ครั้งหนึ่ง มีเศรษฐีท่านหนึ่งเกิดจิตศรัทธา ใคร่ถวายผ้าจีวรสามผืนแด่พระสารีบุตร จึงนิมนต์ให้พระสารีบุตรไปรับประเคนที่บ้านของตน ระหว่างทางต้องข้ามท้องร่อง พระสารีบุตรกระโดดข้ามด้วยความว่องไว เศรษฐีรู้สึกขัดใจจึงคิดว่า

“สมณะรูปนี้ไม่สำรวมเลย เราจักถวายผ้าเพียงสองผืนเท่านั้น” เศรษฐีคิดในใจ
เมื่อเดินทางผ่านท้องร่องที่สอง พระสารีบุตรยังคงกระโดดข้ามอีก เศรษฐีจึงกำหนดหมายว่าจักถวายผ้าเพียงผืนเดียวเท่านั้น แต่พอผ่านมาถึงท้องร่องที่สาม พระสารีบุตรไม่กระโดดข้าม กลับเดินอ้อมไปอย่างสำรวม เศรษฐีจึงถามด้วยความแคลงใจว่า
“ทำไมท้องร่องนี้พระคุณเจ้าจึงไม่กระโดดเล่า ขอรับ”
“ถ้าอาตมากระโดดข้ามท้องร่องนี้ โยมก็ไม่ได้ถวายผ้าแน่ะซี”

พระสารีบุตรในอดีตชาติได้ถือกำเนิดเป็นวานร เพราะฉะนั้น นิสัยกระโดดโลดเต้นจึงติดมา แม้ในปัจจุบันชาติ สำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้ว ยังไม่อาจตัดวาสนาแห่งวานรได้อย่างหมดจด

---

ขอรบกวนท่านผู้รู้ แสดงเป็นธรรมทานด้วยครับ