกว่านี้ไหมครับ เฮ้อ...
ปล2. ที่ Tag สีลมด้วย เพราะอยากได้ประสบการณ์จากพี่ๆ วัยทำงานที่อาบน้ำร้อนมาก่อนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ